Πόσο εφικτό είναι για τον Έλον Μασκ να μετατραπεί σε σοβαρό πολιτικό παίκτη και – γιατί όχι – να διεκδικήσει την προεδρία των ΗΠΑ, χωρίς να περάσει μέσα από τους κόλπους των δύο παραδοσιακών κομμάτων, των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικανών;
Στην πραγματικότητα, όπως τονίζουν οι καθηγητές Χανς Νόελ και Μακ Μακ Κόρκλ σε άρθρο τους στην Washington Post, πρόκειται για ένα εξαιρετικά δύσκολο και φιλόδοξο εγχείρημα – ακόμη και για τον Μασκ, έναν από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο.
Το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ είναι σχεδιασμένο ώστε να ευνοεί αποκλειστικά τα δύο μεγάλα κόμματα. Οι απαιτήσεις συμμετοχής στις εκλογές διαφέρουν από Πολιτεία σε Πολιτεία και είναι τόσο σύνθετες που καθιστούν σχεδόν αδύνατη την οργανωμένη παρουσία ενός τρίτου πόλου σε ολόκληρη την επικράτεια.
Σε αντίθεση με την Ευρώπη, όπου ένα μικρό κόμμα μπορεί να ξεκινήσει με 20%–30% και να αποκτήσει κοινοβουλευτική παρουσία, στις ΗΠΑ ένα τέτοιο μοντέλο είναι σχεδόν ανεφάρμοστο. Ακόμη και ένας βαθύπλουτος επιχειρηματίας όπως ο Μασκ θα δυσκολευτεί να εντοπίσει, να χρηματοδοτήσει και να επιβάλει υποψήφιους σε όλες τις Πολιτείες, χτίζοντας από το μηδέν μια τρίτη πολιτική δύναμη.
Υπάρχουν άλλωστε ιστορικά παραδείγματα που επιβεβαιώνουν τη δυσκολία. Ο Ρος Περό, επίσης δισεκατομμυριούχος, κατέβηκε ως ανεξάρτητος υποψήφιος το 1992, συγκεντρώνοντας εντυπωσιακά ποσοστά στη λαϊκή ψήφο (σχεδόν 19%). Ωστόσο, στο κρίσιμο Κολέγιο των Εκλεκτόρων δεν κατάφερε να εξασφαλίσει ούτε μία ψήφο, αφού δεν αναδείχθηκε πρώτος σε καμία Πολιτεία.
Άρα, ακόμη κι αν ο Μασκ ισχυρίζεται ότι μπορεί να εκπροσωπήσει το 80% των Αμερικανών, η πραγματικότητα του εκλογικού συστήματος δεν του επιτρέπει εύκολες κινήσεις. Επιπλέον, τα δύο μεγάλα κόμματα διαθέτουν τεράστιους μηχανισμούς στήριξης και ισχυρούς χρηματοδότες, που μπορούν να ανταγωνιστούν – και ενίοτε να ξεπεράσουν – την οικονομική του ισχύ.
Τέλος, υπάρχει και το βαθύ συναισθηματικό και πολιτισμικό δέσιμο μεγάλου μέρους των ψηφοφόρων με τα δύο κατεστημένα κόμματα, μια παράδοση που μετρά αιώνες και δεν σπάει εύκολα.
Αν τελικά ο Mr. Tesla αποφασίσει να κάνει το άλμα στην πολιτική αρένα, θα χρειαστεί πάνω απ’ όλα υπομονή: για να αντέξει τις πρώτες ήττες, την απογοήτευση, αλλά και τον πόλεμο που σίγουρα θα δεχτεί από τους καθιερωμένους παίκτες του συστήματος.
Αξίζει, άραγε, όλο αυτό το ταξίδι – πολιτικό, ψυχολογικό και οικονομικό – μόνο και μόνο επειδή διαφωνεί με το φορολογικό σχέδιο του Ντόναλντ Τραμπ, το οποίο θεωρεί επιζήμιο και πολυέξοδο; Ή μήπως πίσω από τη δυσαρέσκεια για τους φόρους, κρύβεται μια πιο φιλόδοξη πολιτική ατζέντα;
Διαβάστε επίσης
Ορατός ο κίνδυνος για νέο πληθωριστικό σοκ
ΣΥΡΙΖΑ: Το 80% υπέρ της εισήγησης Φάμελλου για Καλπάκη και Σαπουνά
Συναγερμός για το κύμα καύσωνα – Σε ποιες περιοχές θα έχει αφόρητη ζέστη
