Πράσινο Ακρωτήρι: Τα πράσινα νησιά των ανέμων

Το Πράσινο Ακρωτήρι παίζει καλό μπάσκετ και εμφανίστηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2023 στις Φιλιππίνες, με πύργο στη σκακιέρα του τον Εντιο Ταβάρες της Ρεάλ Μαδρίτης. Στα καφενεία του ακούγονται νοσταλγικά φάντο με τη θεία φωνή της Σεζάρια Εβόρα. Εδώ και λίγες μέρες όμως ο ήχος που αποτελεί σήμα κατατεθέν των νησιών είναι η ιαχή «γκοοολ!». Το Κάπο Βέρντε προκρίθηκε στα τελικά του Μουντιάλ και τα δέκα νησάκια του λικνίζονται στον σκοπό της ασπρόμαυρης μπάλας. «Είναι το σημαντικότερο γεγονός που συνέβη ποτέ στον τόπο μας» παιανίζει στους δρόμους της πρωτεύουσας Πράια ένας μελαψός Οδυσσέας (Ουλίσες). «Οχι μόνο στον αθλητισμό, αλλά γενικότερα»!

Διεθνής μέσω αγγελίας

Για να φτιαχτεί ομάδα ικανή να δαγκώσει τα μεγαθήρια της μαύρης ηπείρου χρειάστηκε πανστρατιά. Ακόμη και η πανστρατιά όμως είναι σχετική έννοια για τούτη τη λιλιπούτεια χώρα. Οι παίκτες της βγάζουν ξερό ψωμί στην Ολλανδία, στο Ισραήλ, στις ΗΠΑ, στην Πορτογαλία, στις 15 γωνιές του ορίζοντα. Ο εμβληματικός Στοπίρα ανασύρθηκε από τη ναφθαλίνη έπειτα από μία διετία αποστρατείας. Ο Πίκο Λόπες στρατολογήθηκε μέσω αγγελίας στο LinkedΙn.

Μπατίστα και Νόνι Λίμα

Το στάδιο όπου σφραγίστηκε η πρόκριση (με το εύκολο 3-0 επί της Εσουατίνι) ονομάζεται «Πελέ». Η γιαγιά του Κριστιάνο Ρονάλντο κατάγεται από το Πράσινο Ακρωτήρι, που δεν είναι ακρωτήρι. Ενας αμυντικός, ο Κόστα, αγωνίζεται στη Βιγιαρεάλ. Η χώρα που σε εμάς έδωσε όμως τον Ντανιέλ Μπατίστα, τον Νόνι Λίμα και πιο πρόσφατα τον Γκάρι Ροντρίγκες πάει Αμέρικα για να συναντήσει εκεί εκατοντάδες οικογένειες μεταναστών που εγκατέλειψαν τα νησιά στη δεκαετία του ’70.