Κανένα ΠΑΣΟΚ και κανένα ΚΙΝΑΛ δεν υπάρχει στον πολιτικό χάρτη των δημοκρατικών πολιτών, όσες προσπάθειες κι αν κάνουν οι ελίτ στην ημεδαπή να επαναφέρουν έναν φιλικό προς τα συμφέροντά τους δικομματισμό. Και προφανώς η προσπάθεια δημιουργίας μιας μεγάλης προοδευτικής παράταξης από τη σοσιαλδημοκρατία έως τη ριζοσπαστική Αριστερά δεν μπορεί να περνά μέσα από συνταγές και πρόσωπα του παρελθόντος που έχουν καταδικαστεί οριστικά στη συνείδηση του ελληνικού λαού. Ο πήχης για τη σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση πρέπει να είναι η δημιουργία μιας μεγάλης προοδευτικής, πατριωτικής παράταξης που θα διεκδικήσει την αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές (όχι πάντως διότι δεν επιθυμεί τη συνεργασία με όμορους χώρους) με τρία βασικά, βασικότατα, προτάγματα:
Πρώτον, τη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης και της καθημερινότητας των πολιτών, τη μείωση των τιμών, την αύξηση των μισθών, τη βελτίωση των υποδομών και της λειτουργίας του κράτους – αναφέρω ενδεικτικά μόνο μερικά από τα ζητούμενα, που είναι πολλά… Δεύτερον, την πάταξη της γενικευμένης διαφθοράς και αναξιοκρατίας που μαστίζουν τη χώρα. Τη λειτουργία των θεσμών, την αποκατάσταση της αξιοπιστίας τους και το φρεσκάρισμα του γερασμένου και εν πολλοίς κομματικού κρατικού τομέα.
Και, τρίτον, την αποκατάσταση της εικόνας της χώρας στο εξωτερικό και στα διεθνή φόρουμ όχι ως παρία που ζητά χρήματα και προστασία αλλά ως κράτους με άποψη και γνώμη για το μέλλον των πολιτών του, την οποία διεκδικεί ως μέλος του σκληρού ευρωπαϊκού πυρήνα. Γύρω από τα παραπάνω μπορούν να στοιχηθούν οι πολίτες, συγκροτώντας μια ευρεία πλειοψηφία που μπορεί και πρέπει να διεκδικήσει την αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές.
Το αν θέλει και αν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να ηγηθεί αυτής είναι άλλης τάξεως θέμα.
