Ολόκληρη η Ρώμη έκλαψε σήμερα στο αντίο του μεγάλου αρχηγού της Ρόμα, του Φραντσέσκο Τότι. Περισσότερος από 70.000 κόσμος αποθέωσε τον εμβληματικό αρχηγό των Ρωμαίων, που σε ηλικία 40 ετών αγωνίστηκε για τελευταία φορά με τη φανέλα με το νο 10 της Ρόμα και την οποία αποχαιρέτησε μετά από 750 παιχνίδια!
Η Ρόμα νίκησε 3-2 την Τζένοα και εξασφάλισε τη συμμετοχή της στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, όμως όλοι στο «Ολίμπικο» της Ρώμης περίμεναν στοϊκά να αποχαιρετήσουν τον μεγάλο αρχηγό! Συγκίνηση και δάκρυα από όλους. Σχεδόν όλο το γήπεδο να κλαίει και να αποθεώνει τον «καπιτάνο» ή «βασιλιά της Ρώμης» όπως τον αποκαλούσαν τόσα χρόνια. 28 ολόκληρα χρόνια με τη φανέλα της Ρόμα. Ωσπου ο αρχηγός λύγισε. Και με βουρκωμένα μάτια διάβασε το γράμμα που έγραψε –όπως είπε- μαζί με την σύζυγο του για να αποχαιρετήσει το ποδόσφαιρο, τη Ρόμα, τους θαυμαστές του, που το βράβευσαν και τον σήκωσαν στους ώμους.
Εγραψε και διάβασε ο Τότι κι έκλαψε μαζί του από συγκίνηση, ολόκληρο το καμπιονάτο:
“Αυτές τις μέρες μίλησα με τη σύζυγό μου και της διηγήθηκα τα 25 χρόνια μου με αυτήν τη φανέλα, τη μοναδική φανέλα. Γράψαμε ένα γράμμα για εσάς.
Ευχαριστώ όλους σας, τη μαμά, τον μπαμπά, τον αδερφό, τη σύζυγο, τα παιδιά μου και τους φίλους μου. Είναι αδύνατο να διηγηθώ 25 χρόνια ποδοσφαίρου, δεν ξέρω πώς να το κάνω. Θα ήθελα να το κάνω με ένα ποίημα, ένα τραγούδι. Μπορώ να το κάνω με μία μπάλα. Καταραμένοι καιροί αυτοί της απόφασης. Πίσω στις 17 Ιουνίου 2001, όλοι θέλαμε ο χρόνος να περάσει λίγο πιο γρήγορα. Δεν μπορούσαμε να περιμένουμε το τελικό σφύριγμα του διαιτητή. Ακόμα ανατριχιάζω όταν σκέφτομαι πίσω.
Σήμερα, αυτός ο χρόνος ήρθε να με χτυπήσει στον ώμο: τώρα είσαι ένας άντρας, βγάλε τα παπούτσια και τα σορτσάκια. Δεν μπορείς πλέον να απολαμβάνεις το άρωμα του γρασιδιού, του ήλιου στο πρόσωπό σου καθώς επελαύνεις προς την αντίπαλη εστία, την αδρεναλίνη να σε πλημμυρίζει, τη χαρά του πανηγυρισμού.
Τους τελευταίους μήνες ρώτησα τον εαυτό μου γιατί ξύπνησα από αυτό το όνειρο. Σκέψου ότι είσαι παιδί και έχεις ένα καλό όνειρο και η μητέρα σου σε ξυπνάει για να πας στο σχολείο. Θέλεις να συνεχίσεις να ονειρεύεσαι, να επιστρέψεις στο όνειρό σου, αλλά δεν μπορείς. Αυτήν τη φορά, δεν είναι όνειρο, είναι πραγματικότητα. Και δεν μπορώ να πάω πίσω στον ύπνο.
Θέλω να αφιερώσω αυτό το γράμμα σε όλους σας, σε όλα τα παιδιά που με υποστήριξαν. Στα παιδιά του χθες, που μεγάλωσαν, έγιναν γονείς και σε όλα τα παιδιά του σήμερα, που ίσως φωνάζουν ‘Τοτιγκόλ’. Θα ήθελα να σκέφτομαι για εσάς, ότι η καριέρα μου έγινε παραμύθι για να το διαδώσετε.
Τελείωσε τώρα. Βγάζω αυτήν τη φανέλα για μία τελευταία φορά. Θα τη διπλώσω, αν και δεν είμαι έτοιμος να πω ‘αρκετά’ και ίσως ποτέ δεν θα είμαι. Συγχωρέστε με που δεν δίνω συνεντεύξεις και δεν ξεκαθαρίζω τις σκέψεις μου, αλλά δεν είναι εύκολο να σβήσω το φως.
Φοβάμαι. Δεν είναι ο ίδιος φόβος με όταν στέκεσαι μπροστά από την εστία, έτοιμος να εκτελέσεις πέναλτι. Αυτήν τη φορά, δεν μπορώ να δω πώς είναι το μέλλον μέσα από τις τρύπες των διχτυών. Επιτρέψτε μου να φοβάμαι. Αυτήν τη φορά, είμαι εγώ αυτός που σας έχω ανάγκη και την αγάπη που πάντα μου δείχνατε. Με την υποστήριξή σας, θα πετύχω να γυρίσω σελίδα και να οδεύσω σε νέα περιπέτεια.
Τώρα ήρθε η ώρα να ευχαριστήσω όλους τους συμπαίκτες, τους προπονητές, τους διευθυντές, τους προέδρους και όλους που δούλεψαν μαζί μου όλο αυτό το διάστημα.
Στους φιλάθλους της curva sud, ένας φάρος για όλους τους Ρωμαίους και φίλους της Ρόμα. Το να έχω γεννηθεί Ρωμαίος και φίλος της Ρόμα είναι προνόμιο. Το να είμαι αρχηγός αυτής της ομάδας είναι τιμή.
Είστε και πάντα θα είστε η ζωή μου. Δεν θα σας διασκεδάζω με τα πόδια μου πλέον, αλλά η καρδιά μου θα βρίσκεται μαζί σας. Τώρα, θα κατέβω τις σκάλες και θα μπω στα αποδυτήρια που με καλωσόρισαν ως παιδί και τώρα θα βγω από εκεί άντρας. Είμαι υπερήφανος και χαρούμενος που σας έδωσα 28 χρόνια αγάπης. Σας αγαπώ”.
https://www.youtube.com/watch?v=dMvVtnB4zAQ
