Οι νέοι «Εκδικητές» φιλοδοξούν να αλλάξουν το επικό σινεμά των χάρτινων ηρώων όπως το ξέρουμε μέχρι σήμερα. Οι εγκέφαλοι της Marvel σοφά πράττοντας έδωσαν το βασικό μερίδιο της αλλαγής αυτής όχι μόνο με τη σχεδίαση ενός εμβληματικού κακού αλλά και μέσω της εξέλιξης του χαρακτήρα που υποδύεται ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ στην ταινία «Εκδικητές: Ο πόλεμος της αιωνιότητας». Ο Τζον Σταρκ, πιο γνωστός στους περισσότερους ως Iron Man, έχει τον λόγο…
Το 2008 γυρίσατε το πρώτο σας «Iron Man». Γυρνώντας πίσω στον χρόνο μία δεκαετία νωρίτερα, φανταζόσασταν τότε την αλλαγή που θα έφερναν εκείνη η ταινία και ο συγκεκριμένος ρόλος στη ζωή σας αλλά και στο ίδιο το σινεμά;
Θέλω να με πιστέψετε σε αυτό. Ναι! Το έβλεπα ξεκάθαρα να έρχεται και όχι λόγω κάποιων ιδιαίτερων ικανοτήτων ή κάποιας ξεχωριστής ευφυΐας που διαθέτω. Ολα τα στοιχεία και τα σημάδια που υπήρχαν γύρω από εκείνη την ταινία μού δημιούργησαν τη σιγουριά ότι εδώ συμβαίνει κάτι πραγματικά σπουδαίο. Υπήρχε και το προηγούμενο με τον Μπάτμαν και τον Σπάιντερμαν με την επιτυχημένη ανανέωσή τους και πίστευα ότι το τάιμινγκ ήταν ιδανικό για να γίνει κάτι αντίστοιχο με τον Iron Man.
Τι ακριβώς συμβολίζει για σας ο Iron Man;
Ο χαρακτήρας που σχεδίασε ο Σταν Λι έχει τις ρίζες του στη γενιά μου. Γεννήθηκε μέσα από το αντιπολεμικό κίνημα του Βιετνάμ, έχει σαφέστατο αντιηρωικό προφίλ και το ανθρώπινο στοιχείο του τονίζεται μέσα από τον κοσμοπολίτικο χαρακτήρα και το στιλ του εκκεντρικού μεγιστάνα που θυμίζει Χάουαρντ Χιουζ. Ολες αυτές οι αντιθέσεις συνθέτουν την προσωπικότητα του Τόνι Σταρκ. Για μένα αυτός ο χαρακτήρας είναι σχεδόν βγαλμένος μέσα από τη μυθολογία ενός επεισοδίου του «Mad men». Οποιος έχει δει τη σειρά καταλαβαίνει απολύτως για τι πράγμα μιλάω. Ο δε εκμοντερνισμός και η τοποθέτησή του στο σήμερα είναι απόλυτα εύστοχα, καθώς απηχεί πλήρως την ηθική και πολιτική κρίση της εποχής.
Πιστεύετε ότι ο χαρακτήρας σας έχει την ανάλογη ανθρωπιά που απαιτείται για έναν ήρωα που αυτοπροσδιορίζεται ως υπερασπιστής της ανθρωπότητας;
Αυτή είναι μεγάλη κουβέντα. Φαινομενικά ο Τόνι Σταρκ δείχνει μονόχνοτος, κακομαθημένος και φιγουρατζής πλούσιος που κάνει ό,τι θέλει. Θυμάμαι την πρώτη φορά που τον υποδύθηκα τον Τζον Φαβρό (σ.σ.: ο σκηνοθέτης της ταινίας) να παλεύει με δύο ζητήματα που τον προβλημάτιζαν: πώς θα γίνει πειστική και αληθοφανής η δράση του φιλμ και πώς θα κάνει όσο πιο ανθρώπινο γίνεται τον χαρακτήρα μου. Το πρώτο είναι θέμα των κριτικών και του κοινού να το ψάξουν. Οσον αφορά το δεύτερο, θυμάμαι τον Φαβρό να πασχίζει να μου φτιάξει ανθρώπινο προφίλ. Νομίζω ότι τα κατάφερε με ένα απλό αλλά αποτελεσματικό τέχνασμα. Η σχέση του Τζον με την Πέπερ είναι υπέροχα σχεδιασμένη. Ξεκινά από την τυπική σχέση αφεντικού – γραμματέα για να εξελιχτεί σε κάτι αληθινό και ξεχωριστό. Μια σχέση φυσική και αυθόρμητη που αποκαλύπτει ποιος πραγματικά είναι ο Σταρκ. Ενας διασκεδαστικός και εξυπνάκιας τύπος που πίσω από τον κυνισμό του, τη βιτρίνα και την ασφάλεια του χρήματος κρύβει τον αληθινό εαυτό του. Εναν πληγωμένο και ευάλωτο άντρα, τα κομμάτια του οποίου διασώζονται και ενώνονται ξανά χάρη στην αγάπη και τη μεγαλοψυχία αυτής της γυναίκας.
Από τη δική σας πλευρά πώς επιχειρήσατε να δώσετε όσο πιο πειστικά γίνεται την ανθρωπιά του ήρωα;
Μόνο με έναν τρόπο. Με το να είμαι απολύτως ειλικρινής στις σκέψεις, στα συναισθήματα και στη συμπεριφορά μου. Αν κάτι το έδινα με ψεύτικο ύφος, με μια μανιέρα την οποία εμείς οι ηθοποιοί έχουμε εύκολη, θεωρώ ότι θα με καταλάβαινε αμέσως το κοινό. Γι’ αυτό προσπάθησα να είμαι όσο πιο αληθινός γίνεται.
Τι είναι χειρότερο; Να φοράς αυτά τα στενά πλούσια κοστούμια ή τη μεταλλική στολή;
Παλιά μπορεί να σας έλεγα το πρώτο, όμως τώρα σας απαντών ότι εξαρτάται. Υπάρχουν κάποια υπέροχα κοστούμια που χαίρομαι να τα φοράω. Οπως και κάποια σημεία του φιλμ που νιώθω άνετα μόνο όταν φοράω τη μεταλλική στολή και το κράνος. Εξαρτάται λοιπόν από την εκάστοτε σκηνή καθώς και από την εμπιστοσύνη που έχεις στους συνεργάτες σου. Θυμάμαι μια σκηνή γυρισμένη στο ψηλότερο σημείο ενός κτιρίου, στην ταράτσα. Ημουν με τη στολή και δεν έβλεπα πού ακριβώς βρισκόμουν αλλά μια φωνή από το κράνος μού έλεγε διαρκώς: «Κάνε άλλα πέντε βήματα εμπρός», «Κι άλλα πέντε ακόμη»… Ημουν σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα βρισκόμουν ένα βήμα από το κενό!
Μπορείτε να αξιολογήσετε αυτήν τη δεκαετία που συμπορεύεστε με τον Iron Man και από ένα σημείο και μετά με τους υπόλοιπους Εκδικητές;
Στην αρχή ήταν μια πολύ μοναχική διαδρομή. Μια πορεία στην οποία δεν υπήρχε χαλάρωση αφού όλη τη δουλειά έπρεπε να την τακτοποιήσει μόνος του ο Σταρκ, αλλά σταδιακά η ζωή του μπήκε σε τάξη. Γνώρισε το κορίτσι των ονείρων του, κοινωνικοποιήθηκε, έκανε νέους φίλους, είχε κάποια ξεσπάσματα κρίσης και ανταγωνισμού με τον Κάπτεν Αμέρικα αλλά τώρα ήρθε η ώρα να πέσουν κάπως οι τόνοι. Αν προσέξετε, οι διάλογοι στο νέο φιλμ είναι λιγότερο πομπώδεις ή προκλητικοί από ποτέ. Αυτό βέβαια οφείλεται και στην παρουσία του Thanos, του πιο απειλητικού «κακού» σε όλη αυτήν τη δεκαετία…
Μιλήστε μας λίγο για αυτόν…
Η ευφυΐα του τον καθιστά τον πιο δυνατό εχθρό που αντιμετώπισαν ποτέ οι Εκδικητές. Ομως τα ηθικά διλήμματά του και η προσωπική ιστορία του ξεπερνούν κατά πολύ τη φαντασία μας καθώς και τον τρόπο αντιμετώπισής του. Τον υποδύεται εντυπωσιακά ο Τζος Μπρόλιν με αυτή την απαράμιλλη πραότητά του που δένει τέλεια με τον χαρακτήρα του Thanos. Ο Τζος ίσως είναι ο πιο γλυκός άνθρωπος που ξέρω. Είναι πιθανότατα ο μόνος άνθρωπος με τον οποίο δεν θα καβγάδιζα ποτέ. Και έχει καταπληκτικό χιούμορ…
Ρόμπερτ προ Iron Man
Γεννημένος το 1965, ήταν παιδί-θαύμα από αυτά που ξεχώρισαν στο Χόλιγουντ τη δεκαετία του ’80, με μερικές εμβληματικές ταινίες για τη νεολαία της εποχής. Στο «Less than zero» του Μάρεκ Κανιέφσκα από το βιβλίο του Μπρετ Ιστον Ελις ταυτίστηκε τόσο πολύ με τον ρόλο του κοκάκια γιάπη που οι κριτικοί αποθέωσαν την ερμηνεία του. Στην πραγματικότητα ο τότε 22άχρονος ηθοποιός έπαιξε τόσο καλά γιατί είχε πλούσιο παρελθόν με τα ναρκωτικά, καθώς ξεκίνησε από την ηλικία των πέντε ετών να κάνει τσιγαριλίκι, όταν του έδωσε για πρώτη φορά ο σκηνοθέτης πατέρας του! Στα 13 του έπαιρνε ήδη μέρος σε πάρτι του Χόλιγουντ με πόρνες, αλκοόλ και κοκαΐνη. Ακολούθησαν ρόλοι σε μεγαλύτερες εμπορικές παραγωγές («Air America», «Soapdish» και «Γεννημένοι δολοφόνοι»), προτού υποδυθεί τον Τσάπλιν στην ομώνυμη ταινία του 1992, για την οποία έλαβε την πρώτη του υποψηφιότητα για Οσκαρ. Εκείνη την εποχή ο Ντάουνι συχνά συλλαμβανόταν με κατηγορίες σχετικές με ναρκωτικά. Το 1999, ύστερα από πολλές παραβιάσεις της αναστολής του, καταδικάστηκε σε τριετή φυλάκιση. Εξέτισε έναν χρόνο της ποινής του στις δημόσιες φυλακές της Καλιφόρνια για τοξικομανείς και αποφυλακίστηκε το 2000. Η πρώτη δουλειά του μετά την αποτοξίνωση ήταν στην τηλεοπτική σειρά «Ally McBeal». Η ερμηνεία του επαινέθηκε και έλαβε βραβεία. Ο χαρακτήρας του όμως διαγράφηκε όταν απολύθηκε έπειτα από άλλες δύο συλλήψεις για ναρκωτικά στις αρχές του 2001. Μοναδική του παρηγοριά ήταν ο κολλητός του Μελ Γκίμπσον, ο οποίος τον έσωσε από βέβαιο θάνατο. Ακόμη και σήμερα ο Γκίμπσον παραμένει ο φύλακας-άγγελος του Ντάουνι και ο μόνος που μπόρεσε να τον επαναφέρει σε μια κανονικότητα. Κάτι που δεν κατάφερε ούτε η δεύτερη σύζυγός του, η ηθοποιός και τραγουδίστρια Ντέμπορα Φάλκονερ, την οποία παντρεύτηκε το 1992 ύστερα από γνωριμία 42 ημερών! Μαζί της απέκτησε και έναν γιο. Εμφανίστηκε σε ανεξάρτητα φιλμ, όπως τα «Η μπαλάντα ενός ντετέκτιβ» (2003), «Φιλιά και σφαίρες» (2005) και «A Scanner Darkly» (2006), αλλά και σε μεγαλύτερες, mainstream ταινίες, όπως το «Zodiac» (2007), ενώ κυκλοφόρησε και ένα μουσικό άλμπουμ!
Ρόμπερτ μετά Iron Man
Το συμβόλαιό του ήταν ρίσκο για τη Marvel, η οποία ήθελε να μπει για τα καλά στον κινηματογραφικό χώρο. Τελικά του δόθηκε ο ρόλος του Iron Man την εποχή που όλοι τον είχαν ξεγραμμένο, αλλά τους διέψευσε. Η ταινία ήταν τεράστια επιτυχία και το άνοιγμα Σαββατοκύριακου παραμένει μέσα στο top 20 όλων των εποχών. Επανέλαβε τον ρόλο του Τόνι Σταρκ άλλες οκτώ φορές: στα «Iron Man», στους «Εκδικητές» αλλά και στο reboot του «Spiderman». Το 2009 πρωταγωνίστησε στο «Sherlock Holmes» που σκηνοθέτησε ο Γκάι Ρίτσι. Η ταινία κυκλοφόρησε τα Χριστούγεννα του 2009 και ο Ντάουνι κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα α΄ αντρικού ρόλου σε μιούζικαλ ή κωμωδία για την ερμηνεία του. Επανέλαβε τον ρόλο του διάσημου ντετέκτιβ στο «Sherlock Holmes 2: Το παιχνίδι των σκιών» το 2011. Το 2014 πρωταγωνίστησε στο δικαστικό δράμα «Ο δικαστής» (The judge). Σήμερα είναι από τους μεγαλύτερους σταρ του Χόλιγουντ και τα συμβόλαια που υπογράφει είναι αρκετών δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων, ζει ήσυχα με τη σύζυγό του, την παραγωγό Σούζαν Λεβίν, με την οποία απέκτησε ένα κοριτσάκι, κάνει διαλογισμό και γιόγκα και φυσικά αποφεύγει τις καταχρήσεις…
