Λίγοι γνωρίζουν ότι σαν σήμερα, στις 9 Μαΐου του 1950, ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ρομπέρ Σουμάν, πέντε χρόνια μετά το επίσημο τέλος του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, παρουσίαζε στο Παρίσι μόλις σε δύο σελίδες το όραμά του για την ενωμένη Ευρώπη.
Η ημερομηνία που διάλεξε ο Σουμάν δεν ήταν φυσικά τυχαία, συνέπιπτε με την ημερομηνία παράδοσης άνευ όρων των στρατιωτικών δυνάμεων της ναζιστικής Γερμανίας στις συμμαχικές δυνάμεις στη Νορμανδία στις 9 Μαΐου 1945, μόλις μία ημέρα μετά την περίφημη V Day (Victory In Europe Day).
Είχε βέβαια προηγηθεί η κατάληψη του Βερολίνου από τον κόκκινο στρατό και η ύψωση της Σοβιετικής σημαίας στην ταράτσα στο Ράιχσταγκ από τον λοχία Μιχαήλ Μίνιν, το βράδυ της 30ης Απριλίου γύρω στις 22:50.
Όλα αυτά τα γνώριζε καλά ο Σουμάν γι αυτό στο επίκεντρο της πρότασής του ήταν η ένωση της γαλλικής και γερμανικής βιομηχανίας άνθρακα και χάλυβα με απώτερο φυσικά στόχο την ένωση των ευρωπαϊκών κρατών.
Η Ε.Ε. αναζητεί κατεύθυνση
Η Διακήρυξη του Σουμάν σηματοδοτεί επί της ουσίας τη γέννηση της Ενωμένης Ευρώπης. Σήμερα 70 χρόνια μετά η Ε.Ε. είναι γεγονός. Είναι επίσης γεγονός ότι βρίσκεται αντιμέτωπη με πλείστες όσες προκλήσεις.
Μόλις χθες οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης (το περίφημο Eurogroup) ήρθαν σε συμφωνία σχετικά με τον τρόπο παροχής βοήθειας προς τις χώρες που επλήγησαν από τον Covid-19. Μια συμφωνία πολύ κατώτερη των περιστάσεων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η χώρα μας με βάση τη χθεσινή συμφωνία μπορεί να δανειστεί κεφάλαια στο 2% του ΑΕΠ δηλαδή περί τα 3,8 δισ. € και μόνο για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων των περιοριστικών μέτρων. Σταγόνα στον ωκεανό αν αναλογιστεί κανείς ότι μόνο το έκτακτο επίδομα κοστίζει στα κρατικά ταμεία 2,7 δισ. το μήνα.
EΤην ίδια βέβαια ώρα κάθε κράτος ξεχωριστά και ανάλογα το μέγεθος του πορτοφολιού του «ρίχνει» στην αγορά φρέσκο χρήμα. Αυτό φυσικά και ευνοεί τον πλούσιο βορρά και δημιουργεί μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων όπου αντί να γεφυρώνει διευρύνει το χάσμα με τον Νότο.
Παράλληλα ευνοεί πολιτικά διχαστικές λογικές και επιστροφή στο έθνος κράτος και στα εθνικά νομίσματα που μπορεί σε κάποιους να φαντάζουν λύση αλλά μια ματιά και μόνο στην «ταλαιπωρία» της τουρκικής λίρας θα πείσει περί του αντιθέτου. Η Ελληνική οικονομία είναι η πλέον αδύνατη σε αυτήν την εξίσωση. Η έκδοση κοινών ομολόγων είναι στο επίκεντρο της συζήτησης. Μιας συζήτησης που γίνεται ακόμη πιο επίκαιρη από τη νοηματοδοσία της σημερινής διπλής γιορτής.
