Σκηνοθεσία: Γιώργος Πανουσόπουλος Πρωταγωνιστούν: Μαργαρίτα Πανουσοπούλου, Μπάμπης Χατζηδάκης, Φωτεινή Τσακίρη.
Στο απομονωμένο νησί Αρμενάκι, που δεν έχει ούτε αυτοκίνητα, ούτε τράπεζες, ούτε ξενοδοχεία φτάνει Γάλλος ευρωβουλευτής μετά κόπων και βασάνων (στο ταξίδι με το πλοίο όλο ξερνάει) μαζί με ελληνίδα νεαρή οικονομολόγο που έχει αναλάβει το κομμάτι της έρευνας και μελέτης για την προσέλκυση επενδυτών. Εκεί οι δύο ξενομερίτες θα έρθουν επαφή με έναν άλλο, παράξενο αλλά και σαγηνευτικό κόσμο, όπου τα μόνα που μετρούν είναι ο χορός, το τραγούδι, το πιοτό και ο έρωτας.
Είναι προφανές ότι ο Πανουσόπουλος έχει εξιδανικεύσει τον τρόπο ζωής των ικαριωτών, από όπου προέρχεται και η βασική ιδέα της ταινίας, την οποία εμπνεύστηκε κατά τη διάρκεια των διακοπών του πριν από 6 χρόνια στο νησί του βορειοανατολικού Αιγαίου. Περιγράφοντας μια διονυσιακή κατάσταση μέθης και απέραντης ηδονής (τα λιγοστά παιδάκια του δημοτικού σχολείου μυούνται στα μυστικά του σεξουαλικού προσανατολισμού από τη δασκάλα του έρωτα που υποδύεται η Βαλέρια Χριστοδουλίδου) ο δημιουργός των «Μανία», «Μ’ αγαπάς», «Οι απέναντι» κ.α. προβαίνει σε μια ριζοσπαστική λύση απέναντι σε ότι μας ταλαιπωρεί και μας καταδυναστεύει.
Είναι προφανής και καλοδεχούμενος ο αλληγορικός χαρακτήρας του σεναρίου και μάλιστα θα μπορούσε να είναι και η βάση μιας αληθινά ξεχωριστής κινηματογραφικής πρότασης κόντρα σε όλη την ισοπεδωτική λαίλαπα της μίζερης και καταθλιπτικής εικόνας που περιγράφουν οι περισσότεροι νέοι κινηματογραφιστές. Αφήνοντας στην άκρη τις άμυνες για ένα πιο απαιτητικό, στιβαρό δραματουργικά και ρεαλιστικό σινεμά ο θεατής ίσως και να απολαύσει τις κωμικές σκηνές από την αλλόκοτη αυτή «χώρα». Μιας χώρας μαγικής, που όπως μας λέει ο Πανουσόπουλος δανειζόμενος τον στίχο από το τραγούδι του Άκη Πάνου, ζει μόνο μέσα από τις διονυσιακές γιορτές, μεθάει καθημερινά μέσω έρωτα, πιοτού και…μπάφου και σνομπάρει επιδεικτικά τις υλικές αξίες των ξένων δίνοντας σημασία μόνο στις ανατρεπτικές χαρές της ίδιας της ζωής. Ή όπως λέει χαρακτηριστικά ένας χαρακτήρας του φιλμ (πολλοί από τους πρωταγωνιστές του έργου είναι φατσάρες από την Ικαρία) «γεννηθήκαμε κουρασμένοι κι ήρθαμε σε αυτή τη ζωή για να ξεκουραστούμε» ατάκα που εξηγεί την παροιμιώδη χαλαρότητα τους που αγγίζει τα όρια της …
