Για τις επενδύσεις πάγιου κεφαλαίου, το μείζον πρόβλημα της οικονομίας σύμφωνα με τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών, η έκθεση του νομπελίστα αναφέρει ελάχιστα.
Δραματικούς τόνους χρησιμοποίησε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Θεόδωρος Σκυλακάκης για να περιγράψει το επενδυτικό κενό στην Ελλάδα, κατά την ομιλία του στη Βουλή για το σχέδιο ανάκαμψης «Ελλάδα 2.0». «Το πρόβλημα είναι το επενδυτικό κενό. Είμαστε στο μισό του ευρωπαϊκού μέσου όρου την τελευταία δεκαετία» ανέφερε ο Θοδ. Σκυλακάκης και συμπλήρωσε: «162 δισ. είναι η απόκλιση, το έλλειμμα επενδύσεων δηλαδή». Μάλιστα υπογράμμισε «Αν δεν το λύσουμε, όλα τα άλλα προβλήματα (ανεργία, απασχόληση, αύξηση εισοδήματος, ανάπτυξη) δεν μπορούν να επιλυθούν». Επιπρόσθετα ανέφερε ότι οι εταιρείες που δεν έχουν κάνει επενδύσεις δεν μπορούν να είναι ανταγωνιστικές, ότι στη βιομηχανία έχουμε κυρίως παλιές τεχνολογίες και ότι επενδυτικό κενό σημαίνει φτωχοποίηση.
Τι λέει το «ευαγγέλιο» Πισσαρίδη
Ολα αυτά πράγματι αποτελούν δομικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Γιατί όμως έχουμε παλιές τεχνολογίες; Ολα αυτά θα έπρεπε να τα βρούμε στο «ευαγγέλιο» της κυβέρνησης Μητσοτάκη, την περιβόητη έκθεση της επιτροπής Πισσαρίδη. Εκεί μαζεύτηκαν επιστημονικοί εγκέφαλοι, ενός νομπελίστα συμπεριλαμβανομένου, για να βρουν τα αίτια του προβλήματος και να προτείνουν λύσεις.
Ομως ελάχιστα εντοπίσαμε στη συγκεκριμένη έκθεση που να αναδεικνύουν το επενδυτικό κενό, αλλά και το ποιος ευθύνεται γι’ αυτή την κατάντια της βιομηχανίας.
Αντίθετα, εντοπίσαμε την επίθεση αυτών των «φωτεινών» εγκεφάλων:
• Στη μικρομεσαία επιχείρηση, που γι’ αυτούς πρέπει να κλείσει παρότι είναι η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας.
• Στην κοινωνική ασφάλιση, που πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί.
• Στους μισθωτούς, οι οποίοι πρέπει να απολέσουν αποδοχές.
Για το θέμα των επενδύσεων πάγιου κεφαλαίου ελάχιστα αναφέρονται στην έκθεση. Μάλιστα όλα καλύπτονται πίσω από την παραγωγικότητα και ισομοιράζονται οι ευθύνες μεταξύ επενδύσεων και εργατικού δυναμικού.
Τα μόνα στοιχεία που εντάσσονται στην έκθεση για τις ευθύνες της βιομηχανίας στην κατάντια της μεταποίησης είναι:
• Το κενό πάγιων επενδύσεων στην Ελλάδα, υπολογισμένο με βάση την απόκλιση από τον μέσο όρο της ΕΕ, την περίοδο 2010-19 κυμάνθηκε κατά μ.ό. σε περίπου 7% του ετήσιου ΑΕΠ, σωρευτικά περί τα 130 δισ. ευρώ. Το 2019 η Ελλάδα είναι ουραγός στην ΕΕ σε πάγιες επενδύσεις, με μόλις 11,4% του ΑΕΠ, σε σχέση με 21,3% μ.ό. στην ΕΕ.
• Μεταξύ των αδυναμιών του οικονομικού υποδείγματος μεγέθυνσης την προ κρίσης περίοδο περιλαμβάνονταν οι συστηματικά χαμηλοί ρυθμοί των παραγωγικών επενδύσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι επενδύσεις σε πάγιο κεφάλαιο που προέρχονται από μη χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις εξαιρουμένου του κλάδου των κατασκευαστικών και της οικοδομής ανέρχονταν κατά μέσο όρο την περίοδο 2001-09 μόλις στο 6,9% του ετήσιου ΑΕΠ, με ποσοστό 11,9% στην ΕΕ.
Μόλις 117 λέξεις σε σύνολο 244 σελίδων αφιερώνονται σ’ αυτό που ο κ. Σκυλακάκης χαρακτήρισε ως το μείζον πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας.
Κερδίζουν πάρα πολλά αλλά δεν επενδύουν!
Οι ίδιοι οικονομολόγοι της έκθεσης θεωρούν ότι το μεγάλο πρόβλημα στις επενδύσεις πάγιου κεφαλαίου οφείλεται στη μνημονιακή εποχή. Μάλιστα ουδέν αναφέρεται για το γεγονός ότι στη μεταποίηση η πτώση του δείκτη τιμών στο σύνολο της περιόδου 2010-16 δεν υπερέβη το 3%, ενώ η μείωση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος ανήλθε σε 37,5%! Τι σημαίνει αυτό; Οι υιοθετούμενες εμμονικές μνημονιακές επιλογές μόνο εις βάρος του εισοδήματος από τη μια κατάφεραν να καταστρέψουν την κοινωνία, την πραγματική οικονομία και τα δημόσια οικονομικά. Από την άλλη, συνέβαλαν στην αύξηση της κερδοφορίας των βιομηχανιών, οι οποίες ωστόσο δεν προέβησαν σε καμία τεχνολογική αναβάθμιση.
