Ως εκλεγμένος πρόεδρος, ο Σωκράτης Φάμελλος δικαιούται, κατά την πολιτική παράδοση, να κριθεί στις εκλογές. Όσοι το υπονομεύουν αυτό δεν έχουν θέση στο κόμμα του.
Ο Βαγγέλης Βενιζέλος είναι ο πληρέστερος πολιτικός της γενιάς του. Ως προσωπικότητα του δημοσίου χώρου, έτη φωτός μπροστά από τον Γ. Παπανδρέου. Εύλογο ήταν να θεωρείται ότι θα αναλάβει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μετά τον Σημίτη.
Ωστόσο το 2004, το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου δεν πέρασε σ’ αυτόν. Η διαδοχή έγινε με παρασκηνιακή μεθόδευση Σημίτη – Παπανδρέου σε ένα… διαμέρισμα. Κατά παραβίαση του Καταστατικού και των βασικών αρχών της πολιτικής τάξης και της κομματικής ηθικής.
Ο Βενιζέλος το κατάπιε, για να μην βλάψει το κόμμα, λίγο πριν τις εκλογές. Αργότερα ολοκλήρωσε την αυτοθυσία του, μετέχοντας στην υλοποίηση του Μνημονίου Παπανδρέου, για το οποίο δεν ρωτήθηκε.
Δεν είχε ευθύνη για την κατάληξη της χώρας σε διεθνή οικονομικό έλεγχο, λόγω της χρεοκοπίας που γεφύρωνε τις κυβερνήσεις δυο «επωνύμων», αλλά κατέβαλε κόστος γι’ αυτό.
Όταν παρέλαβε το ΠΑΣΟΚ ήταν διαλυμένο, καταχρεωμένο, εκτεθειμένο στους οπαδούς του και εν τέλει καταδικασμένο στο 13%, που πήρε υπό την ηγεσία του το 2012. Ήταν ποινή για τη διακυβέρνηση Παπανδρέου και όχι αποτίμηση της ηγεσίας Βενιζέλου.
Ακολούθησε κάτι χειρότερο. Στις επόμενες εκλογές, ο Παπανδρέου δεν δίστασε να διασπάσει το κόμμα του πατέρα του, που τον έκανε πρόεδρό του και Πρωθυπουργό.
Του απάντησε βέβαια ανάλογα το εκλογικό σώμα. Αλλά το μάρμαρο πλήρωσε, αδίκως, ξανά ο Βενιζέλος με το χαμηλότερο ποσοστό στη κομματική ιστορία και αναγκάστηκε να αφήσει την ηγεσία.
Ακολούθησε το απίστευτο: οι δυο επόμενοι διάδοχοί του διόρισαν – κατ’ ουσίαν – βουλευτή τον… Παπανδρέου! Και, συμπλεγματικά, άφησαν εκτός Βουλής τον ίδιο, προτιμώντας για το ψηφοδέλτιο Επικράτειας, υποψηφίους χωρίς πολιτικό εκτόπισμα.
Έτσι ο πολιτικός που όταν ανέβαινε στο βήμα της Βουλής άδειαζε το καφενείο, δεν βρίσκεται στην Εθνική αντιπροσωπεία. Μόνο ανόητοι δεν αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται για απώλεια του κοινοβουλευτισμού…
Ποιο ήταν το λάθος του Βενιζέλου, εκτός από τη σιωπηλή αποδοχή τη ηγετοποίησης Παπανδρέου το 2004 – με… ιδιωτικά σύμφωνα και την επιλογή να μην δώσει στη δημοσιότητα το πόρισμα του διαχειριστικού ελέγχου που διενήργησε όταν ανέλαβε την ηγεσία;
-Ότι δεν τον διέγραψε το 2014, όταν απροκάλυπτα ετοίμαζε διασπαστικό κόμμα. Στρεφόμενος εναντίον του ΠΑΣΟΚ και του ίδιου, που ήταν ο νόμιμος και εκλεγμένος πρόεδρος.
Αν τον είχε εξοβελίσει ως επίδοξο διασπαστή, η τύχη του ΠΑΣΟΚ και της χώρας θα ήταν διαφορετική.
Αποτελούσε δικαίωμα του – και άλλωστε ο Παπανδρέου είχε δημιουργήσει προηγούμενο, διαγράφοντας τον… Σημίτη!
Όλα αυτά αναφέρθηκαν για να καταλήξουμε σε έναν σημερινό πολιτικό που δεν έχει το φωτοστέφανο του Βενιζέλου, αλλά είναι πρόεδρος στο κόμμα του.
Ο Σωκράτης Φάμελλος κάνει το ίδιο λάθος: παρακολουθεί αδρανής βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ να οργανώνει κόμμα… σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ και του ίδιου! Ίσως, επηρεασμένος – ο βουλευτής – από τον ΓΑΠ, που συναναστρέφεται εσχάτως.
Η αιωρούμενη πρόθεση συνιστά προσβολή ανεπάρκειας εναντίον του σημερινού προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και τον αποδυναμώνει δραματικά.
Αν ο Βενιζέλος έκανε το λάθος της ανοχής, πιεζόμενος από τις ανάγκες της χώρας και της παράταξης του, ο Φάμελλος δεν έχει αντίστοιχο λόγο να το επαναλάβει.
Πέραν του ότι είναι θέμα αξιοπρέπειας, ως εκλεγμένος πρόεδρος δικαιούται, κατά την πολιτική παράδοση, να κριθεί στις εκλογές. Όσοι υπονομεύσουν την άσκηση αυτού του δικαιώματος, δεν έχουν θέση στο κόμμα του.
Πηγή: ieidiseis.gr.
