Σταύρος Κοντονής: Πολιτική αυτοκτονία σε απευθείας μετάδοση

Ως υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ πέρασε και δεν ακούμπησε κατά το κοινώς λεγόμενο.

Μέτριες πτήσεις, μέτριες επιδόσεις, χαμηλή θέση στην πυραμίδα της επικοινωνίας και της ενασχόλησης των ΜΜΕ με την εικόνα του. Δεν τον έπαιρνε ο αντίπαλος τόσο σοβαρά ώστε να ασχοληθεί μαζί του η προπαγάνδα του στιγματισμού και της δολοφονίας χαρακτήρων. Τον άφηναν να φυτοζωεί και να συγκεντρώνει, όπως αποδείχτηκε τον τελευταίο καιρό, απωθημένα και πικρίες για τον υποτιθέμενο παραμερισμό του από τον Τσίπρα. Ως εκ τούτου, αφού δεν έκαναν απόπειρες να τον δολοφονήσουν οι απέναντι, αποφάσισε, φαίνεται, να προσφέρει στο πανελλήνιο το θέαμα μιας πολιτικής αυτοκτονίας – της δικής του. Σε απευθείας μετάδοση. Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των φίλων, των ιδεών, της ηθικής και της συντροφικότητας που ο ίδιος αποδίδει στον ίδιο. Και αμφισβητεί στους άλλους.

Ως υβριστής των συντρόφων του και δυσφημιστής του εαυτού του ζει τις τελευταίες μέρες τη μέθη του πέμπτου –ή κάτι τέτοιο– λεπτού της δεκαπεντάλεπτης δημοσιότητας που κάθε μετριότητα ονειρεύεται. Με ρεπορτάζ, συνεντεύξεις, φωτογραφίες και πλάνα βάζει τέρμα στην ταπεινωτική απορία: ποιος είναι, ρε παιδιά, αυτός ο Κοντονής; Και με αναλύσεις επί αναλύσεων για όσα φουρνίζει για τον Ποινικό Κώδικα και φτυαρίζει για τον αριστερό κώδικα θυσιάζει στον χορό της τοξικής δημοσιότητας όσα υποτίθεται ότι υπερασπίζεται και πρωτίστως τον εαυτό του. Αλλά ο πρώτος ή ο τελευταίος είναι που δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει το χειροκρότημα των αντιπάλων; Η χρήση όσων λέει από ορκισμένους εχθρούς; Η εκμετάλλευση της στάσης του από εκείνους που τον ζωγραφίζουν με όλα τα χρώματα για αλλότριους σκοπούς ενώ δεν θέλουν να τον βλέπουν ούτε ζωγραφιστό;

Αφού δεν έκαναν απόπειρες να τον δολοφονήσουν οι απέναντι, αποφάσισε, φαίνεται, να προσφέρει στο πανελλήνιο το θέαμα μιας πολιτικής αυτοκτονίας – της δικής του. Σε απευθείας μετάδοση. Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των φίλων, των ιδεών, της ηθικής και της συντροφικότητας που ο ίδιος αποδίδει στον ίδιο. Και αμφισβητεί στους άλλους

Κανείς δεν τον θεώρησε πέμπτη φάλαγγα, όπως φωνάζει υπό τις ιαχές των απέναντι. Και κανείς δεν μπορούσε να τον χαρακτηρίσει έτσι. Γιατί δεν είναι πέμπτη φάλαγγα. Η πέμπτη φάλαγγα αναφέρεται σε συνειδητή προδοσία, οργάνωση, σχέδιο, τακτική. Ο Κοντονής δεν είναι παρά άλλος ένας πολιτικός που εκτροχιάστηκε από ανεκπλήρωτες φιλοδοξίες και κατέληξε να τον χειρίζονται, να τον χρησιμοποιούν, να τον εκμεταλλεύονται ως εργαλείο και όπλο εναντίον εκείνων που πίστευε και εκείνων που τον πίστεψαν. Θλιβερό αλλά αληθές. Αν ανήκει σε μια φάλαγγα, αυτή είναι η φάλαγγα όσων η ιδέα που έχουν για τον εαυτό τους δεν συμβαδίζει με την πραγματικότητα. Και αν κάτι θα μείνει όταν η κραιπάλη της υστερόβουλης δημοσιότητας περάσει και οι ανοησίες περί σταλινισμού και πράσσειν άλογα και ανάλογα ξεφουσκώσουν, θα είναι μη σκαλίζεις τη στάχτη.

Για τους λοιπούς λιγότερο ή περισσότερο επώνυμους του ΣΥΡΙΖΑ το μήνυμα είναι ένα και σκληρό: σεμνά και ταπεινά, όπως έλεγε ο Καραμανλής ο νεότερος. Γιατί εκτός από τον καπιταλισμό υπάρχει και η παγερή μοναξιά του αποσυνάγωγου…