Στέλνουν τα παιδιά με μαθησιακές ανάγκες στους ιδιώτες

Το δικαίωμα στη μόρφωση για εκατοντάδες μαθητές με αναπηρία ή/ και ειδικές μαθησιακές ανάγκες, αλλά και γενικά, θυσιάζεται ακόμη μια φορά από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, φέρνοντας πάλι στο προσκήνιο μια πραγματικότητα ντροπής: παιδιά με ανεπαρκή παράλληλη στήριξη, οικογένειες που καλούνται να πληρώσουν από την τσέπη τους και σχολικά λεωφορεία που δεν φτάνουν ποτέ.

Η απουσία στοιχειώδους σεβασμού στο δικαίωμα στη μόρφωση αποτυπώνεται και στο περιστατικό που καταγγέλλει στο Documento η γιατρός και μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Γονέων του 1ου Πειραματικού Νηπιαγωγείου Χαλανδρίου Δήμητρα Οικονομοπούλου. Στο νηπιαγωγείο του πεντάχρονου γιου της, ο οποίος έχει διαγνωστεί με διαταραχή αυτιστικού φάσματος, παρά τις δώδεκα εγκρίσεις για παράλληλη στήριξη από το Κέντρο Διεπιστημονικής Αξιολόγησης, Συμβουλευτικής και Υποστήριξης (ΚΕΔΑΣΥ), έχουν τοποθετηθεί μόλις δύο εκπαιδευτικοί. «Τι να προλάβουν να κάνουν;» αναρωτιέται. Και συνεχίζει: «Υπάρχουν διαθέσιμοι εκπαιδευτικοί που θα μπορούσαν να προσφέρουν, αλλά δεν απορροφώνται».

Οι συνέπειες για την ποιότητα της στήριξης που λαμβάνουν τα παιδιά είναι πολλές, ωστόσο πρώτα ας δούμε την αλλαγή που επήλθε στο θεσμικό πλαίσιο.

Μέχρι τον Αύγουστο του 2025 ίσχυε το άρθρο 6 του ν. 3699/2008, σύμφωνα με το οποίο η παράλληλη στήριξη παρέχεται «σε μαθητές που μπορούν με κατάλληλη ατομική υποστήριξη να παρακολουθήσουν το αναλυτικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα της τάξης» και το εξατομικευμένο πρόγραμμα εκπαίδευσης υλοποιείται από τον εκπαιδευτικό ειδικής αγωγής (ΕΑΕ) σε συνεργασία με τον εκπαιδευτικό της τάξης [παρ. 5].

Με τον ν. 5224/2025 και το άρθρο 117 ορίζεται: «Σε τμήμα σχολείου με περισσότερες από μία (1) εγκρίσεις παράλληλης στήριξης-συνεκπαίδευσης, ο εκπαιδευτικός Ε.Α.Ε. υποστηρίζει το σύνολο των μαθητών με σχετική εγκριτική απόφαση», ενώ η τοποθέτηση δεύτερου ΕΑΕ προβλέπεται υπό προϋποθέσεις [παρ. 1-β]. Ετσι, σε εγκύκλιο του ΥΠΑΙΘ (21/8/2025) ζητείται να ληφθούν υπόψη οι «διατάξεις των άρθρων 117 και 126 του ν. 5224/2025». Μετά τις αντιδράσεις, νέα εγκύκλιος [01/10/2025] ανέφερε ότι η υλοποίηση του ΕΠΕ «δεν ταυτίζεται με τη διδασκαλία 1:1», καθώς η συνεργασία ειδικής και γενικής αγωγής θεωρείται επαρκής για την «ολόπλευρη υποστήριξη των μαθητών/τριών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες» [σελ. 3].

Για την Αΐντα Γκιγκουρία, πρόεδρο του Συλλόγου Εκπαιδευτικών ΠΕ «Ο Αριστοτέλης», οι αποφάσεις του υπουργείου δείχνουν πρόθεση περικοπής του δικαιώματος των παιδιών στην υποστήριξη. Οπως μας λέει, τον Οκτώβριο του 2025 στη Β΄ Αθήνας υπάρχουν λιγότερες στηρίξεις απ’ όσες χρειάζονται, με το υπουργείο να συγχέει τα τμήματα ένταξης με την παράλληλη στήριξη, υποβιβάζοντας «την εξυπηρέτηση των εκπαιδευτικών αναγκών των παιδιών». Οι εξαγγελίες για νέο κύκλο προσλήψεων είναι ασαφείς, λένε οι εκπαιδευτικοί, ενώ στην αναφορά της υπουργικής εγκυκλίου για τη «διδασκαλία “ένας προς έναν”» απαντούν ότι αρμόδιο να το κρίνει είναι το ΚΕΔΑΣΥ. «Πρακτικά μιλάμε για την κατάργηση της παράλληλης στήριξης» σημειώνει στο Documento η Α. Γκιγκουρία και καταλήγει: «Ο εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης, συνεργαζόμενος με τον εκπαιδευτικό της τάξης, λειτουργούσε λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες του παιδιού».

Οι επιπτώσεις των κενών και των αλχημειών

Ποιες είναι οι συνέπειες των κενών και των νομοθετικών αλχημειών του υπουργείου στην ποιότητα της υποστήριξης που λαμβάνουν τα παιδιά; Οπως εξηγεί στο Documento η δασκάλα ειδικής αγωγής Ιωάννα Παππά, οι κυβερνήσεις αντιλαμβάνονται την ειδική εκπαίδευση ως πολυδάπανη διαδικασία. Ετσι, στο πλαίσιο μιας πολεμικής οικονομίας, «θα πρέπει σταδιακά να εκλείψει» από το εκπαιδευτικό σύστημα. Η ίδια επισημαίνει ότι με τα νέα νομοθετήματα τα πρώτα θύματα είναι τα ίδια τα παιδιά. «Πρόκειται για κατάλυση των ορίων ως προς τα καθήκοντα των εκπαιδευτικών που υπηρετούν σε αυτές τις δομές» αναφέρει η παιδαγωγός.

Ως αποτέλεσμα, οι μαθητές χάνουν το δικαίωμα στην πλήρη υποστήριξη (24 ώρες), δεχόμενοι έως και 50% λιγότερες ώρες από όσες προβλέπονται. Ετσι, όταν το δημόσιο σχολείο αδυνατεί –με πολιτική ευθύνη– να καλύψει τις ανάγκες υποστήριξης μαθητών, οι οικογένειες οδηγούνται στην ιδιωτική δαπάνη, προσλαμβάνοντας ειδικό βοηθό έπειτα από απόφαση του συλλόγου διδασκόντων, με μόνα κριτήρια ένα βιογραφικό και ποινικό μητρώο. Δεν είναι δηλαδή απαραίτητα εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής. Ομως, όπως επισημαίνει στο Documento η Ι. Παππά, ο ιδιώτης βοηθός «λογοδοτεί μόνο στην οικογένεια και είναι ανασφάλιστος». Για να είναι απόλυτα σαφής η αλλαγή που επιχειρείται από το υπουργείο πάνω σε ένα αντιεπιστημονικό πλαίσιο, ας δούμε τη διαδικασία γνωμοδότησης. Η Ι. Παππά αναφέρει ότι τα προηγούμενα χρόνια «μαθητές με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας βρίσκονταν μέσα στα σχολεία μας με την κατάλληλη υποστήριξη. Η διάγνωση αυτών των μαθητών γινόταν από μια διεπιστημονική ομάδα, έπειτα από αρκετές συναντήσεις τόσο με το παιδί όσο και με την οικογένειά του». Αυτό το πλαίσιο υποστήριξης για τον ειδικό πληθυσμό που δημιουργούνταν μετά τη γνωμάτευση πλέον καταργείται με έναν σιωπηλό τρόπο, αναφέρει.

Μεταφορά τουριστών, όχι μαθητών

Εκτός αυτών, τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών αυτές τις ημέρες δέχονται ακόμη ένα πλήγμα. Τα ειδικά σχολεία, όπως και τα πειραματικά κ.ά., δέχονται παιδιά από διάφορες περιοχές τα οποία πρέπει να μεταφερθούν. Μόνο που στο ξεκίνημα της φετινής χρονιάς τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι. Την αρμοδιότητα προκήρυξης διαγωνισμών ανά τριετία έχει η Περιφέρεια Αττικής. Σύμφωνα με την αντιπεριφερειάρχη Παιδείας Ερρικα Πρεζεράκου, η ίδια έχει στείλει επιστολή προς το υπουργείο Εσωτερικών ζητώντας να επιτραπεί η συνεισφορά των δήμων και των περιφερειών, «οι οποίοι μπορούν και θέλουν να διαθέσουν τα δικά τους οχήματα για τα σχολικά δρομολόγια. Για να παρθεί όμως μια τέτοια απόφαση πρέπει να εμπλακεί το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, έτσι ώστε να εκδοθούν οι κατάλληλες άδειες».

Βέβαια, στην πρόσκληση υποβολής οικονομικών προσφορών για την ανάθεση συμβάσεων παροχής υπηρεσιών μαθητών δημόσιων σχολείων της Περιφέρειας Αττικής από το 2025-2028 (11.07.2025) στη σελίδα 6, σημείο 44 αναφέρεται: Από «το υπ’ αριθμ. 417517/07-04-2025 έγγραφο της Διεύθυνσης Παιδείας της Περιφέρειας Αττικής (…) βεβαιώνεται ότι κανένας Δήμος της Περιφέρειας Αττικής δεν διαθέτει δικά του μέσα για την εκτέλεση του έργου της μεταφοράς μαθητών» και ότι «η Περιφέρεια Αττικής δεν διαθέτει μεταφορικά μέσα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη μεταφορά μαθητών». Ο διαγωνισμός αυτός κρίθηκε τελικά άγονος στις 18.09.2025. Από την πλευρά τους οι γονείς καταγγέλλουν ότι οι τουριστικοί πράκτορες δεν συμμετέχουν στους αρχικούς διαγωνισμούς που προκηρύσσονται από την Περιφέρεια Αττικής, ώστε μετά να πάρουν απευθείας την ανάθεση με τη μορφή του κατεπείγοντος, κερδίζοντας περισσότερα.

«Καρτέλ» χαρακτηρίζει αυτές τις πρακτικές η Δ. Οικονομοπούλου. Η ίδια περιγράφει τις τραγικές ελλείψεις στη μεταφορά των μαθητών με τους διαγωνισμούς να βαίνουν άγονοι, επισημαίνοντας όμως ότι πρόκειται για σύνηθες φαινόμενο: «Η περιφέρεια δεν πληρώνει αρκετά, τους πράκτορες δεν τους συμφέρει, είναι και καρτέλ, δεν έχουν ανάγκη τα σχολικά δρομολόγια για να τα βγάλουν πέρα, άρα μένουμε εκτός σχολικών λεωφορείων. Φέτος βγήκαν εκτός 150 δρομολόγια σε όλη την Αττική. Από το δικό μας σχολείο έχουν μείνει εκτός δρομολογίου μέχρι τώρα 90 παιδιά, τα οποία δεν μπορούν να πάνε στο σχολείο ούτε να γυρίσουν από αυτό, εκτός αν διαθέτουν σε καθημερινή βάση ιδιωτικά μέσα. Μιλάμε για ακόμη έναν αποκλεισμό, όπως αυτούς που συναντάμε στην υγεία».

Η απάντηση της περιφέρειας στο Documento

Το Documento απευθύνθηκε στην αντιπεριφερειάρχη Παιδείας επί του ζητήματος, ρωτώντας:

• Πρόκειται για περιστασιακό γεγονός ή για επαναλαμβανόμενη συνθήκη;

Η αρμοδιότητα της μεταφοράς μαθητών στην Περιφέρεια Αττικής ενεργοποιήθηκε το 2013 μέσω της Κοινής Υπουργικής Απόφασης 24001/2013, μεταφέροντας έτσι έναν σημαντικό θεσμό από τους δήμους στην περιφερειακή διοίκηση.

Από τότε έως και σήμερα, η διαδικασία αυτή αποτελεί έναν ζωντανό οργανισμό που εξελίσσεται συνεχώς, με στόχο τη διασφάλιση ότι κάθε παιδί θα φτάνει στο σχολείο του με ασφάλεια, συνέπεια και φροντίδα.

Κάθε σχολική χρονιά ξεκινά με τη συλλογή των απαραίτητων στοιχείων από τους διευθυντές των σχολικών μονάδων, οι οποίοι αποστέλλουν τις διευθύνσεις των μαθητών που δικαιούνται μεταφορά.

Η Περιφέρεια, με αίσθημα ευθύνης και συνέπειας απέναντι στις οικογένειες, προχωρά στη διεξαγωγή διαγωνισμών, ώστε να επιλεγούν οι πλέον κατάλληλοι ανάδοχοι για την εκτέλεση των δρομολογίων.

Με σαφές θεσμικό πλαίσιο και εργαλεία όπως οι διαγωνιστικές διαδικασίες, τα μαθητικά δελτία και το γονικό επίδομα, οργανώνει και εποπτεύει τη λειτουργία ενός συστήματος που στηρίζει έμπρακτα τη μαθητική κοινότητα.

Από το 2013 έως σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί πέντε διακριτές τριετίες: 2013–2016, 2016–2019, 2019–2022, 2022–2025 και η τρέχουσα περίοδος 2025–2028. Σε κάθε κύκλο, οι ανάγκες και οι προκλήσεις ανανεώνονται. Τα άγονα δρομολόγια υπήρχαν πάντοτε, καθώς αποτελούν φυσική συνέπεια των μεταβαλλόμενων κοινωνικών, γεωγραφικών και οικονομικών παραμέτρων.

Ωστόσο, τη φετινή χρονιά το φαινόμενο παρουσιάζει εντονότερη μορφή.

Ο κύριος λόγος είναι η σημαντική αύξηση των αναγκών. Ενώ πριν από τέσσερα χρόνια υπήρχαν περίπου 1.000 δρομολόγια, φέτος ο αριθμός αγγίζει τα 1.900 και προβλέπεται να φτάσει στα 2.000 μέχρι τα Χριστούγεννα, εξυπηρετώντας 39.000 μαθητές.

Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος, το Υπουργείο Μεταφορών διαχειρίζεται συνολικά 1.270 δρομολόγια για όλους τους δήμους της Περιφέρειας Αττικής. Η ταχύτατη αυτή αύξηση των αναγκών φέρνει στο φως την ανάγκη ενός επαναπροσδιορισμού του τρόπου με τον οποίο οργανώνεται η μαθητική μετακίνηση.

Μέσα από αυτή την εικόνα διακρίνεται καθαρά ότι η κοινωνία μας αλλάζει. Η αύξηση κατά 6% των μαθητών στα ειδικά σχολεία και η πληθυσμιακή άνοδος κατά 16,5% στην Ανατολική Αττική, σε συνδυασμό με την ένταξη νέων σχολικών μονάδων όπως τα έξι Ωνάσεια, αναδεικνύουν την ανάγκη για έναν ευρύτερο, ολιστικό σχεδιασμό. Η αύξηση των μετακινήσεων δεν είναι απλώς αριθμητική· είναι ένδειξη ζωντάνιας, ανάπτυξης και διαφοροποίησης του εκπαιδευτικού ιστού.

Παράλληλα, υπάρχουν και άλλοι σημαντικοί παράγοντες που συντελούν στη δημιουργία άγονων δρομολογίων.
Η πανευρωπαϊκή έλλειψη οδηγών αποτελεί μια πραγματικότητα που αγγίζει όλους τους τομείς μεταφοράς.
Η επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου απορροφά επιπλέον ανθρώπινο δυναμικό, ενώ οι συνεχείς εγγραφές στα ειδικά σχολεία καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους δημιουργούν πρόσθετες και απρόβλεπτες ανάγκες.
Επίσης, η μη συμμετοχή του ΚΤΕΛ Αττικής, το οποίο στην προηγούμενη τριετία μετέφερε 1.500 παιδιά, καθώς και οι αλλαγές σε ορισμένα ιδιωτικά σχολεία που, μετά την εξαγορά τους από ευρωπαϊκούς ομίλους, επέλεξαν ιδιωτικούς αναδόχους, διαμορφώνουν μια νέα πραγματικότητα που χρειάζεται συντονισμό και κατανόηση.

Όλα τα παραπάνω μάς καλούν να δούμε την εικόνα συνολικά. Όπως ένας χάρτης φωτίζεται από πολλές μικρές λάμψεις, έτσι και η μεταφορά μαθητών χρειάζεται συνεργασία, προσαρμοστικότητα και αγάπη για τον σκοπό της: να μεταφέρει τη γνώση, κυριολεκτικά και συμβολικά, από το σπίτι στο σχολείο και πάλι πίσω. Με ενσυναίσθηση, σεβασμό και διορατικότητα μπορούμε να σχεδιάσουμε το μέλλον αυτής της υπηρεσίας έτσι ώστε να στηρίζει με ασφάλεια κάθε παιδί και κάθε οικογένεια.

• Ποιες είναι οι ενέργειες στις οποίες προέβη η περιφέρεια για την επίλυση;

Με την ανάληψη της αρμοδιότητας για τις μεταφορές μαθητών από τη νέα περιφερειακή αρχή, συνειδητοποιήσαμε από την πρώτη στιγμή το μέγεθος και τη σημασία αυτού του έργου. Διαπιστώθηκε ότι είχε καλυφθεί περίπου το 93% των δρομολογίων, και μέσα σε διάστημα ενός μόλις έτους, με συντονισμένες προσπάθειες, συνεργασία και καθημερινή παρακολούθηση, καταφέραμε να φτάσουμε την κάλυψη στο 96%. Αυτή η βελτίωση δεν ήταν απλώς αποτέλεσμα διοικητικών ενεργειών· ήταν έκφραση βαθιάς φροντίδας για τα παιδιά και τις οικογένειες που στηρίζονται σε αυτήν την υπηρεσία.
Στο πλαίσιο της προετοιμασίας μας για τη νέα τριετία, επιλέξαμε να ακούσουμε με προσοχή. Μιλήσαμε με όλους τους αναδόχους του μητρώου μας, με συλλόγους γονέων και καταγράψαμε τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν και προχωρήσαμε σε τεκμηριωμένες προτάσεις προς τα αρμόδια Υπουργεία, επιδιώκοντας το βέλτιστο αποτέλεσμα για όλους τους εμπλεκόμενους.
Η προσέγγισή μας ήταν ουσιαστική και ανθρώπινη, στηριγμένη στην πεποίθηση ότι μόνο μέσα από συνεργασία και αμοιβαίο σεβασμό μπορεί να διασφαλιστεί η ποιότητα και η συνέπεια του έργου.

Για πρώτη φορά στην ιστορία της Περιφέρειας Αττικής, προχωρήσαμε στη διενέργεια τριών διαγωνισμών πριν από την έναρξη της σχολικής χρονιάς —μια πρακτική που διαφοροποιείται από τα προηγούμενα χρόνια, όπου πραγματοποιούνταν ένας μόνο. Παράλληλα, συνεχίσαμε σε εβδομαδιαία βάση τις διαπραγματεύσεις, με στόχο να εξασφαλίσουμε ότι κάθε παιδί θα μπορέσει να ξεκινήσει το σχολείο του με ασφάλεια και συνέπεια.

Επίσης, για πρώτη φορά οργανώσαμε στοχευμένη ενημερωτική καμπάνια, με αποτέλεσμα να προσελκύσουμε 97 νέες εταιρείες στο μητρώο της Περιφέρειας. Μέσα από αυτή τη διαδικασία ενισχύσαμε το δίκτυο των αναδόχων μας, δημιουργώντας εναλλακτικές λύσεις και μεγαλύτερη ευελιξία, ώστε κανένα παιδί να μη μείνει εκτός της εκπαιδευτικής του διαδρομής.

Ιδιαίτερη προσοχή δώσαμε στα παιδιά των ειδικών σχολείων, που χρειάζονται μια πιο στοργική και εξειδικευμένη φροντίδα κατά τη μεταφορά τους. Προτείναμε τη δημιουργία σχολής οδηγών και συνοδών ειδικών σχολείων, ώστε οι άνθρωποι που βρίσκονται δίπλα σε αυτά τα παιδιά να διαθέτουν όχι μόνο επαγγελματική επάρκεια, αλλά και την ευαισθησία που απαιτείται για να προσφέρουν ασφάλεια, κατανόηση και σεβασμό.
Παράλληλα, δημιουργήσαμε το πρώτο εγχειρίδιο οδηγών–συνοδών ειδικών σχολείων, ένα πρακτικό και παιδαγωγικά ευαίσθητο εργαλείο που ενισχύει την ποιότητα της καθημερινής μετακίνησης.

Η συνολική αυτή προσπάθεια δεν αποτελεί απλώς διοικητικό έργο· είναι μια πράξη αγάπης και ευθύνης απέναντι στην εκπαιδευτική κοινότητα. Με ορατό αποτέλεσμα, καθαρή στρατηγική και εσωτερική συνέπεια, συνεχίζουμε να εργαζόμαστε για να διασφαλίσουμε ότι κάθε παιδί θα έχει τη διαδρομή που του αξίζει —μια διαδρομή ασφαλή, ανθρώπινη και γεμάτη προοπτική.

• Ποια τα αποτελέσματα και τι προσδοκάτε μετά τις παρεμβάσεις σας;

Είναι πλέον σαφές ότι, εάν διατηρούσαμε τον αριθμό των δρομολογίων που παραλάβαμε πριν από είκοσι μήνες —συνολικά 1.680—, σήμερα δεν θα υπήρχε κανένα άγονο δρομολόγιο. Ωστόσο, ο συνεχώς αυξανόμενος ρυθμός των αναγκών μάς φέρνει σε ένα κρίσιμο και ταυτόχρονα δημιουργικό σταυροδρόμι. Βρισκόμαστε σε εκείνη τη χρονική στιγμή που απαιτείται ένας συνολικός, συνειδητός επαναπροσδιορισμός του νομοθετικού πλαισίου που διέπει τις μεταφορές μαθητών, ώστε να ανταποκρίνεται στις πραγματικές συνθήκες της εποχής και στις ανάγκες των οικογενειών.

Σήμερα, έχουμε ήδη καλύψει το 91% των δρομολογίων, ένα ποσοστό που αποτυπώνει τον σταθερό ρυθμό προόδου και τη συνεχή προσπάθεια που καταβάλλεται σε όλα τα επίπεδα.
Κάθε εβδομάδα προχωρούμε σε διαπραγματεύσεις, προσκαλώντας αναδόχους να συμμετάσχουν και να αναλάβουν ενεργό ρόλο στην υλοποίηση του έργου.
Παρότι το αποτέλεσμα κάθε διαγωνισμού δεν μπορεί να προβλεφθεί εκ των προτέρων, παρατηρούμε με αισιοδοξία ότι, βήμα με βήμα, ο αριθμός των άγονων δρομολογίων μειώνεται σταθερά.

Συνεχίζουμε με επιμονή, συνέπεια και πίστη στον σκοπό μας να εξασφαλίσουμε ότι κάθε παιδί θα φτάνει καθημερινά στο σχολείο του με ασφάλεια, άνεση και σεβασμό.
Η προσπάθειά μας δεν σταματά ποτέ· κάθε εβδομάδα, κάθε διαπραγμάτευση, κάθε δρομολόγιο που ολοκληρώνεται, είναι ένα ακόμη βήμα προς ένα σύστημα μεταφορών που λειτουργεί με αγάπη, ευθύνη και οραματισμό για το μέλλον.

Υπάρχει σχεδιασμός από την πλευρά σας για οριστική διόρθωση του ζητήματος;

Από την πρώτη στιγμή αναλάβαμε πρωτοβουλία για τη δημιουργία ενός δυναμικού δικτύου συνεργασίας με όλους τους αντιδημάρχους Παιδείας των 66 Δήμων της Περιφέρειας Αττικής, τους οποίους και ευχαριστώ θερμά για τη διαθεσιμότητα, τη συνεργασία και την άμεση ανταπόκρισή τους. Παράλληλα,12 μήνες πριν ήρθαμε σε επικοινωνία με όλες τις Διευθύνσεις της χώρας που σχετίζονται με τις μαθητικές μεταφορές, αποστέλλοντας ένα αναλυτικό ερωτηματολόγιο που θα μας προσφέρει μια σαφή, ρεαλιστική εικόνα των προκλήσεων και των αναγκών που αντιμετωπίζονται πανελλαδικά.
Η ταχύτητα με την οποία ανταποκρίθηκαν όλοι αποδεικνύει τη σημαντικότητα του κοινού μας έργου.

Ως Περιφέρεια Αττικής ανέλαβαμε την πρωτοβουλία να συντονίσουμε την 1η Πανελλήνια Τηλεδιάσκεψη με όλες τις αρμόδιες Διευθύνσεις των δεκατριών Περιφερειών της χώρας, σε συνεργασία με την Ένωση Περιφερειών Ελλάδος (ΕΝΠΕ).
Το θέμα της συνάντησης, “Μεταφορές Μαθητών: Προκλήσεις και Λύσεις”, αποτυπώνει την ανάγκη για κοινή πορεία, ανταλλαγή τεχνογνωσίας και ανάπτυξη πρακτικών εργαλείων που θα διευκολύνουν την καθημερινή λειτουργία του θεσμού.

Στόχος μας είναι να διαμορφώσουμε ένα ευέλικτο και αποτελεσματικό πλαίσιο λειτουργίας, που θα διαθέτει όλα τα απαραίτητα εργαλεία για να ανταποκρίνεται με ταχύτητα και ακρίβεια στις πραγματικές ανάγκες των μαθητών, των οικογενειών και των σχολικών κοινοτήτων.
Η πρόσβαση κάθε παιδιού στο σχολείο του δεν αποτελεί απλώς κοινωνική υποχρέωση, αλλά συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα· ένα δικαίωμα που οφείλουμε να προστατεύουμε και να υπηρετούμε με ευαισθησία και συνέπεια.

Εργαζόμαστε καθημερινά, με αφοσίωση και συλλογικό πνεύμα, για να βρεθεί μια οριστική, σταθερή και βιώσιμη λύση. Μέσα από διάλογο, συνεργασία και κοινό όραμα, μπορούμε να εξασφαλίσουμε ότι κανένα παιδί δεν θα μείνει πίσω, και ότι το ταξίδι της γνώσης θα ξεκινά κάθε πρωί με ασφάλεια, φροντίδα και καλοσύνη.

Καμία θυσία στα μορφωτικά δικαιώματα

Παρ’ όλα αυτά και πέρα από τη διαδικασία της ανάθεσης άγονων δρομολογίων χωρίς προηγούμενη δημοσίευση προκήρυξης, ως μέσο επίλυσης, τα προβλήματα δεν τελειώνουν εδώ. Η Δήμητρα Κ. (τα πλήρη στοιχεία της στη διάθεση της εφημερίδας) καταγγέλλει στο Documento ότι την Παρασκευή 03.10.2025, ενώ ο πατέρας της και παππούς του νήπιου αγοριού της ανέμενε το παιδί στο σπίτι, εντέλει εκείνο δεν έφτασε την καθορισμένη ώρα. Ανήσυχη κάλεσε τη συνοδό του πούλμαν για ενημέρωση, ωστόσο εκείνη δεν ήταν με το παιδί, ήταν σε άλλο δρομολόγιο, χωρίς να γνωρίζει πού βρίσκεται. Η μητέρα αναφέρει στο Documento ότι ουδέποτε ενημερώθηκε για την αλλαγή του δρομολογίου από το τουριστικό γραφείο που είναι υπεύθυνο για τη μεταφορά. «Βρήκα το τηλέφωνό τους γκουγκλάροντας. Είναι απίστευτο. Να καίγεσαι, να μην ξέρεις πού είναι το παιδί σου και να μην υπάρχει ένα τηλέφωνο να ρωτήσεις» αναφέρει. Ευτυχώς τρία τέταρτα μετά το παιδί επέστρεψε. Για το περιστατικό έγινε έγγραφη καταγγελία στην περιφέρεια, όπου σύμφωνα με τη μητέρα η απάντηση που έλαβε είναι ότι θα γίνει επίπληξη στον πράκτορα.

Η ίδια αναγνωρίζει τις προσπάθειες βελτίωσης της κατάστασης. Το ίδιο και η Δ. Οικονομοπούλου. Ωστόσο η τελευταία αισθάνεται δέσμια μιας συνθήκης που κανείς δεν αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη. Οπως λέει: «Αν πρέπει να κάνουν “ντα” τους πράκτορες, ας το κάνουν με θόρυβο». Σε κάθε περίπτωση, είναι βέβαιο ότι η παιδεία, γενική και ειδική, δεν χωρά στα κακότεχνα σενάρια των υπευθύνων χάραξης και υλοποίησης πολιτικής. Τα παιδιά το βιώνουν, οι γονείς το διεκδικούν. Οσον αφορά τους εκπαιδευτικούς, όπως τονίζει η Ι. Παππά: «Δεν πρόκειται να θυσιάσουμε τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών, επειδή το υπουργείο δεν θέλει να βάλει το χέρι στην τσέπη».