Τους νέου τύπου στρατούς και μοντέρνας κοπής πολέμους ανατέμνει το βιβλίο που μπορείτε να βρείτε την Κυριακήμαζί με το Documento.
Η ιδιωτική βιομηχανία πολέμου αποτελεί νέο –έστω αναπαλαιωμένο- φαινόμενο των τελευταίων δεκαετιών.
Ιδιωτικές στρατιωτικές εταιρείες έχουν εξαπλώσει τη δράση τους σε ολόκληρο τον πλανήτη. Μικρές ή μεγάλες ομάδες κομάντος καλύπτουν ευρεία γκάμα υπηρεσιών,από χαμηλής έντασης μέχρι μεγάλης κλίμακας επιχειρήσεις.
Ετοιμες να αναπτύξουν τους «εργολάβους» τους όπου υπάρχει ζήτηση, συνάπτοντας συμβόλαια με εμπόλεμα κράτη, κυβερνήσεις ή ρέμπελους, ανασφαλείς ιδιώτες, εφοπλιστές, ΜΚΟ ακόμη και με τον ΟΗΕ.
Απαλλάσσει τις κυβερνήσεις από τις ευθύνες που επισύρουν τα εγκλήματα των κρατικών στρατών καθώς εύκολα μπορούν να τις αποποιηθούν. Φαλκιδεύοντας το μονοπώλιο έννομης κρατικής βίας αναγγέλλουν ένα μετα-Βεστφαλιανό παγκόσμιο σύστημα.
Σύμφωνα, δε, με τον στενό ορίζοντα του ειδικού συμφέροντος, ό,τι είναι κερδοφόρο μπορεί, μέσα σε μια «αυτορυθμιζόμενη αγορά», να συντηρείται στο διηνεκές. Γιατί όχι και ο πόλεμος;
Δυσώνυμες εταιρείες εισηγμένες στα μεγάλα Χρηματστήρια, με λόμπι στα κέντρα εξουσίας, όργανα επαναποικιοποίησης των των φτωχών χωρών με τις πλούσιες πρώτες ύλες. Blackwater, Constellis Aegis, Executive Outcomes, Defion,G4S,Sandline, Erinys, Wagner, Moran, Dyncorpκ.α.
Κι από πίσω μια θανατηφόρα στρατιά απόκληρων κι απόβλητων. Τους συνοδεύουν οι μαζικές σφαγές, το αίμα, η κακή φήμη και στο τέλος ίσως ένα φέρετρο χωρίς σημαία.
Και η σπάνια εξαίρεση του Ελληνα –πάντα υπάρχει ένας- που ξεκίνησε με τη γαλλική Λεγεώνα των Ξένων για να αποσκιρτήσει στους Βιετμίνχ. Και να παρασημοφορηθεί από τον στρατηγό Γκιάπ.
Αυτό το τεύχος αποδεικνύει πόσα λίγα ξέρουμε για τον μαύρο κόσμο των στρατιωτών χωρίς πατρίδα. Το διαπιστώσαμε διαβάζοντας αυτές τις σελίδες πριν φτάσουν στα χέρια σας.
