Πόσοι ποδοσφαιριστές ξεκινούν τον στοιχηματισμό πριν ενηλικιωθούν; Ποιοι είναι οι λόγοι που τους ωθούν να ποντάρουν και ποια είναι τα πρώτα σημάδια εξάρτησης; Aναλυτικά τα στατιστικά στοιχεία από την ημερίδα FOOTBALL PLAYERS BETTING ADDICTION (FBPA) και από την πρόσφατη έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε Ελλάδα και Πορτογαλία, αποκαλύπτοντας την έκταση και τα χαρακτηριστικά ενός φαινομένου που απειλεί την ψυχική υγεία των αθλητών και την ακεραιότητα του ποδοσφαίρου.
Η έρευνα, που βασίστηκε σε ανώνυμες απαντήσεις 1.588 ποδοσφαιριστών από τις δύο χώρες, ανέδειξε ότι η μέση ηλικία πρώτης επαφής με τον στοιχηματισμό είναι τα 17,95 έτη, με αρκετούς να ξεκινούν ακόμη νωρίτερα. Ειδικά για την ηλικιακή ομάδα των 15–17 ετών, η μέση ηλικία έναρξης ήταν τα 15,11 έτη, γεγονός που αναδεικνύει την έκταση της πρόωρης έκθεσης σε συμπεριφορές υψηλού κινδύνου.
Οι λόγοι, που ωθούν τους παίκτες να ποντάρουν, διαφέρουν, αλλά όλοι καταλήγουν στον κίνδυνο εξάρτησης. Πολλοί αναζητούν οικονομικό κέρδος, αντιμετωπίζοντας τον στοιχηματισμό ως εναλλακτική πηγή εισοδήματος. Άλλοι επιδιώκουν ψυχαγωγία ή συναισθηματική εκτόνωση, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις όπου το στοίχημα χρησιμοποιείται ως μέσο για την αποπληρωμή χρεών, εγκλωβίζοντας τους παίκτες σε έναν φαύλο κύκλο.
Σύμφωνα με τα ευρήματα, ο κοινωνικός περίγυρος παίζει καθοριστικό ρόλο. Ο κίνδυνος ένα άτομο να ξεκινήσει να παίζει στοίχημα είναι έως και έξι φορές μεγαλύτερος αν έχει φίλους ή συγγενείς που τζογάρουν, σε σχέση με την επίδραση από συμπαίκτες ή άλλες πηγές.
Οι συνέπειες από τον εθισμό είναι ποικίλες: το 20,2% παραδέχεται πως καταφεύγει επανειλημμένα σε πονταρίσματα για να καλύψει προηγούμενες απώλειες, ενώ σχεδόν 1 στους 10 αναφέρει αισθήματα ενοχής ή σωματικές επιπτώσεις. Ενδεικτικά, το 8,5% των συμμετεχόντων κινδυνεύει να αναπτύξει εθιστική συμπεριφορά.
Ανησυχητικό παραμένει το γεγονός πως μόλις το 51% των παικτών γνωρίζει πού να απευθυνθεί για βοήθεια. Ωστόσο, το 84% θεωρεί πως απαιτείται θεσμική υποστήριξη και εκπαιδευτικά εργαλεία, ενώ μόνο ένα μικρό ποσοστό πιστεύει πως η λύση βρίσκεται αποκλειστικά στη θεραπεία αποτοξίνωσης.
Θετικό εύρημα είναι πως 1 στους 3 δηλώνει ικανός να αναγνωρίσει σημάδια προβλήματος σε συμπαίκτη του, στοιχείο που δείχνει αυξημένη ευαισθητοποίηση στις ομάδες. Η εσφαλμένη όμως αυτοπεποίθηση πολλών παικτών που θεωρούν ότι λόγω της ιδιότητάς τους ως αθλητές «γνωρίζουν το παιχνίδι» και έχουν αυξημένες πιθανότητες επιτυχίας συντελεί συχνά στην παγίδα του τζόγου. Η εμμονή στην ανάκτηση των χαμένων χρημάτων συνοδεύεται από ψυχολογική επιβάρυνση, άγχος και ενοχές.
Η παρουσίαση των αποτελεσμάτων συνοδεύτηκε από προτάσεις για στοχευμένες δράσεις, όπως προγράμματα πρόληψης, ψυχολογική υποστήριξη και ρύθμιση της πληροφόρησης σε σχέση με τον στοιχηματισμό.
Διαβάστε επίσης:
Μαυρωτάς: «Ο στοιχηματικός εθισμός είναι σιωπηλό τσουνάμι στον αθλητισμό»
