Μια όμορφη κουβέντα με τον εμβληματικό κιθαρίστα για μουσικές διαδρομές και πορείες
Με το όνομά του απόλυτα συνδεδεμένο με ένα από τα πλέον σημαντικά συγκροτήματα της ελληνικής ροκ σκηνής, τις Τρύπες, και μια προσωπική καριέρα η οποία διανύει άλλοτε έναν μοναχικό δρόμο και άλλοτε συντροφικά μονοπάτια, ο κιθαρίστας Μπάμπης Παπαδόπουλος τροφοδοτεί την ελληνική δισκογραφία με μαγική μουσική. Από την ώριμη ανάγνωση του ρεμπέτικου τραγουδιού της χώρας μας («Από τη σπηλιά του δράκου», Puzzlemusik, 2010) και τη λιτή προσέγγιση ενός εκπληκτικού soundtrack («Το μικρό ψάρι», Feelgood Records, 2014) μέχρι την αριστουργηματική ελλειπτικότητα του τελευταίου του άλμπουμ («Μέσα στον πόνο είν’ η χαρά, μέσ’ στη χαρά είναι ο πόνος» (Puzzlemuzik, 2014) ο Μπάμπης Παπαδόπουλος ξέρει πώς με μια κιθάρα γίνονται θαύματα μεγατονικής λογικής. Για δύο βράδια, τη Μεγάλη Τρίτη (11/4) και τη Μεγάλη Πέμπτη (13/4), μαζί με το πλήρες σχήμα του ακουστικού του σετ θα βρεθεί στο Six d.o.g.s. Εκείνος στην κιθάρα, μαζί με κοντραμπάσο, μπουζούκι, δύο βιολιά και ένα τσέλο θα παρουσιάσουν ένα ξεχωριστό ρεπερτόριο που καλύπτει την περίοδο και των τριών προσωπικών του άλμπουμ.
Σκέφτεσαι ότι η λαϊκή φόρμα θα υπάρχει πάντα στη δική σου μουσική;
Δεν το σκέφτομαι καθόλου και δεν πιστεύω ότι πρέπει να συντηρήσουμε καμιά παράδοση. Καλό είναι για όσους το έχουν ανάγκη ή για όσους το αγαπάνε. Οπως δεν πιστεύω ότι θα πρέπει να την ανατρέψουμε κιόλας. Δηλαδή είναι το ίδιο καταπιεστικό να συντηρείς μια παράδοση με το ζόρι και με μεγάλη αυστηρότητα με το να την ανατρέψεις απλώς για να κάνεις μια ανατροπή και να την εντάξεις στο σήμερα.
Υπάρχει μια έντονη τάση τα τελευταία χρόνια να φέρουμε την ελληνική παραδοσιακή ή λαϊκή μουσική όλο και περισσότερο στις εγχώριες «ανεξάρτητες» παραγωγές.
Στη χώρα που ζούμε ακούμε αυτήν τη μουσική. Την εμπεριέχει η ζωή μας. Θέλοντας και μη, κυριαρχεί στον τόπο μας. Κάποιοι έχουμε μεγαλώσει με τη δυτική μουσική, η οποία βασίζεται σε αγγλοσαξονικά ή μπλουζ πρότυπα, άρα δεν καταλαβαίνω γιατί να μην μπορούμε να εντάξουμε και τη δική μας παραδοσιακή μουσική μέσα στο χαρμάνι. Νομίζω ότι αυτό που πάντα μας κόμπλαρε είναι ένα κατεστημένο που συνοδεύει την παράδοση και τη μουσική το οποίο κυριαρχούσε στην κοινωνία και μπορεί να ήταν συνδυασμένο με κάποιες ακραίες αντιλήψεις. Οταν όμως η μουσική απενοχοποιείται και αντιμετωπίζεται σαν ένα κομμάτι όλων μας γιατί να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί με οποιονδήποτε τρόπο;
Εξαρτάται πάντα από τον τρόπο που το κάνει ο καθένας, σωστά;
Αν γίνει με τη διάθεση απλώς να αποδομήσουμε και να ανατρέψουμε για να κάνουμε κάτι καινούργιο, οι περισσότερες πιθανότητες είναι αυτό το σχέδιο να μας οδηγήσει σε αποτυχία. Το σημαντικό είναι να πλησιάσεις την παραδοσιακή μουσική με καθαρότητα σκέψης και τεχνικής, να την αγκαλιάσεις με αγάπη. Από την άλλη, όλο αυτό μπορεί να είναι μια διέξοδος να αποκτήσουμε προσωπική ταυτότητα σε καιρούς που η παγκόσμια μουσική προβάλλει συνεχώς και έντονα το παραδοσιακό στοιχείο.
Πώς αντιλαμβάνεσαι την ελληνική μουσική που παράγεται σήμερα;
Ζώντας στη Θεσσαλονίκη, που είναι επαρχιακή πόλη σε σχέση με την Αθήνα, βλέπω ότι υπάρχουν πολλά νέα παιδιά που ασχολούνται με τη μουσική και κάνουν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Πιστεύω ότι είναι καλή εποχή για τους νέους από την άποψη της δημιουργικότητας. Απλώς είναι άσχημη εποχή για το πώς αυτά τα πράγματα θα βγουν στον κόσμο και πόσο θα τον αγγίξουν. Ποια δηλαδή θα είναι η μοίρα τους και ποια θα είναι η μοίρα των ανθρώπων που ασχολούνται με πιο ιδιαίτερες φόρμες μουσικής.
Τι σε ωθεί να κάνεις έναν νέο δίσκο;
Έχω μάθει να κάνω αυτό το πράγμα. Έχω μεγαλώσει κάνοντας δίσκους. Είτε μέσα από μπάντες είτε μόνος. Είναι ανάγκη. Είναι κάτι που αρχίζει και κλοτσάει από μέσα και κάποια στιγμή πρέπει να βγει. Και όλο αυτό έχει την ίδια αγωνία και για μένα: τι θα γίνει, τι θα βγει, πού θα με πάει; Η πιο μεγάλη αγωνία μου είναι να μην επαναπαύομαι στα ίδια, να προσπαθήσω να δώσω νόημα σε αυτό που θα βγει. Δηλαδή είναι κάτι καινούργιο και για μένα ή επαναλαμβάνω αυτά που μου είναι ήδη εύκολο να κάνω;
Ενας καλλιτέχνης ωριμάζει πιο εύκολα μέσα από την επιτυχία ή μέσα από την αναζήτηση;
Μέσα απ’ όλα. Ενας άνθρωπος ωριμάζει όταν ξέρει να διαβάζει καλά την καθημερινότητα και δεν βγάζει ποτέ τον εαυτό του απέξω.
INFO
Ο Μπάμπης Παπαδόπουλος και το σχήμα του θα εμφανιστούν στις 11/4 και 13/4, στο Six d.o.g.s., Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι
