Χωρίς εκπλήξεις, σε σχέση με όσα προανήγγειλε την περασμένη Τρίτη ο πρωθυπουργός στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, κατατέθηκε τελικά η κυβερνητική πρόταση για τη Συνταγματική Αναθεώρηση.
Στα διαδικαστικά θα ακολουθήσει η συγκρότηση στη Βουλή ειδικής Επιτροπής όπου και θα αποφανθεί για τον αριθμό και το περιεχόμενο των υπό αναθεώρηση άρθρων του συνταγματικού χάρτη της χώρας. Εντός της Επιτροπής η ΝΔ έχει δικαίωμα, αφού διαθέτει τον απαραίτητο αριθμό των 50 βουλευτών, να προτείνει υπό αναθεώρηση άρθρα.
Σύμφωνα με αρμόδιες κοινοβουλευτικές πηγές οι σχετικές ψηφοφορίες θα διεξαχθούν εντός του ερχόμενο Φεβρουαρίου. Από τις ψηφοφορίες θα προκύψει ποια άρθρα και με ποια πλειοψηφία θα αναθεωρήσει (αν αναθεωρήσει) η Βουλή που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές.
Περισσότερη λογοδοσία και έλεγχος της εξουσίας
Για την ουσία οι προτάσεις που κατατέθηκαν έχουν έντονο το ιδεολογικό στίγμα της κυβερνώσας παράταξης επιχειρούν ωστόσο να διορθώσουν ελλείψεις, να καλύψουν ανάγκες που προέκυψαν στο πέρασμα του χρόνου ακόμη και να απαλείψουν στρεβλώσεις του υπάρχοντος Συντάγματος, διότι υπάρχουν και τέτοιες.
Αξίζει να σταθεί κανείς στις αλλαγές στο άρθρο 62 όπου στο εδάφιο που περιγράφει ότι ο βουλευτής «δεν διώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με άλλο τρόπο περιορίζεται χωρίς άδεια του Σώματος» προστίθεται η επισήμανση «για αδικήματα που σχετίζονται άμεσα με την άσκηση των καθηκόντων του» όπως και το «Για τα λοιπά αδικήματα, καθώς και για τα αυτόφωρα κακουργήματα δεν απαιτείται άδεια της Βουλής».
Στο περίφημο άρθρο 86 (νόμος περί ευθύνης υπουργών) ο συντάκτης της κυβερνητικής πρότασης αφαιρεί και ορθώς την (με σαφέστατη αποσβεστική διάθεση) παράγραφο ότι η Βουλή «μπορεί να ασκήσει την κατά την παράγραφο αρμοδιότητά της μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος» ενώ ορθώς και πάλι προσθέτει την ερμηνευτική δήλωση ότι «Στα αδικήματα της παραγράφου 1 (μιλά απλά για ποινικά αδικήματα) δεν περιλαμβάνονται όσα τελέστηκαν απλώς επ’ ευκαιρία της άσκησης υπουργικών καθηκόντων».
Τέλος οι εκλογές λόγω αδυναμίας ΠτΔ
Για την εκλογή ΠτΔ η κυβερνώσα παράταξη προτείνει εννέα ψηφοφορίες στη Βουλή (3 + 6) με διαφορετικές πλειοψηφίες και αν αυτή δεν καταστεί εφικτή την εκλογή ΠτΔ από το λαό. Επίσης προτείνει οι βουλευτές μετά από 3 κοινοβουλευτικές θητείες (το λιγότερο 32 μηνών έκαστη) να κάνουν μία υποχρεωτική παύση τουλάχιστον μίας κοινοβουλευτικής θητείας, κάτι που δεν θα ισχύει για προέδρους κομμάτων και πρωθυπουργούς.
Για τις ανεξάρτητες αρχές προτείνεται για όσες δεν προβλέπονται από το Σύνταγμα να ιδρύονται μόνο με νόμο που ψηφίζεται με την πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών, χωρίς αναδρομική ισχύ, η επιλογή των προσώπων που τις στελεχώνουν να γίνεται με απόφαση της Διάσκεψης των Προέδρων της Βουλής με την αυξημένη πλειοψηφία των τριών πέμπτων των μελών της και να υπόκεινται στον έλεγχο της Βουλής για πράξεις ή παραλείψεις τους.
Υποχρεωτικό διάλειμμα για τους εσαεί βουλευτές
Σημαντική είναι και η πρόταση να ορίζεται ότι έως πέντε βουλευτές εκλέγονται σε ευρύτερες εκλογικές περιφέρειες μόνιμης εγκατάστασης απόδημου Ελληνισμού, με ενιαίο ψηφοδέλτιο σε κάθε μία από αυτές ενώ γενικότερα για το εκλογικό σύστημα της χώρας προτείνεται να δηλώνεται ορθώς στο Σύνταγμα ότι «Εκλογικό σύστημα θεωρείται αναλογικό, εφόσον το τελικό ποσοστό κατανομής των βουλευτικών εδρών δεν αποκλίνει περισσότερο από δέκα τοις εκατό από το αντίστοιχο ποσοστό ψήφων που έλαβε κάθε συνδυασμός στο σύνολο της Επικράτειας. Επιτρέπεται η θέσπιση ελάχιστου ορίου ποσοστού ψήφων για την εκλογή βουλευτών, εφόσον αυτό δεν υπερβαίνει το τρία τοις εκατό». Τι σημαίνει αυτό; Απλά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 έλαβε πανελλαδικά το 35,46% των ψήφων και εξέλεξε 145 βουλευτές (48%) σε περίπτωση που ίσχυε η ως άνω πρόταση θα είχε δικαίωμα να εκλέξει το 35,46% συν 10% του συνολικού αριθμού των 300 βουλευτών του ελληνικού κοινοβουλίου, δηλαδή 136 βουλευτές.
Συν τοις άλλοις η κυβερνητική πλειοψηφία προτείνει ο πρωθυπουργός να είναι εκλεγμένος βουλευτής, να διεξάγονται δημοψηφίσματα με την υπογραφή συγκεκριμένου αριθμού υπογραφών από τους πολίτες, το κράτος να εγγυάται το δικαίωμα στην υγεία και να υποχρεώνεται να παρέχει καθολική πρόσβαση σε αποτελεσματικές παροχές υγείας μέσω του Εθνικού Συστήματος Υγείας, να υπόκεινται σε καθεστώς δημόσιας υπηρεσίας και να τελούν σε δημόσιο έλεγχο τα βασικά κοινωνικά αγαθά, όπως το νερό και η ηλεκτρική ενέργεια, και τα δίκτυα διανομής τους και να εγγυάται, μέσω καθολικών κοινωνικών υπηρεσιών και εισοδηματικών ενισχύσεων, ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης για όλους.
Κοντολογίς η κυβερνητική πρόταση επιχειρεί να διορθώσει διαπιστωμένες στρεβλώσεις του Συνταγματικού χάρτη της χώρας και να «περάσει» προτάσεις με έντονο το ιδεολογικό πρόσημο της Αριστεράς. Και αν το δεύτερο είναι δύσκολο λόγο της απαραίτητης πλειοψηφίας των 2/3 το πρώτο θα έπρεπε να είναι προϊόν διαβούλευσης μεταξύ κυρίως των δύο μεγαλύτερων κομμάτων. Όσο για το timing, ακριβώς επειδή είναι εκ των πραγμάτων προεκλογικό, είναι προφανές ότι δυσκολεύει το όλο εγχείρημα της συναίνεσης χωρίς όμως και να το απαγορεύει και χωρίς να λειτουργεί αποτρεπτικά από το να «ανοίξει» ο σχετικός διάλογος.
