Σήμερα συνέβη κάτι που τα τελευταία χρόνια έχει συμβεί από το ίδιο κόμμα και τους ίδιους ανθρώπους αρκετές φορές, συνεπώς δεν είναι τυχαίο, λέω εγώ.
Στην Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ δόθηκε το απολογιστικό κείμενο για τα τεσσεράμισι χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από το κόμμα.
Υποθέτω ότι η απόφαση ήταν το κείμενο να μην δοθεί στη δημοσιότητα μέχρι τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής το ερχόμενο Σαββατοκύριακο. Ούτε στο σύνολό του ούτε αποσπάσματα.
Την απόφαση μάλιστα αυτή δεν φρόντισαν κάποιοι να την επικοινωνήσουν με τους δημοσιογράφους . Απλά έκλεισαν τα τηλέφωνα, δεν απάντησαν ούτε στα μηνύματα. Άκρα του τάφου σιωπή.
Την ίδια ώρα, όπως γίνεται πάντα (ξέρουμε εμείς οι δημοσιογράφοι) κάποιος ή κάποια από τα μέλη της ΠΓ διέρρευσαν στον λεγόμενο «συστημικό Τύπο» συγκεκριμένα αποσπάσματα από το κείμενο. Το εν λόγω κείμενο που έγραψε ο-η συνάδελφος έγινε copy paste σε όλα τα sites πλην εκείνων που σέβονται τον εαυτό τους και που δεν θα ανέβαζαν ποτέ αποσπάσματα από ένα 80σέλιδο κείμενο χωρίς να το διαβάσουν και μάλιστα όχι από την πηγή αλλά από ένα άλλο Μέσο.
Το αποτέλεσμα φυσικά ήταν για μια ακόμη φορά η ενημέρωση για μια κορυφαία για το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης διαδικασία να περάσει μέσα από συγκεκριμένα κανάλια, για συγκεκριμένα εδάφια και με συγκεκριμένο τρόπο.
Αυτό το έλλειμμα επικοινωνίας (λάθος είναι αλλά τέλος πάντων) στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τωρινό, είναι διαχρονικό και τα λάθη είναι επαναλαμβανόμενα, συνεπώς όχι τυχαία όπως έγραψα παραπάνω.
Πάμε τώρα και στην ουσία για να μη μείνουμε στη γκρίνια: το πώς αντιλαμβάνεται ο ΣΥΡΙΖΑ τα κυβερνητικά του λάθη αλλά και τα ατού από τον Ιανουάριο του 2015 μέχρι τον Ιούλιο του 2019 είναι μείζων θέμα. Από αυτά μαθαίνεις και πας παρακάτω.
Το πώς επικοινωνείς με τον κόσμο την αυτοκριτική σου είναι κι αυτό πολύ σημαντικό θέμα. Πως δηλαδή επιλέγεις να φωτίσεις συγκεκριμένα εδάφια του κειμένου, πως τα αξιολογείς, σε ποια Μέσα τα κοινοποιείς και με ποιον τρόπο. Ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ, έγραφε ότι «Έχω συνειδητοποιήσει ότι όλα μας τα προβλήματα προκύπτουν από την αποτυχία μας να χρησιμοποιήσουμε μια απλή και ξεκάθαρη γλώσσα». Και είχε δίκιο.
