Με απευθείας συνδέσεις, αφιερώματα, πλήθος φωτογραφιών και βίντεο, τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ καταγράφουν την ιστορία του Κωνσταντίνου Γλύξμπουργκ, τελευταίου μονάρχη της Ελλάδας, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 83 ετών.
Στους τηλεοπτικούς δέκτες, στους ραδιοφωνικούς σταθμούς αλλά και στο διαδίκτυο καταγράφονται από το πρωί αναφορές και απόψεις οι οποίες αγγίζουν τη συμπάθεια προς τον εκλιπόντα, με σχεδόν… αποθεωτικές αναφορές για τον βίο και την πολιτεία του εκπτώτου βασιλιά.
Η προσέγγιση που επιλέγεται για την καταγραφή της πορείας της μοναρχίας (η οποία μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας από το 1974, όταν ο ελληνικός λαός ψήφισε βροντερά υπέρ της Δημοκρατίας) σημειώνεται ως ευαίσθητη και επιλεκτική, υπερτονίζοντας τα «ανδραγαθήματα» και τα «κατορθώματα» του βασιλιά, Ολυμπιονίκη και «διακριτικού» κατά τη Μεταπολίτευση Κωνσταντίνου Γλύξμπουργκ.
Από την κρατική τηλεόραση μέχρι τους ιδιωτικούς σταθμούς, όπου δημοσιογράφοι (ΣΚΑΙ) αναρωτιούνταν «γιατί να μην ταφεί δημοσία δαπάνη ο Κωνσταντίνος» (με τα χρήματα του ελληνικού λαού δηλαδή) καθώς… υπήρξε κάποτε κεφαλή του κράτους, μέχρι την παρουσίαση δακρύβρεχτων αφιερωμάτων (ΕΡΤ) για τον εκλιπόντα και τη βασιλεία, με στόχο «να μαθαίνουν οι νεότεροι, όπως ειπώθηκε σε ενημερωτική εκπομπή.
Φυσικά, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι τα κανάλια της λίστας Πέτσα, (ο οποίος μάλιστα αποχαιρέτισε τον Γλύξμπουργκ που «υπήρξε Ολυμπιονίκης, Αξιωματικός, Βασιλιάς. Πάντα Έλληνας») θα κινηθούν στον ρυθμό που «χτυπούν» από το Μαξίμου. Κι αν ο πρωθυπουργός επιχείρησε (ελέω προεκλογικής περιόδου) να τηρήσει αποστάσεις στο μήνυμά του για τον Γλύξμπουργκ, ένας μεγάλος αριθμός μελών και στελεχών της ΝΔ θρηνεί τον εκλιπόντα ως «βασιλιά» και όχι μόνο ως άνθρωπο.
Και να θυμηθούμε και τη σχέση της οικογένειας Μητσοτάκη με τον Κωνσταντίνο Γλύξμπουργκ, την αποστασία του 1965, το χαρακτηρισμό του δημοψηφίσματος ως unfair από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη αλλά και τους θησαυρούς του Τατοΐου που διέφυγαν νύχτα για το Λονδίνο το 1991, χωρίς τη συγκατάθεση της ελληνικής Βουλής.
Υπάρχουν εκατοντάδες ιστορικές καταγραφές και μαρτυρίες για τη σκιώδη πορεία και τον ρόλο που διαδραμάτισε η βασιλική οικογένεια κατά τη διάρκεια του 19ου και του 20ου αιώνα όσον αφορά την αποσταθεροποίηση της πολιτικής σκηνής, ούτως ώστε να μάθουν όντως οι νεότεροι.
Δυστυχώς, όπως φαίνεται, αυτό δεν πρόκειται να συμβεί αποτελεσματικά μέσω των «πετσωμένων» ΜΜΕ…
