Στο ισπανικό αστυνομικό θρίλερ «Ο αντικαταστάτης» το Μουντιάλ του 1982 συνδέεται με την άνοδο της ακροδεξιάς στην ισπανική κοινωνία.
Κριτική: Κωνσταντίνος Καϊμάκης
Ο Αντικαταστάτης (El Sustituto) (**1/2)
Αστυνομική ισπανοβελγικής συμπαραγωγής 2021 (115)
Σκηνοθεσία: Οσκαρ Αϊμπάρ Πρωταγωνιστούν: Ρικάρντο Γκόμεζ, Βίκι Λουένγκο, Πέρε Πόνσε
Το καλοκαίρι του 1982 η Ισπανία φιλοξενεί το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου. Μέσα στο εορταστικό αυτό κλίμα ο εσωστρεφής υπαστυνόμος Αντρές Εξποσίτο αντιμετωπίζει τα δικά του προβλήματα που δεν αφορούν μόνο στην κατάσταση της άρρωστης κόρης του αλλά και στα νέα επαγγελματικά καθήκοντα που αναλαμβάνει φτάνοντας στο απομακρυσμένο παραθαλάσσιο χωριό Ντένια.
Η ιστορία του Αντρές ξετυλίγεται μέσω της έρευνας μιας δημοσιογράφου που τοποθετείται στη σημερινή εποχή. Με βάση την μαρτυρία μιας γιατρού που είχε ζήσει από κοντά τα αινιγματικά γεγονότα (ο προκάτοχος του Αντρές δολοφονήθηκε με τρόπο που έμοιαζε με αυτοκτονία), παρακολουθούμε την ιστορία ενός αινιγματικού άντρα που «μπορούσε να κουβαλά τα βάσανα των άλλων σαν να ήταν δικά του». Το καλοκαίρι του 1982 είναι κομβικό για τον Αντρές αλλά κυρίως για την Ισπανία. Μέσω της αισιοδοξίας που κυριεύει ελέω Μουντιάλ τους Ισπανούς – οι οποίοι θεωρούν ότι έφτασε επιτέλους η στιγμή για να κατακτήσουν ένα παγκόσμιο κύπελλο- ο σκηνοθέτης ακτινογραφεί την ισπανική κοινωνία, των ακραίων εθνικιστών και των νοσταλγών του Φράνκο. Είναι η εποχή που οι πληγές του παρελθόντος ετοιμάζονται να κλείσουν αφού σε λίγες βδομάδες οι σοσιαλιστές του Φελίπε Γκονζάλεθ αναλαμβάνουν να κυβερνήσουν την χώρα. Η αστυνομική ίντριγκα του σεναρίου περιλαμβάνει ένα σύνολο από ετερογενείς δυνάμεις (οι γερμανικοί ξενοδόχοι και παραθεριστές που έχουν βρει απρόσμενα ζεστή φιλοξενία από τη δύσκολη ντόπια κοινότητα, η σχέση πολιτικής- ποδοσφαίρου κλπ) που λειτουργεί αποτελεσματικά και προσδίδει μια στέρεη, δυναμική αφήγηση η οποία οφείλει μεγάλο μέρος της γοητείας της στην υποδειγματική ανασύσταση της εποχής. Κάποια προβλέψιμες καταστάσεις ή αναμενόμενα κλισέ δεν αποφεύγονται αλλά σε γενικές γραμμές η σκηνοθετική ενορχήστρωση βρίσκεται προς την σωστή κατεύθυνση.
Το μικρό βιβλιοπωλείο στο Παρίσι (Il materiale emotivo) (**)
Δραματική διεθνούς συμπαραγωγής 2021 (95)
Σκηνοθεσία: Σέρτζιο Καστελίτο Πρωταγωνιστούν: Σέρτζιο Καστελίτο, Μπερενίζ Μπεζό
Ο Ιταλός Βιστέντζο, βιβλιοπώλης στο Παρίσι που φροντίζει την παράλυτη κόρη του, έχει μια ήρεμη κατά τα άλλα ζωή μέσα από το διάβασμα των αγαπημένων του συγγραφέων. Όταν όμως μια μέρα η εξωστρεφής και ανεξέλεγκτη Γιολάντ μπαίνει στο μαγαζί του για να βρει τον σκύλο της, όλα αλλάζουν.
Ζεστό, αφοπλιστικό αλλά και με χτυπητή καρτποσταλική διάσταση (αναζητήστε την παραμυθένια παριζιάνικη γειτονιά του μικρού βιβλιοπωλείου σε φιλμ αλλοτινών εποχών) το φιλμ του Καστελίτο («Μείνε ακίνητη») βασίζεται σε μια παλιά ιδέα του Ετόρε Σκόλα και είναι μια ωδή στην πραγματική αγάπη, η δύναμη της οποίας μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Βλέπεται άνετα αν και δεν μπορεί να αποφύγει κάποιον αχρείαστο συναισθηματικό εκβιασμό.
Περιμένοντας τον Μποτζάνγκλς (En attendant Bojangles) (**)
Αισθηματική γαλλοβελγικής συμπαραγωγής 2022 (124)
Σκηνοθεσία: Ρεζί Ρουανσάρ Πρωταγωνιστούν: Βιρζινί Εφιρά, Ρομέν Ντιρί, Γκρεγκορί Γκαντεμπουά
Ο Ζορζ γνωρίζει την Καμίλ σε ένα πάρτι στην Ριβιέρα του 1958 και την ερωτεύεται παράφορα. Μια δεκαετία αργότερα το ζευγάρι είναι ακόμη μαζί, έχει αποκτήσει ένα αγόρι και εξακολουθεί να γιορτάζει τη ζωή σαν να μην υπάρχει αύριο.
Με όχημα το μυθιστόρημα του Ολιβιέ Μπουρντό «Θα μου χαρίσετε αυτό τον χορό;» (κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Στερέωμα) ο Ρεζί Ρουανσάρ των «Μεταφραστών» εξιδανικεύει την ρετρό αισθητική και το ξέφρενο κέφι των 60ς. Όμως η αστείρευτη ενέργεια των ηρώων του (Ντερί και Εφιρά στα καλύτερα τους) και η αδιαπραγμάτευτη διάθεση του σκηνοθέτη να σατιρίσει κάθε μικροαστική συνήθεια, κάποια στιγμή ξεμένει από καλές, κωμικές ιδέες. Από την ώρα που το μελό αποκτά κεντρικό ρόλο το φιλμ παίρνει την κατηφόρα.
