Τι έγινε με τον πόλεμο; Τελείωσε; Ποιος κέρδισε και ποιος έχασε;

Στη Χάγη ο αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ εξεμάνη εξαιτίας των αναφορών τριών μέσων ενημέρωσης (CNN, New York Times, Washington Post) από πηγές των μυστικών υπηρεσιών που αποτιμούσαν ως όχι και τόσο αποτελεσματικό το χτύπημα στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν: «Πιστεύω ότι ήταν πλήρης αφανισμός, πιστεύω ότι δεν πρόλαβαν να διασώσουν τίποτα γιατί ενεργήσαμε γρήγορα». Απαντούσε παράλληλα στις αιτιάσεις των ιρανών ότι είχαν αποσύρει το εμπλουτισμένο ουράνιο.

Ο αμερικανός πρόεδρος κόμπαζε για την εκεχειρία που ο ίδιος προσωπικά πέτυχε αφού απαίτησε από Ιράν και Ισραήλ να σταματήσουν αμέσως τις πυραυλικές επιθέσεις που την έσπαγαν (για τους ισραηλινούς δεν ήταν η πρώτη φορά, είχαν σπάσει μονομερώς την εκεχειρία στη Γάζα τον περασμένο Μάρτιο). Μάλιστα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εμφανιζόταν να προτρέπει με κεφαλαιογράμματη γραφή σαν να φωνάζει και να υπογράφει φαρδιά-πλατιά με το ονοματεπώνυμό του και την ιδιότητά του σαν να ήταν ο Μπάρκουλης στο «Τζένη Τζένη» που φώναζε στον καπετάνιο του καϊκιού: «Σταματήστε! Βουλευτής Μαντάς, μέλλων υπουργός Ναυτιλίας».

Θέαμα

Ήταν ένας πόλεμος εντυπώσεων. Ο τρόμος ερχόταν από τον ουρανό. Οι ιρανοί άδειασαν ό,τι αρχαίο πύραυλο είχαν και ακολούθως προέβησαν σε επίδειξη ισχύος και ακρίβειας αφού έκαναν σουρωτήρι τον πολυδιαφημισμένο «Σιδηρούν Θόλο» (Iron Dome, που θα αγοράσουμε) της ισραηλινής αεράμυνας, κάνοντας τους ισραηλινούς να νιώσουν ανασφάλεια και φόβο εκεί που παρουσιάζονταν άτρωτοι.

Οι ισραηλινοί έμπαιναν κι έβγαιναν όποτε ήθελαν με τα αεροσκάφη τους από το δυτικό Ιράν και τα χτυπήματα της Μοσάντ σε ιρανικό έδαφος ήταν ακριβείας. Η πολιτική δολοφονίας πολιτικών και επιστημόνων είναι πρωτοφανής. Το καθεστώς δεν πέφτει σκοτώνοντας τον Χαμενεΐ καθώς το πλέγμα εξουσίας είναι περισσότερο πολύπλοκο.

Οι αμερικανοί έκαναν σόου –όπως πάντα– με διατρητικές βόμβες και χορογραφία ακριβείας μαχητικών και ανεφοδιαστικών αεροσκαφών, διαφημίζοντας τις δυνατότητές τους αλλά αμφισβητούνται από τα αποτελέσματα οι ικανότητές τους.

Το κλείσιμο της αυλαίας ήταν κι αυτό εντυπωσιακό, με την ιρανική επίθεση στην αμερικανική βάση στο Κατάρ αφού βέβαια προηγήθηκε προειδοποίηση για να μην υπάρξουν θύματα. Μια γαλαντομία βεγγαλικών για την αναίμακτη –όπως αναφέρουν αναλυτές– επίθεση σε Φουρντού, Νατάνζ και Ισφαχάν.

Αναπόφευκτη εκεχειρία

Γιατί όμως σταμάτησαν με το άμεσο πρόσταγμα του Τραμπ; Εντυπωσιακή είναι η μέχρι στιγμής αυτοσυγκράτηση της Τεχεράνης. Η αεράμυνά της αμέσως κονιορτοποιήθηκε, η ηγεσία μπάζει από σπιούνους και πράκτορες αλλά η κρατική μηχανή συνήλθε γρήγορα από το ξαφνικό πλήγμα και απάντησε λελογισμένα και μεθοδικά. Ο ρεαλισμός κυριάρχησε πάνω στην εκδίκηση. Η κοινωνία όχι μόνο δεν ζήτησε να πέσει το καθεστώς αλλά, αντίθετα, συσπειρώθηκε γύρω του. Μια κοινωνία με πολλούς νέους και μορφωμένους αλλά χωρίς διέξοδο καθώς οι οικονομικές κυρώσεις τσάκισαν την οικονομία, τα μικρομεσαία στρώματα φυτοζωούν και η νομενκλατούρα των ημετέρων ζει πλουσιοπάροχα. Η στρατηγική για πόλεμο φθοράς ήταν ορθή και απορρόφησε οικονομικούς κραδασμούς από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς· ο χρόνος θα κυλούσε εναντίον των καθεστωτικών αν δεν είχαν αποτελέσματα.

Το Ισραήλ κέρδισε στο blitzkrieg κι έχασε από τη φθορά της αεράμυνας καθώς ξέμεινε από πυραύλους και από το κόστος του ολιγοήμερου πολέμου ενώ η πολεμική οικονομία γονάτισε με δεδομένο τον πολύχρονο πόλεμο στη Γάζα. Εξάντλησε τον αμυντικό προϋπολογισμό των 6,3 δισ. ευρώ βαίνοντας προς τα 15,1 δισ. ευρώ ενώ χρειαζόταν άμεσα ένα ποσό 7,54 δισ. ευρώ για να συνεχίσει να πολεμά. Οι εμπορικοί δρόμοι είχαν μπλοκαριστεί, τα αποθέματα τελείωναν. Απαιτούνταν πλέον να διπλασιαστεί η πολεμική υπηρεσία για τους εφέδρους. Το χρέος αυξήθηκε ραγδαία. Θεαματικό αποτέλεσμα, όπως η πτώση του ισλαμικού καθεστώτος, δεν παρήχθη και συμβιβάστηκε με το αμερικανικό αφήγημα ότι πήγε μήνες πίσω το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Το μεγαλύτερο πλήγμα υπέστη το λιμάνι της Χάιφας, η εμπορική έξοδος της χώρας, αλλά και οι επενδύσεις των τεχνολογικών κολοσσών (χτυπήθηκε το κέντρο της Microsoft) οι οποίοι δεν μπορούν να δουλεύουν με πυραύλους που σφυρίζουν πάνω από το.κεφάλι τους. Η εκεχειρία ήταν αναπόφευκτη οδός διαφυγής. Η αμερικανική βοήθεια που τόσο περίμεναν, γιατί μόνο με αυτή μπορούν να πολεμούν, δεν ήρθε ποτέ.

Οι ΗΠΑ έπαιξαν το παιχνίδι του Νετανιάχου αλλά ξόδεψαν τις 12 από τις φερόμενες 20 διατρητικές βόμβες GBU-57 που είχαν παραγγείλει το 2009 και ο βομβαρδισμός ήταν κοστοβόρος. Ο Τραμπ που υποσχέθηκε να τελειώσει τους πολέμους έχει πρόβλημα.

Προς δεύτερο γύρο

Το πολεμικό τρίο θα ξαναχορέψει με πυραύλους και βόμβες; Πολύ πιθανό.

Το Ιράν αναδιπλώνεται τακτικά καθώς ξέρει ότι χρειάζεται τα πυρηνικά για να διαπραγματεύεται από καλύτερη θέση, ενώ ήδη κινείται διπλωματικά για να κερδίσει χρόνο και φεύγει από διεθνείς οργανισμούς και συμφωνίες ώστε να αποφύγει ελέγχους.

Το Ισραήλ δεν πέτυχε τους στόχους του να ανατρέψει πυρηνικό πρόγραμμα ή/και ιρανική ηγεσία και ετοιμάζεται να δείξει πάλι τα δόντια του μόλις επουλώσει τις οικονομικές κατά βάση πληγές του (ο περιβόητος Θόλος είχε διάρκεια ύπαρξης μερικών ακόμη ημερών και το κόστος του 12ήμερου πολέμου αμέσως έφτασε στα 5 δισ. ευρώ).

Ο απρόβλεπτος ένοικος του Λευκού Οίκου δεν μπορεί να προχωρήσει με μόλις 25% υποστήριξη στους βομβαρδισμούς ούτε να προχωρήσει στα deal που θέλει.

Κανείς δεν πέτυχε τους πραγματικούς στόχους του. Όλοι ετοιμάζονται για το πώς θα διαχειριστούν τον επόμενο γύρο που μόνο σκληρότερος μπορεί να είναι καθώς όλες οι πλευρές θα εμφανίσουν ανεξόφλητα χρέη.

Οι χαμένοι

Μην αναζητάτε τον ρόλο της Ευρώπης. Ο καγκελάριος Μερτς εξέφρασε κυνικά το εξωφρενικό «δόγμα» στήριξης στο Ισραήλ επειδή κάνει τη «βρώμικη δουλειά» αντί της Δύσης, ενώ ο ολλανδός γενικός γραμματέας του NATO Μαρκ Ρούτε ξεφτιλίστηκε από τον Τραμπ που δημοσιοποίησε το γλοιώδες και υποτελές email-γλείψιμο προς τον αμερικανό πρόεδρο. Ψεύτες, υποκριτές και ασπόνδυλες ηγεσίες που θα πληρώσουν εξοπλισμούς αμερικανικούς και ευρωπαϊκούς.

Η Ελλάδα χάνει κάθε μέρα και περισσότερα. Ο Ερντογάν βρήκε έναν ρόλο σοβαρού συμπαίκτη με τον Τραμπ και ο Μητσοτάκης χάθηκε σε μια γωνία στην οικογενειακή φωτογραφία της Χάγης με τον τούρκο πρόεδρο δίπλα στον αμερικανό.

Ανακεφαλαιώνοντας, ας επισημάνουμε μια σημαντική παράμετρο: Οι ΗΠΑ έκαναν το χατίρι του Ισραήλ αλλά δεν θα κάτσουν να πολεμήσουν κιόλας επ’ αόριστον. Ούτε η Ρωσία θα θυσιάσει συμφέροντάς της για χάρη του Ιράν, πόσο μάλλον η Κίνα. Ας μη θεωρούμε Ισραήλ ή Αίγυπτο ή τον Χαφτάρ ή όποιον άλλο φαντασιωνόμαστε στους σχεδιασμούς μας να είναι στο πλευρό μας σε πιθανή ή απίθανη αναμέτρηση με την Τουρκία.

Διαβάστε επίσης:

Ιράν διαψεύδει Τραμπ: «Σεναριολογία τα περί σχεδίου για επανέναρξη διαπραγματεύσεων με τις ΗΠΑ»

Διαψεύδουν τον Τραμπ για την καταστροφή των πυρηνικών του Ιράν και οι Financial Times