Στην ιατρική της βαρηκοΐας, λένε, πως το πιο ουσιαστικό πρόβλημα δεν είναι η δυσκολία ακοής, αλλά το ότι ο βαρήκοος χάνει σταδιακά, μέρος της επαφής του με την πραγματικότητα. Το πλήθος, ο όγκος και η αδυναμία ελέγχου των δεδομένων τον οδηγεί στο κλείσιμο στον εαυτό του.
Η διάγνωση αυτή, φαίνεται να ισχύει στο ακέραιο και στην πολιτική.
Η πολιτική κώφωση του λεγόμενου προοδευτικού χώρου, η αδυναμία του δηλαδή να ακούσει την κοινωνία και να παρακολουθήσει τις αλλαγές των καιρών, τον βυθίζουν στην ανυποληψία και την αυτοαπομόνωση.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι προτεραιότητες του «προορισμένου να κυβερνήσει» Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος:
– καταριέται την δυναμική άνοδο της ακροδεξιάς παραβλέποντας ότι αυτή τρέφεται από την ορμητική κάθοδο της αξιοπιστίας των πολιτικών και του πολιτικού συστήματος στο οποίο ανήκει.
Την ίδια στιγμή, μιλάει για έναν «ηθικό, κοινωνικό και οικονομικό πατριωτισμό»
– ακολουθώντας μια διαδρομή – κάποτε – ενάντια στο πολιτικό κατεστημένο και τώρα “στον αγώνα” για να αποτελέσει μια εναλλακτική πρόταση του πολιτικού κατεστημένου και του συστήματος.
– δίνοντας – κάποτε – δείγμα πολιτικού με εντιμότητα και αρχές και τώρα ενός πολιτικού που μετέτρεψε το λεγόμενο «ηθικό πλεονέκτημα» σε ανήθικο με τον «σκοπό να αγιάζει τα μέσα» υπονομεύοντας ακόμα και το ίδιο του το κόμμα, με αναγγελίες για ίδρυση νέου κόμματος!
Αλλού με τρίβεις δέσποτα κι αλλού έχω ‘γώ τον πόνο!
Φαίνεται πως – o «προορισμένος» – πιστεύει ότι η κοινωνία που τον στήριξε για την αντισυστημικότητα του και το ήθος του, θα τον στηρίξει τώρα για τους ακριβώς αντίθετους λόγους. Όμως η κοινωνία είναι πια αλλού.
Για την κοινωνία του παγκόσμιου σήμερα, η πραγματικότητα κινείται γύρω από τρεις πόλους:
ΠΟΛΟΣ 1ος. Το όραμα της προσωπικής ευτυχίας απομακρύνεται
Τις τελευταίες 10ετίες, μέσα από τις βελτιώσεις του κοινωνικού κράτους, τις τεχνολογικές εξελίξεις, την κινητικότητα της πληροφορίας και την κοινωνικότητα του διαδικτύου, οι άνθρωποι πίστεψαν ότι αναμένονται καλύτερες μέρες. Καλύτερες δουλειές και μισθοί, δικαίωμα στη στέγη και τη δημιουργία οικογένειας, καλύτερο περιβάλλον, υγεία, παιδεία, ελεύθερο χρόνο, ψυχαγωγία.
Κι όμως, αν και οι πολίτες έχουν πολύ μεγαλύτερη πρόσβαση σε πληροφορίες και δεδομένα που αφορούν την ζωή και την ευτυχία τους – άρα και μεγαλύτερη δυνατότητα να αποφασίζουν πιο ελεύθερα γι’ αυτήν – παρόλα αυτά, η ίδια η ζωή τους, τους διέψευσε.
Είδαν τις ανισότητες να εκτινάσσονται, κάποιες ομάδες να μονοπωλούν όλο και περισσότερο τους καρπούς της παγκοσμιοποίησης, ενώ δισεκατομμύρια άνθρωποι να μένουν πίσω.
Είδαν τη δημοκρατία να συρρικνώνεται, να απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων και τελικά να οδηγούνται στο περιθώριο.
Γιατί να συμμετάσχουν, να πάρουν μέρος σε κάτι, όταν αισθάνονται ότι δεν μπορούν να επηρεάσουν τις εξελίξεις; Γιατί να εμπιστευτούν τα κόμματα, όταν αυτά δεν τους σέβονται;
ΠΟΛΟΣ 2ος. Η τεχνολογία όλο και υποχωρεί στις στρατηγικές χειραγώγησης
Στα αρχαία χρόνια, το πιο σημαντικό περιουσιακό στοιχείο στον κόσμο ήταν ο έλεγχος και η ιδιοκτησία στη γη.
Στους νεότερους χρόνους, έγιναν σημαντικότερα από τη γη, οι μηχανές και τα εργοστάσια, η ιδιοκτησία και ο έλεγχος στα μέσα παραγωγής.
Σήμερα, ο έλεγχος και η ιδιοκτησία των δεδομένων έρχεται να πάρει τη θέση της γης και των μηχανών.
Είναι η μεγάλη μάχη για την απόκτηση των δεδομένων με επικεφαλής γίγαντες όπως η Google, το Facebook, η Amazon, η κινέζικη Baidu, με την Google να κυριαρχεί διακινώντας πάνω από 85% των δεδομένων. Ο έλεγχος ροής των δεδομένων δεν είναι απλά για να πουλάνε διαφημίσεις και προϊόντα. Αντίθετα, τραβώντας την προσοχή μας, καταφέρνουν να συσσωρεύουν τεράστιες ποσότητες δεδομένων σχετικά με ΕΜΑΣ! Το μεγάλο προϊόν είμαστε εμείς!
Αν δίπλα σε αυτά προσθέσει κανείς τη σύγχρονη αποκωδικοποίηση του ανθρώπινου σώματος και ειδικά του εγκεφάλου και των συναισθημάτων και την τεράστια δύναμη της Τεχνητής Νοημοσύνης αντιλαμβάνεται το εφιαλτικό σενάριο για το αύριο, όπου εταιρίες και κυβερνητικοί φορείς, θα μας γνωρίζουν, θα μας χειραγωγούν και θα αποφασίζουν για λογαριασμό μας. Θα σχεδιάζουν για καθένα από μας, πλήρη πακέτα ατομικών δεδομένων, αυτά που αποκαλούμε δικτατορία των αλγόριθμων Μεγάλων Δεδομένων (Big Data).
Ποια πολιτική και ποια κόμματα, μπορούν να βάλουν προτεραιότητες την ενημέρωση των πολιτών σε όλες τις διαστάσεις, για το τι σημαίνει ασύδοτη κυκλοφορία δεδομένων και πως χειραγωγεί τις επιλογές μας. Ποιοι, θα απαιτήσουν αποτελεσματικά να τεθεί υπό κοινωνικό έλεγχο η κατοχή και η κυκλοφορία των δεδομένων;
ΠΟΛΟΣ 3ος. Το «παιχνίδι» της γνώσης, ζωτικό πεδίο αντίστασης
Μπροστά στην ταχύτητα των αλλαγών, οι μεμονωμένοι άνθρωποι, γνωρίζουν τραγικά λιγότερα πράγματα για τον κόσμο, την δυναμική των πραγμάτων, δυσκολεύονται να ερμηνεύσουν τα γεγονότα, τις δυνατότητες παρέμβασης.
Χωρίς αναβάθμιση της ατομικής γνώσης και επιμόρφωσης, το μέλλον θα είναι αδιάβατο.
Πριν η συλλογική μας βαρηκοϊα μας οδηγήσει στην κατάθλιψη, οι πολιτικοί φορείς πρέπει να υποβάλλουν στη βάσανο της διαρκούς, ευρείας μόρφωσης τα στελέχη, τα μέλη τους, να ενεργοποιήσουν την κοινωνία.
Τότε μόνο, μπορούμε να ελπίσουμε εμείς οι πολλοί.
Μέχρι τότε, αφήστε τον Τσίπρα να ζήσει το όνειρό του. Μην τον ενοχλείτε. Μην τον καλείτε. Δεν θα βγάλετε γραμμή. Μιλάει με την ιστορία.
Διαβάστε επίσης:
Αλέξης Τσίπρας: «Δεν υπάρχει πια διεθνής κοινότητα, μόνο το δίκαιο του ισχυρού»
Γ. Λακόπουλος: Όταν ο Αλέξης Τσίπρας επαναλαμβάνει τα λάθη του
Αλέξης Τσίπρας: Κοινό σχέδιο των προοδευτικών δυνάμεων απέναντι στην ακροδεξιά
