Εκτός από κατεξοχήν εργαλείο εσωτερικής αξιολόγησης και αναθεώρησης των τομέων δράσης τής εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής, ο ανασχηματισμός αποτελεί παραδοσιακά μέσο διασποράς κεντρικών πολιτικών μηνυμάτων προς πάσα κατεύθυνση και εδραίωσης των συσχετισμών ισχύος.
Κρίνοντας από τον ανασχηματισμό-ανακύκλωση της 4ης Ιανουαρίου, εύκολα συμπεραίνει κανείς ότι ο πρωθυπουργός προέταξε σχεδόν αποκλειστικά το δεύτερο σκέλος χρησιμότητας της διακριτικής του ευχέρειας. Οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία προσκρούει βίαια στην ανεξήγητη διατήρηση σε καίρια πόστα αρκετών στελεχών, παρότι κατά κοινή ομολογία –πλην, βεβαίως, φιλοκυβερνητικών πηγών– απέτυχαν επανειλημμένα στο έργο τους.
Προτεραιότητα δόθηκε στη συντήρηση και επιλεκτική ενδυνάμωση ενός φιλοπρωθυπουργικού σχήματος και όχι στην εκτίμηση της αποδοτικότητας και της αποτελεσματικότητας του έργου των μελών της κυβέρνησης. Γρήγορα, λοιπόν, αναιρέθηκε το κεντρικό ιδεολόγημα της δήθεν αριστείας που με τόσο ζήλο προώθησε επικοινωνιακά η Νέα Δημοκρατία στις προεκλογικές της εξαγγελίες.
Πολύ γρήγορα, επίσης, ο κ. Μητσοτάκης εγκατέλειψε τις εξαγγελίες του για ολιγομελές, συνεκτικό και ευέλικτο σχήμα. Τα μέλη της κυβέρνησης αυξήθηκαν από 50 σε 57, αριθμός-ρεκόρ για τουλάχιστον την τελευταία δεκαπενταετία. Ο αριθμός των γυναικών αυξήθηκε μεν, αλλά παραμένει σε πολύ χαμηλά επίπεδα, της τάξης του 17,5%, ενώ η ποιοτική ανάλυση δείχνει ότι ο κ. Μητσοτάκης επιμένει να μην τις εμπιστεύεται ως κεφαλές σε «βαριά» υπουργεία.
Δυσάρεστη έως επικίνδυνη πολιτικά εξέλιξη αποτέλεσε για τρεις λόγους η αλλαγή ηγεσίας στο υπουργείο Εσωτερικών:
Πρώτον, γιατί, αν και δεν έδρεψε δάφνες προοδευτισμού, ο αποπεμφθείς κ. Θεοδωρικάκος αποτέλεσε στοιχειώδες έστω αντίβαρο στον ήδη εξελισσόμενο μετασχηματισμό της ΝΔ από συντηρητική κεντροδεξιά παράταξη σε λαϊκιστικό μόρφωμα με ολοένα πυκνότερες αναφορές σε ακροδεξιά ρητορική. Στο ιδεολογικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών ο κ. Μητσοτάκης πήρε ξεκάθαρη θέση υπέρ κάποιων «λοχαγών» του, με τους οποίους είναι κοινό μυστικό ότι ο τέως υπουργός Εσωτερικών είχε έρθει σε πολιτική ρήξη. Μάλιστα, η αποφυγή οποιασδήποτε αναφοράς στο πρόσωπο του πρωθυπουργού από τον κ. Θεοδωρικάκο είναι ενδεικτική του κακού μεταξύ τους κλίματος και της πικρίας του τέως υπουργού για την «καρατόμησή» του.
Δεύτερον, γιατί η παράδοση της σκυτάλης του νευραλγικού υπουργείου Εσωτερικών στον κ. Βορίδη σηματοδοτεί την ενίσχυση της δεξιότερης πτέρυγας της ΝΔ. Ετσι, θα ενταθεί αφενός η πολιτική σύγκρουση της κυβέρνησης με την εξ αριστερών αντιπολίτευση και αφετέρου το «συμμαχικό άνοιγμα» προς την Ελληνική Λύση. Είναι απολύτως ενδεικτική των προθέσεων του πρωθυπουργού η συγκεκριμένη επιλογή, αφού ο κ. Βορίδης δεν έπαψε ποτέ να δηλώνει διαπρύσιος υποστηρικτής μιας ξεκάθαρα αντιδημοκρατικής αλλαγής θεσμικού υποδείγματος, ώστε «να μην ξαναέρθει στην εξουσία η Αριστερά» και οι «ελαττωματικές» κατά τον ίδιο ιδέες της. Ωστόσο, ο «αναγκαίος» κ. Βορίδης μάλλον δεν χαίρει της απόλυτης εμπιστοσύνης του κ. Μητσοτάκη, ο οποίος έσπευσε να τοποθετήσει στο ίδιο υπουργείο τον κ. Πέτσα ως τοποτηρητή-σωματοφύλακα του Μαξίμου.
Η αντικατάσταση, τέλος, του κ. Βρούτση από τον κ. Χατζηδάκη στο υπουργείο Εργασίας αποτελεί σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό κίνηση αποδυνάμωσης της σαμαρικής πτέρυγας εντός της κυβέρνησης παρά τιμωρία για την παρωδία του «σκόιλ ελικικού». Αλλωστε, στο αμιγώς υπουργικό του έργο ο κ. Βρούτσης εξυπηρέτησε απολύτως τις αντεργατικές επιδιώξεις του πρωθυπουργικού σχεδιασμού, τις οποίες αναμένεται να συνεχίσει κατά γράμμα και ο διάδοχός του.
Συμπερασματικά, αντί για τον θρυλούμενο σαρωτικό ανασχηματισμό ο κ. Μητσοτάκης περιορίστηκε σε πολιτική εσωτερικής μικροδιαχείρισης και εδραίωσης της θέσης του. Επιπλέον, μιας και οι διάφορες κατά καιρούς δεσμεύσεις του κ. Μητσοτάκη αναιρούνται με μεγάλη ευκολία και με ακροβατικές εκλογικεύσεις, το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών δεν μπορεί να αποκλειστεί, παρά τις επίμονες διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου. Τέτοια επίγευση αφήνει, άλλωστε, η τοποθέτηση του κ. Λιβάνιου ως υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ.
Η Αγγελική Αδαμοπούλου είναι βουλευτής Α΄ Αθηνών ΜέΡΑ 25
