Την κατάσταση της εκπαίδευσης στην Αγγλία ύστερα από ανάλογές αλλαγές με αυτές που προωθεί το υπουργείο Παιδείας περιγράφει στο Documento ο Κέβιν Κόρτνεϊ, γενικός γραμματέας του Εθνικού Εκπαιδευτικού Συνδικάτου (Νational Education Union – NEU), το οποίο έχει στείλει και επιστολή συμπαράστασης στους Ελληνες εκπαιδευτικούς.
«Κάποια σχολεία έκλεισαν επειδή βαθμολογήθηκαν ως αποτυχημένα. Αυτά τα σχολεία δεν απέτυχαν στην πραγματικότητα, απλώς τους άξιζε περισσότερη στήριξη επειδή χειρίζονταν παιδιά οι γονείς των οποίων δούλευαν τρεις δουλειές επειδή ήταν χαμηλόμισθοι. Εάν οι γονείς σου δουλεύουν τρεις δουλειές, δεν μπορούν να σε διαβάσουν το βράδυ. Στη θέση αυτών των σχολείων έφτιαξαν το σύστημα της “ακαδημίας”, ενώ μερικά από τα σχολεία υιοθέτησαν και εισαγωγικές εξετάσεις. Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε το Education Policy Institute, το 10% των παιδιών παράτησε αδικαιολόγητα το σχολείο του» εξηγεί ο Κέβιν Κόρτνεϊ.
«Είναι πιθανότερο αυτό το σύστημα επιθεώρησης σχολικών μονάδων να θεωρεί ότι το σχολείο λειτουργεί καλά εάν φοιτούν σ’ αυτό εύποροι μαθητές» επισημαίνει ο Κέβιν Κόρτνεϊ και συνεχίζει: «Είναι πολύ πιο εύκολο να δηλώσεις ότι αποτυγχάνεις όταν έχεις φτωχά παιδιά στο σχολείο. Το κάνει δυσκολότερο να δουλέψεις ως δάσκαλος σε σχολείο με φτωχότερα παιδιά διότι πάντα σε αξιολογούν ότι αποτυγχάνεις, με αποτέλεσμα οι εκπαιδευτικοί να θέλουν να φύγουν από εκεί κι έτσι καταλήγουν οι πιο έμπειροι δάσκαλοι στα σχολεία με τα εύπορα παιδιά και οι συνάδελφοί τους με ελάχιστη εμπειρία να εργάζονται στα σχολεία με τα φτωχότερα παιδιά».
Μιλώντας για τα σχολεία με μαθητικό πληθυσμό από φτωχότερα στρώματα που συστηματικά αξιολογούνται χειρότερα από εκείνα με μαθητές από εύπορα στρώματα εξηγεί: «Νομίζω ότι οι πολιτικοί μας προσπαθούν να ρίξουν στους δασκάλους το φταίξιμο για τις συνέπειες της φτώχειας των παιδιών στα οποία διδάσκουν. Χρειάζεται να δώσουμε στα σχολεία περισσότερα χρήματα. Πρέπει να μικρύνουμε τα μεγέθη των τάξεων. Χρειαζόμαστε εμπειρότερους δασκάλους. Χρειάζεται να κάνουμε κάτι για τη φτώχεια που αντιμετωπίζουν οι γονείς τους» καταλήγει.
Οσον αφορά τη στάση των εκπαιδευτικών στην Αγγλία γι’ αυτό το σύστημα, αναφέρει: «Εάν ρωτήσεις τους δασκάλους, σε μεγάλο ποσοστό θα σου απαντήσουν ότι είναι αρνητικό για εκείνους, για τον φόρτο εργασίας τους, για τον επαγγελματισμό τους. Δεν είναι ότι πιστεύουμε πως οι εκπαιδευτικοί δεν πρέπει να δίνουν λόγο σε κανέναν για το τι κάνουν, αλλά αυτό είναι ένα κεντροποιημένο σύστημα. Βλέπουμε πολλά λάθη σ’ αυτό. Υπάρχουν επιπτώσεις στην ισότητα».
Στο μέλλον ιδιωτικοποίηση;
Ολα οδηγούν στην ιδιωτικοποίηση, εξηγεί ο Κέβιν Κόρτνεϊ σχετικά με τη μορφή που έχει λάβει πλέον το εκπαιδευτικό σύστημα στην Αγγλία: «Είμαστε στο σημείο που το 70% των σχολείων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχει γίνει “ακαδημίες”». Οι εν λόγω αποτελούν δημόσια χρηματοδοτούμενο εκπαιδευτικό θεσμό που λειτουργεί ως μη κερδοσκοπική εταιρεία και διαθέτει μεγαλύτερη αυτονομία σε σχέση με τα δημόσια σχολεία, ενώ χρηματοδοτούνται και από επιχειρήσεις. Κατά τη γνώμη του κ. Κόρτνεϊ αυτό είναι ένα βήμα προς την ιδιωτικοποίηση, καθώς παρότι υπάρχει αυτονομία στην «ακαδημία», δεν παρέχεται καμία αυτονομία στους εκπαιδευτικούς, παρά μόνο στους επικεφαλής. Εκτιμά ότι με αυτό τον τρόπο οι ακαδημίες αρχίζουν να λειτουργούν για δικό τους συμφέρον και όχι προς όφελος των παιδιών.
Παράλληλα εξηγεί με λεπτομέρειες πώς γίνεται ο έλεγχος της εκπαιδευτικής διαδικασίας μέσω του Ofsted: «Δεν ξέρω ακριβώς τις λεπτομέρειες του νόμου στην Ελλάδα. Στην Αγγλία επισκέπτεται ο επιθεωρητής το σχολείο και μετά κάνει μια κρίση. Λένε δηλαδή ότι το σχολείο είναι καλό, εξαιρετικό ή αποτυχημένο. Αυτό είναι πολύ τρομακτικό για έναν διευθυντή σχολείου επειδή εάν πάρει χαμηλό βαθμό, ενδεχομένως να χάσει γονείς που θα πάρουν τα παιδιά από το σχολείο. Μερικές φορές τα σχολικά κυβερνητικά σώματα απολύουν τον διευθυντή εάν το σχολείο πέσει στη βαθμολογία από “καλό” σε “αποτυχημένο”. Οπότε υπάρχουν λόγοι για να φοβάται ο διευθυντής και επειδή υπάρχει αυτός ο φόβος δείχνουν υπερβάλλοντα ζήλο όταν εμφανίζεται το Ofsted. Θέλουν να έχουν τα πάντα στρωμένα, με τρόπο που δεν είναι ο καλύτερος για τα παιδιά. Σκέφτονται με βάση αυτά που θέλει να δει το Ofsted. Πάντα προσπαθείς να υπηρετήσεις αυτούς αντί να κάνεις αυτό που πιστεύεις ότι είναι καλύτερο». Μάλιστα εξηγεί πως «οι διευθυντές έχουν συμφέρον να φαίνεται καλό το σχολείο, πετώντας έξω παράλληλα τα παιδιά που έχουν προβλήματα στο σπίτι».
«Ψεύτικο το αφήγημα»
Ο Κέβιν Κόρτνεϊ, τέλος, εξηγεί για ποιο λόγο χαρακτήρισαν στην επιστολή «αχρείαστες» τις συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις: «Το αφήγημα ότι τα σχολεία μας αποτυγχάνουν είναι ψεύτικο. Η πραγματικότητα είναι ότι τα σχολεία μας είναι υποχρηματοδοτημένα, οι τάξεις μας πολύ μεγάλες, οι γονείς των παιδιών ζουν κι αυτοί στη φτώχεια. Οπότε οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις είναι η μείωση του μεγέθους των τάξεων στα σχολεία και η ενίσχυση των πόρων που κατευθύνονται προς τους εκπαιδευτικούς και την εκπαίδευση. Η δημιουργία του Ofsted, η “ακαδημία” και η ιδιωτικοποίηση απέτυχαν στην Αγγλία. Οπότε μεταρρυθμίσεις προς την ίδια κατεύθυνση είναι αχρείαστες και πρέπει να αντιπαλευτούν» καταλήγει.
