Ο Παναγιωτόπουλος έχει βαλθεί να μείνει στην ιστορία ως ο υπουργός Εθνικής Αμυνας που λέει κυριολεκτικά ό,τι του κατεβαίνει και ίσως αυτό δεν είναι το χειρότερο!
Διότι εάν υπολογίσουμε όλα όσα λέει και τις περισσότερες φορές έπειτα από λίγες ώρες ξελέει, το χειρότερο είναι ότι ως υπουργός Αμυνας κάνει ό,τι του κατεβαίνει.
Διαψεύδει τον Ερντογάν ότι υπήρξε συνεννόηση Αθήνας – Αγκυρας να μη γίνει τίποτε στην επέτειο των Ιμίων και μετά διαψεύδει τη… δήλωσή του, επιβεβαιώνοντας δηλαδή τον Τούρκο πρόεδρο. Δεν πάει άλλωστε πολύς καιρός που είχε δηλώσει στη Βουλή ότι ο στρατός θα «προασπίζει και την εθνική ασφάλεια», για να αναδιπλωθεί ώρες αργότερα ισχυριζόμενος ότι το είπε μεν αλλά εννοούσε ότι το… μεταναστευτικό γίνεται απειλή για την ασφάλεια.
ο χειρότερο βέβαια και για τον Παναγιωτόπουλο και για τους άλλους σαν κι αυτόν, τον Αυγενάκη, τον Πέτσα αλλά και τον σύμβουλο εθνικής ασφαλείας Ντόκο, είναι ότι ο πρωθυπουργός τους βλέπει και τους ακούει να λένε και να κάνουν ό,τι τους κατεβαίνει και δεν προσπαθεί να τους μαζέψει αλλά τους αφήνει να ανακυκλώνουν το μεγάλο πολιτικό τους έλλειμμα.
Η εξήγηση βέβαια για την πρωθυπουργική αδυναμία παρέμβασης και διόρθωσης των ημαρτημένων είναι απλή: όλοι αυτοί οι πότε… πολέμαρχοι και πότε… γεφυροποιοί, αυτοί που όλα τα σφάζουν κι όλα τα μαχαιρώνουν αλλά στην πραγματικότητα αδυνατούν να χωρίσουν δυο γαϊδάρων άχυρα, πολιτεύονται κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του πρωθυπουργού.
Για να λέμε λοιπόν τα πράγματα με το όνομά τους, αυτός που βρίσκεται πίσω απ’ όλα αυτά, αυτός που συμφώνησε να «μη γίνει κάτι στα Ιμια» αλλά δεν θέλει να το παραδεχτεί, αυτός που ψιθυρίζει τη λέξη «συνεκμετάλλευση» αλλά βάζει άλλους να τη λένε δυνατά, αυτός που δημιουργεί το χάος για να κρύβει διορισμούς, χειρισμούς και αναθέσεις είναι ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
