Σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης ο Κώστας Βαξεβάνης, μιλά στον Μάνο Σπίντζη και το «That’s Men Talks» για την αλήθεια, το σύστημα, τον φόβο και το προσωπικό τίμημα.
Χωρίς φίλτρα, ο δημοσιογράφος και εκδότης του Documento, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στο μεταναστευτικό, τα Εξάρχεια και την «extreme παραβατικότητα» να σκοτώνονται άνθρωποι με καλάσνικοφ μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας αλλά και τα όρια της ελευθερίας του Τύπου στην Ελλάδα και τις υποθέσεις Μουρτζούκου και Πισπιρίγκου.
«Το θέμα δεν είναι να κλείνουμε τα μάτια. Δηλαδή, δεν μπορούμε να πούμε ότι στην περιοχή είναι όλα καλά», ανέφερε αρχικά για το Μεταναστευτικό και συμπλήρωσε:
«Όπως δεν μπορούμε να πούμε ότι το γεγονός ότι έρχονται μετανάστες στην Ελλάδα, και πρέπει να τηρήσουμε τα νόμιμα, είτε λέγεται υποδοχή είτε λέγεται εξέταση ασύλου και λοιπά, ότι θα κλείνουμε τα μάτια σε μία κατάσταση που δημιουργεί η άφιξη νέων πληθυσμών». Στο νησί μου, τη Λέσβο, έχουμε 120.000 χιλιάδες κατοίκους και μέσα σε έξι μήνες μπήκανε άλλοι 100.000 άνθρωποι από άλλες χώρες. Άλλη κουλτούρα, άλλη εικόνα… αυτό δημιουργεί ανατροπές στις κοινωνικές δομές, προβληματικές στις εικόνες και στις αντιλήψεις, δεν μπορούμε να το παραβλέπουμε λέγοντας ότι οι μετανάστες είναι ευπρόσδεκτοι άρα όλα καλά. Δεν είναι όλα καλά. Εδώ απ’έξω, είναι άρρωστοι άνθρωποι, είναι χρήστες, το ότι κάποιον μπορεί να τον κλέψουν ή να τον χτυπήσουν, αυτό μπορεί να συμβεί γιατί είναι άρρωστοι άνθρωπο. Άρα λοιπόν το θέμα δεν είναι να ωραιοποιούμε τα πράγματα. Από την άλλη πλευρά βέβαια, είναι αυτό που λέω συχνά, τα στερεότυπα της λέξης είναι αυτά που δημιουργούν στερεότυπα στο μυαλό».
Για την παραβατικότητα, την οποία η κυβέρνηση έχει επιλέξει να παρουσιάζει στα Πανεπιστήμια και στα Εξάρχεια, τόνισε: «Να ρωτήσω κάτι; Έχετε δει καμία επιχείρηση στο Μενίδι; Στο Μενίδι διακινείται όλη κόκα και η ηρωίνη της Ελλάδος, έξω από τους καταυλισμούς, έχετε δει καμία επιχείρηση αποκατάστασης νομιμότητας Μενίδι;
Εδώ έχουμε χαρακτηρίσει μια ολόκληρη περιοχή επειδή υπάρχουν κάτι τύποι που έχουν άλλη άποψη από μας, μπορεί να διαφωνείς, μπορείς να τη χαρακτηρίσεις ακραία αλλά να χαρακτηρίσουμε μια περιοχή «άβατο τα Εξάρχεια» επειδή υπάρχουν συμπεριφορές; Σε όλες τις πρωτεύουσες του κόσμου, πας στο Βερολίνο, υπάρχουν 15-20 περιοχές όπως τα Εξάρχεια. Δηλαδή ομάδες, με συγκεκριμένη αντίληψη, λέγονται αναρχικοί, λέγονται ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα επειδή έχουν αναπτύξει μια δικιά τους κουλτούρα».
Η παραβατικότητα είναι παντού. Ποια είναι η πιο extreme παραβατικότητα; Να σκοτώνεται ένας άνθρωπος με καλάσνικοφ μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας. Είτε λέγεται Ζαμπούνης, είτε λέγεται όπως λέγεται ο κάθε μπράβος και να βγαίνει η Ελληνική αστυνομία και αντί να δώσει μια εξήγηση, πώς εμφανίζονται μπράβοι με καλάσνικοφ και γαζώνουν σαν να είμαστε Σικάγο του 1950 να λέει “μαλώνουν οι συμμορίες μεταξύ τους” και να μας ικανοποιεί αυτό και την ίδια ώρα να σηκώνουμε το δάχτυλο και να δείχνουμε τον Ρουβικώνα ή οποιανδήποτε άλλο να πετάει τρικάκια ως την επικινδυνότητα στην πόλη και τη ζωή μας».
Για την κοινωνία, η οποία περιορίζεται στο να παρακολουθεί μέσα από μία κλειδαρότρυπα υποθέσεις οι οποίες εργαλειοποιούν όπως είπε «ψυχοπαθείς ανθρώπους», σχολίασε:
«Εάν ρωτήσεις κάποιον ποιο είναι το πρόβλημα της Ελλάδας, θα είναι το πρόβλημα που είδε μέσα από μία κλειδαρότρυπα που άνοιξε δια των καναλιών και βλέπουν τη Μουρτζούκου ή την Πισπιρίγκου. Δεν λέω ότι δεν πρέπει να απασχολούν όλα τα προβλήματα, αλλά δεν μπορεί ούτε ο Τύπος ούτε η πολιτική να επενδύουν στο ένστικτο για να μπορούν να εργαλειοποιούν αυτά τα προβλήματα. Τον ψυχοπαθή αυτόν άνθρωπο; Αν του πεις του Έλληνα, ποια είναι η Μουρτζούκου ξέρει, άμα το πεις πες μου αδερφέ μου ποιος είναι εκείνος που υπουργός Γεωργίας που έχει υπογράψει για τον ΟΠΕΚΕΠΕ το πάρτι των τελευταίων 10 χρόνων και σου έχουν φάει κάτι δισεκατομμύρια δεν τον ξέρει και το κακό είναι ότι δεν θέλει να τον μάθει κιόλας».
Την ίδια στιγμή, αναφέρθηκε και στην δικαιοσύνη και τις ελπίδες που έχουμε εναποθέσει στην Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, η οποία όμως εμφανίζεται μόνο όταν «μασάμε Ευρωπαϊκά Κονδύλια».
«Κάποτε λέγαμε υπάρχει ένας εισαγγελέας ή ένας δημοσιογράφος και τώρα λέμε υπάρχει ένας ευρωπαίος Εισαγγελέας;» ανέφερε και συνέχισε:
«Δηλαδή η απόδειξη για την κατάλυση της χώρας είναι ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα στην αντίληψη του μέσου ανθρώπου ότι αυτή η χώρα μπορεί να σωθεί από την άσκηση του έργου που μπορεί να κάνει η δικαιοσύνη και καταντήσαμε να προσβλέπουμε στο εξωτερικό για να έρθουν να μας σώσουν οι Ευρωπαίοι Εισαγγελείς οι οποίοι θα μπορούσαν να μας σώσουν και να αποκαταστήσουν την τιμή της δικαιοσύνης αλλά έχουν συγκεκριμένη αρμοδιότητα. Μόνο αν μασάμε Ευρωπαϊκά Κονδύλια θα έρθουν Ευρωπαίοι Εισαγγελείς».
Το προσωπικό κόστος, η δολοφονία χαρακτήρα και η Λίστα Λαγκάρντ
Ο δημοσιογράφος και εκδότης του Documento, μίλησε παράλληλα για το πότε ένιωσε πρώτη φορά φόβο αλλά και το προσωπικό κόστος μετά τα πολεμικά ρεπορτάζ και την έκδοση του Hot.Doc, το οποίο έφερε στο φως μεταξύ άλλων, τα σκάνδαλα τραπεζών και την Λίστα Λαγκάρντ.
«Την πρώτη φορά που πήγα στη Βοσνία του 1992, πήγα γιατί για πρώτη φορά γινόταν ένας πόλεμος τον οποίο μπορούσα να καλύψω. Είπα θα πάω να τον καλύψω, είχα άγνοια κινδύνου και πήγα και το έκανα. Τη δεύτερη φορά πάλι στη Βοσνία, 1,5 χρόνο, πήγα γιατί αντιλαμβανόμουν ότι αυτό το πράγμα είναι δημοσιογραφία, είμαι ένας δημοσιογράφος και ούτε η δημοσιογραφία είναι η επαρχία της Ελλάδας, ούτε ο δημοσιογράφος είναι ένας άνθρωπος που κάνει οφθαλμοσκόπηση του εαυτού του ή της χώρας του. Δηλαδή ότι αυτό πρέπει να γίνει δημοσιογραφία.
Την τρίτη φορά που πήγα στην στη Βοσνία, πριν πάω στην υπόλοιπους πολέμους ή θεώρηση ήτανε ό,τι αυτό που έχω μάθει να κάνω, αυτό θα κάνω.
Η στάθμιση, έρχεται σήμερα δηλαδή πολλά πολλά χρόνια μετά, μετά από 20-30 πολέμους μετά από εκατοντάδες αποστολές, τώρα έρχεται η στάθμευση και λέω μα τι έκανα; Μα ήταν επικίνδυνο; Ωστόσο, ξέρεις, πολλές φορές ο κίνδυνος δεν ταυτίζεται, ή ο φόβος που νιώθει κανείς, γιατί μόνο ο βλάκας δεν φοβάται, δεν σχετίζεται με την απειλή της ζωής σου.
Εγώ πραγματικά ένιωσα φόβο, μετά το 2012, φόβο, εννοώ έκανα αυτή τη στάθμιση του τι αξίζει και τι πρέπει και τι δεν πρέπει και πόσο επικίνδυνο είναι, μετά το 2012, όταν εγκατέλειψα την τηλεόραση γιατί είχαν αλλάξει τα πάντα στη δημοσιογραφία δεν με χωρούσε η τηλεοπτική δημοσιογραφία, ακόμα και αν είχε φήμη και αν είχε λεφτά, δεν με χωρούσε. Εγώ εκπροσωπούσα κάτι άλλο και δεν το βρίσκαμε, εκεί λοιπόν όταν έγινε το περιοδικό Hot.Doc, και τα πρώτα δύο μεγάλα θέματα ήταν το σκάνδαλο των τραπεζών και η Λίστα Λαγκάρντ, εκεί άρχισε η δολοφονία χαρακτήρα. Δηλαδή, ενώ ήμουν ένας οικουμενικός δημοσιογράφος, δηλαδή τον αποδέχονταν όλοι, ο δεξιός, ο αριστερός, ο παπάς, ο διάκος, ο δικηγόρος, γιατί οι εκπομπές ήταν έρευνας, άρα αφορούσαν και ένα διεθνές πεδίο, ήταν πόλεμοι, ξαφνικά είμαστε στην κρίση, οι μεν λένε φταίει η σαλάτα στη Μύκονο γι’ αυτό έχουμε πέσει έξω και εγώ έλεγα παιδιά, φταίει ότι δώσατε δάνεια στους μεγαλοεφοπλιστές, τα φάγανε, τα βγάλανε στο εξωτερικό κήρυξαν πτώχευση και τα πληρώνουμε εμείς. Αυτή λοιπόν, η κομβική χρονική στιγμή όπου εγώ έπρεπε να αποφασίσω με βάση την άποψή μου την δεοντολογία μου, την εμπειρία μου, οτιδήποτε, δημιούργησε λοιπόν ένα διχασμένο κοινό».
Η αγκαλιά της Δούρου στα δικαστήρια και η δολοφονία χαρακτήρα
Σε άλλο σημείο, αναφέρθηκε και σε ένα περιστατικό το οποίο συνέβη έξω από τα δικαστήρια και ενώ είχαν συλλάβει τον δημοσιογράφο για τη δημοσιοποίηση της λίστας.
«Με είχαν συλλάβει για τη Λίστα Λαγκάρντ, ήταν χιλιάδες κόσμου απ΄έξω, ξένα κανάλια κλπ οι Έλληνες συνάδελφοι έλεγαν ότι εγώ έβγαλα στη φόρα προσωπικά δεδομένα και τραπεζικά ανθρώπων και ήταν απαράδεκτο, δηλαδή μία λίστα που την κρύβανε με καταθέτες, κυρίως μαύρου χρήματος στην Ελβετία έτσι… Βγαίνω, βλέπω τον κόσμο, για πρώτη φορά είμαι από την από εδώ πλευρά στο δικαστήριο, είμαι κατηγορούμενος, βλέπω τον κόσμο και τους δημοσιογράφους, και έρχεται η Ρένα Δούρου, την οποία δεν γνώριζα, ήταν στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μαζί με άλλους βουλευτές από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ και έρχεται με αγκαλιάζει, με φιλάει και μου λέει είμαστε μαζί σου, κουράγιο.
Την επόμενη ημέρα, αυτή η φωτογραφία, ήταν στις εφημερίδες, στις μεν πολιτικές για να δείξει ότι εγώ ότι έκανα ήταν σχετιζόμενο με τον ΣΥΡΙΖΑ και σε κάποιες άλλες κίτρινες εφηύραν και ερωτική σχέση με την Ρένα Δούρου, την οποία φίλησα. Δηλαδή αυτό τώρα, είναι μια δολοφονία χαρακτήρα».
Η μιζέρια, το «βάλσαμο» και το instagram
Σε άλλο σημείο, ο Κώστας Βαξεβάνης, μίλησε για την μιζέρια, την δυσπραγία και την ανάγκη για προβολή μέσω του instagram.
«Τι έχουμε έχουμε; Μία Ελλάδα με ένα εισόδημα το οποίο είναι πολύ μικρό για να ζήσει ο πολίτης, υπάρχει από δω η οικογένεια από κει ο παππούς η γιαγιά, όλοι συμβάλλουν δηλαδή, από την κρίση και μετά ζούμε μία ανακύκλωση της μιζέρια μας και τις δυσπραγίας μας. Από την άλλη μεριά κυβερνήσεις βγαίνουν και λένε τα στατιστικά είναι μια χαρά. Φυσικά είναι μια χαρά, διότι το θέμα δεν είναι πόσα έχει χώρα, είναι ποιοι τα έχουνε. Βγάζει ο τάδε επιχειρηματίας ενέργειας ένα δισεκατομμύριο έσοδα και λέει ανάπτυξη, κάτσε ρε μεγάλε, τι ανάπτυξη; Δεν είναι ανάπτυξη αυτό, είναι έσοδα του τάδε επιχειρηματία. Ανάπτυξη είναι να έχει η χώρα λεφτά στο σύνολό της. Ζούμε λοιπόν αυτή την κατάσταση 15 χρόνια η οποία οδηγεί σε μιζέρια και σε ψυχολογικά προβλήματα».
«Και τι κάνουμε σε αυτά;» αναφέρει και συνεχίζει: «Σε έχουν μάθει ότι έτσι πρέπει να αντιδράς και ποιο είναι το βάλσαμο; Θα πηγαίνεις στο μαγαζί που τρώει και ο μεγάλος επιχειρηματίας, δημοσιογράφος, ηθοποιός που κόβουν τα κρέατα κοπής και ρίχνουν το αλάτι από πάνω έτσι και έχουνε σερβίρει και μία φάβα που την έχουν χτυπήσει στο μίξερ και την λένε μους, τη φάβα, και έχουνε βάλει και ένα πιπέρι πάνω και θα τραβήξεις φωτογραφία στο instagram ότι είσαι και εσύ εκεί για να μοιραστείς, επειδή δεν μπορείς να μοιραστείς ούτε το δείπνο ούτε εισοδήματά του, να μοιραστείς τη σπουδαιότητα».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Διαβάστε επίσης:
Καταγγελία Βαξεβάνη για τα Ellinika Hoaxes: Τους βάφτισαν δημοσιογράφους στη Γραμματεία Τύπου
