Ανακοινώθηκε πρόσφατα ότι κλείνει το Allou Fun Park και οι εργαζόμενοι το έμαθαν από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η είδηση είναι ότι επήλθαν δραστικές αλλαγές στον τρόπο διασκέδασης και η παιδική χαρά αποτελεί πιο φτηνό (τσάμπα) τόπο ψυχαγωγίας από τα οργανωμένα υπερθεάματα. Εξέλιξη «λογική» για τους πολίτες αυτής της χώρας που πρώτο μέλημά τους είναι να βγάλουν τον μήνα αποπληρώνοντας όσο το δυνατόν περισσότερα από τα πάγια έξοδά τους. Σε λίγο θα πάρουν τα βουνά επειδή και η βόλτα στην παραλία της Αττικής έχει κόστος λόγω… ανάπτυξης. Οι πιο κακοπληρωμένοι της Ευρώπης δεν μπορούν να διασκεδάσουν και οι εργοδοτικές οργανώσεις τούς ζητούν να δουλέψουν περισσότερο ώστε να είναι πιο ανταγωνιστικές και κερδοφόρες οι επιχειρήσεις. Μετά να μην απορούμε για τη μείωση της παραγωγικότητας όταν όλα στη ζωή τους είναι μαύρα, ούτε για τις σκηνές φαρ ουέστ στους δρόμους με τα νεύρα τεντωμένα ανά πάσα στιγμή.
Στο πολιτικό επίπεδο δεν εκφράζεται αυτή η κατάσταση. Αριστερά και Δεξιά στοχεύουν στα μεγάλα ακροατήρια που δίνουν κυβερνητικές πλειοψηφίες. Είναι το διαβόητο άνοιγμα στο κέντρο που επιδιώκει από το 2019 ο Αλέξης Τσίπρας παρασύροντας και τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι το ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται ο Στέφανος Κασσελάκης και υποτίθεται ότι είναι η δεξαμενή στην οποία κολυμπά το ΠΑΣΟΚ για να ξαναβγεί σε κυβερνητική τροχιά. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει απλώσει πλοκάμια από ακροδεξιά μέχρι το ακραίο κέντρο χωρίς να σκοτίζεται, πλιατσικολογώντας με την πολιτική ότι δεν υπάρχει εναλλακτική. Προσφέρει διάφορα pass και δίνει λύση – ασχέτως του ότι δεν αποτελεί λύση.
Η απουσία πολιτικού λόγου, ο πληθωρισμός ανέξοδης κενότητας λόγου και βερμπαλισμού και κυρίως σχεδίου αποτελεσματικού προσφέρουν κι άλλη πελατεία στη ΝΔ. Η ενότητα εγωισμών δεν είναι αυτοσκοπός, όμως η λύση προς όφελος των πολλών είναι και φυσικά κινεί ακροατήρια.
