Ας ξεκινήσουμε αυτό το κείμενο με κάποιες γνώσεις που θεωρούνται αυτονόητες αλλά δεν είναι. Η επιτυχία του συστήματος της Δημοκρατίας, είναι ότι στηρίζεται σε κάποιες ισορροπίες και δικλείδες ασφαλείας καθώς και στο γεγονός ότι φέρνει τους λαούς σε θέση ευθύνης, αφού αυτοί με την ψήφο τους επιλέγουν ποιοι και πώς θα τους κυβερνούν.
Οι ισορροπίες αυτές, στηρίζονται σε κάποιες απαράβατες αρχές που αποτελούν τα θεμέλια αυτού του συστήματος:
-Την αρχή της επιβολής της πλειοψηφίας
-Την αρχή της έκφρασης της μειοψηφίας, η οποία οφείλει να σέβεται την πλειοψηφία.
-Τη διάκριση των εξουσιών: Της νομοθετικής εξουσίας (Βουλή), της εκτελεστικής εξουσίας (κυβέρνηση) και της δικαστικής εξουσίας (δικαιοσύνη).
Στη Δημοκρατία απαραίτητος όρος για να λειτουργεί σωστά, εκτός της κυβέρνησης που εκλέγεται από την πλειοψηφία του λαού, είναι η ύπαρξη αντιπολίτευσης μέσω του πολυκομματικού συστήματος, που εκφράζει την επιλογή της μειοψηφίας.
Μια κυβέρνηση χωρίς αντιπολίτευση, είναι σαν ένα σώμα χωρίς σκελετό. Γιατί η αντιπολίτευση είναι αυτή που αποτελεί το αντίβαρο στην κυβερνητική εξουσία, είναι αυτή που αποτελεί το αναγκαίο αντίπαλον δέος και την εναλλακτική λύση σε περίπτωση ήττας της κυβέρνησης.
Χωρίς αντιπολίτευση η Δημοκρατία μπορεί να μεταλλαχθεί σε ένα απολυταρχικό καθεστώς, που λειτουργεί έξω από τους θεσμούς και την νομιμότητα, αυθαίρετα και με ροπή προς την διαφθορά. Χωρίς αντιπολίτευση καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να κρατήσει το μέτρο στην επιβολή της δύναμης του κράτους και στην διατήρηση του κράτους δικαίου και της τήρησης των θεμελιωδών θεσμών.
Αλλά ας μπούμε στο δια ταύτα αυτού του κειμένου. Το δια ταύτα είναι τα έργα και οι ημέρες του Αλέξη Τσίπρα, το όνομα του οποίου κυκλοφορεί τον τελευταίο καιρό, σαν το γνωστό ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη, «Περιμένοντας τους βαρβάρους». Αν αντικαταστήσουμε τη λέξη «τους βαρβάρους» με τη λέξη «Αλέξης», θα έχουμε μιαν αλλόκοτη αλληγορία:
-Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι o Αλέξης να φθάσει σήμερα.
-Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
Γιατί ο Αλέξης θα φθάσει σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Ο Αλέξης σαν έλθει θα νομοθετήσει.
-Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
Και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
Στο θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας
Τη κορώνα;
Γιατί ο Αλέξης θα φθάσει σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να τον δεχθεί
σαν αρχηγό τους.
Πραγματικά η πορεία του Αλέξη Τσίπρα στα πολιτικά πράγματα της χώρας μας, έχει σημαδέψει τη σύγχρονη μεταπολιτευτική ιστορία του τόπου μας, τόσο θετικά όσο και αρνητικά.
Καβαλώντας το κύμα της κρίσης, ο Τσίπρας κατάφερε να γίνει κυβέρνηση σε δύσκολους καιρούς και να κρατηθεί για μια ολόκληρη τετραετία, με την «για πρώτη φορά αριστερά»,(και την συμμαχία των ΑΝΕΛ) γεγονός που δεν περίμενε κανένας, ούτε στο εσωτερικό αλλά ούτε και στο εξωτερικό. Προετοιμάζοντας την έλευσή του ως πρωθυπουργός, αλώνισε όλες τις χώρες της Δύσης, μην ξέροντας καμία ξένη γλώσσα…και κατέχοντας μόνον ένα δίπλωμα πολιτικού μηχανικού από το ΕΜΠ. Τόλμη, ή θράσος; Ίσως και τα δύο μαζί.
Δεν θα ασχοληθώ εδώ με την επεισοδιακή πρώτη περίοδο της θητείας του, με το ΔΝΤ, τα μνημόνια, τις διαπραγματεύσεις, τον Βαρουφάκη, το κλείσιμο των τραπεζών, το δημοψήφισμα, την «κωλοτούμπα» και εντέλει την νίκη του στις εκλογές του 2015 και τον σχηματισμό κυβέρνησης. Ούτε και με την θητεία του ως πρωθυπουργού, όπου έκανε πολλά θετικά, πολλά λάθη, και πολλές αστοχίες, καταφέρνοντας παρόλα αυτά να κρατηθεί στην κυβέρνηση για μια ολόκληρη τετραετία, πράγμα απίστευτο, δεδομένης τη μηδενικής εμπειρίας κυβερνησιμότητας τόσο του ίδιου όσο και των αξιωματούχων της κυβέρνησής του.
Θα πιάσω το νήμα μετά από την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και από την λειτουργία του ίδιου και του κόμματός του ως αντιπολίτευση. Ήταν ολοφάνερο, ότι όλη εκείνη την περίοδο, από το 2019 μέχρι το 2023, ο Τσίπρας… δεν ήταν εκεί. Η αξιωματική αντιπολίτευση, μετά την «πρώτη φορά αριστερά», δεν λειτουργούσε. Και δεν λειτουργούσε, επειδή ο αρχηγός και πρώην πρωθυπουργός της χώρας, είχε καταστεί όμηρος των φραξιών που παρουσιάζονταν σαν ένα ενιαίο κόμμα λόγω συμμετοχής στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά μετά την ήττα τους άρχισαν και πάλι να λειτουργούν υποδορίως, τυλίγοντας στον ιστό τους τον αρχηγό τους Αλέξη Τσίπρα. Έτσι λοιπόν, η νέα δεξιά κυβέρνηση είχε το ελεύθερο να αναπτύξει τους μηχανισμούς της και να εδραιώσει την επικράτησή της σε όλα τα επίπεδα.
Η ουσιαστική ανυπαρξία αντιπολίτευσης, είναι ξεκάθαρα δική του ευθύνη. Διάλεξε έναν δρόμο ατομικής του προβολής και καταξίωσης προδίδοντας τους αριστερούς και προοδευτικούς ψηφοφόρους που τον εμπιστεύθηκαν και τον αγκάλιασαν ακόμα και παρά τις «κωλοτούμπες» του, προδίδοντας τις αρχές και τις αξίες που πιπιλάει ο ίδιος σαν καραμέλα σε κάθε ευκαιρία. Το μπουζουξίδικο και η συμβολή του σε αυτό το πραξικόπημα, ήταν το κύκνειο άσμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ένας θάνατος, που όπως θα διαπιστώσουμε στο ιστορικό που ακολουθεί, είχε ο ίδιος προετοιμάσει…
Η παραίτηση
Στις 29 Ιουνίου 2023, μετά την ευρεία ήττα του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία στις εθνικές εκλογές, ο Τσίπρας ανακοινώνει την παραίτησή του από την προεδρία του κόμματος και την εκκίνηση των διαδικασιών για την εκλογή νέας ηγεσίας από τα μέλη του κόμματος, στις οποίες αποφάσισε να μην συμμετάσχει.
Στις δηλώσεις του, τόνισε: «Αποφάσισα να προτείνω την εκλογή νέας ηγεσίας από τα μέλη του κόμματος όπως ορίζει το καταστατικό του και την άμεση προσφυγή στις σχετικές διαδικασίες στις οποίες δεν θα είμαι υποψήφιος» .
«Κατανοώ την ανάγκη για ένα νέο κύμα του ΣΥΡΙΖΑ και αποφάσισα να παραμερίσω για να περάσει»
Στη δήλωσή του το μοιραίο βράδυ των εκλογών είπε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε έναν μεγάλο ιστορικό κύκλο και πρέπει να ανοίξουμε συλλογικά έναν επόμενο κύκλο, δύσκολο, πρωτόγνωρο, αλλά ελπιδοφόρο. Προσθέτω την ανάγκη να εφεύρουμε έναν νέο ΣΥΡΙΖΑ που θα μπορέσει να διαβάσει τα νέα ρεύματα της κοινωνίας».
Η εξαφάνιση και το ταξίδι στις ΗΠΑ
Ακολουθούν κάποιοι μήνες «εξαφάνισης». Πού είναι, τι κάνει, ετοιμάζει τίποτα, λέγεται ότι θα νοικιάσει γραφεία στην Αμαλίας για να κάνει ένα ίδρυμα, μπα, πήγε πρόεδρος στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο….
Πριν από τις γιορτές του 2023, πηγαίνει για διακοπές στις ΗΠΑ. Έτσι τουλάχιστον είπαν τα δικά μας media. Για διακοπές. Πότε ακριβώς πήγε, γιατί, πήγε, ποιους είδε, τι έκανε, παραμένει μυστήριο. Πάντως αυτό το σκέτο «διακοπές» δεν πείθει κανέναν. Όπως είχε πει κάποτε η γνωστή Άντζελα Δημητρίου, ερωτώμενη αν πήγε στην Αμερική για διακοπές, απάντησε, «Χρυσό μου, κανείς δεν πάει στην Αμερική για διακοπές. Για δουλειές πάει…». Μετά από αυτή την περίοδο των διακοπών (;) στις ΗΠΑ και άκρας σιωπής, επιστρέφει στην Ελλάδα για να «παρακολουθήσει» τα τεκταινόμενα στο κόμμα του τον ΣΥΡΙΖΑ για την αλλαγή και την εκλογή νέας ηγεσίας. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, «ο Αλέξης Τσίπρας, μετά από μία μακρά περίοδο διακοπών στις ΗΠΑ και σιωπής, αφού παραμέρισε για να περάσει το νέο κύμα –δηλαδή ο Κασσελάκης– και να τα σαρώσει όλα, προσπαθεί τώρα να υπενθυμίσει την πολιτική του παρουσία, ότι είναι ακόμα εδώ. Άλλωστε, ποτέ δεν είπε ότι παραιτήθηκε, δεν χρησιμοποίησε το ρήμα αυτό, και όσοι τον γνωρίζουν καλά στον ΣΥΡΙΖΑ λένε ότι τον ενδιαφέρει η επιστροφή, αλλά θα πράξει αναλόγως με τις εξελίξεις και τις συνθήκες.
Ο Στέφανος Κασσελάκης μπορεί να ανέλαβε με τις ευλογίες του να αλλάξει το κόμμα, όμως ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως τον θεωρεί αναλώσιμο, πρόεδρο με ημερομηνία λήξης, την οποία έχει προσδιορίσει και είναι οι ευρωεκλογές. .. Μετά τις ευρωεκλογές, όλα δείχνουν ότι το πολιτικό του μέλλον θα είναι αβέβαιο…» (12/12/023 LIFO Βασιλική Σιούτη),
Στο μεταξύ ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να χτίσει ένα ευρωπαϊκό προφίλ και μια εικόνα πολιτικού που συνομιλεί με ξένους ηγέτες. Πηγαίνει στην Ιταλία, μετά στη Γαλλία για να συναντηθεί με το πρώην πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, ενώ είχε συνάντηση με 30 Γάλλους ακτιβιστές για «τη σημασία που έχει η ενότητα και συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων απέναντι στη συμμαχία δεξιάς/ακροδεξιάς».
Η ίδρυση του Ινστιτούτου
Οι φημολογίες, τα κουτσομπολιά, οι πληροφορίες ανώνυμων πηγών, οι αναρτήσεις στα σόσιαλ μήντια, έχουν στο στόμα τους ένα όνομα. Αλέξης Τσίπρας. Τι θα κάνει, θα γυρίσει, δεν θα γυρίσει, θα ξαναπάει στον ΣΥΡΙΖΑ; Ώσπου επιβεβαιώνεται η πληροφορία ότι νοίκιασε γραφεία κάπου στην Αμαλίας, για να κάνει, λέει, ένα Ινστιτούτο. Όπερ και εγένετο, χωρίς μέχρι σήμερα να είναι γνωστό πώς και από πού χρηματοδοτείται…
Το Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα ανακοινώθηκε επίσημα στις 11/6/024. Γεγονός που έτυχε ευρείας δημοσιότητας. «Με μήνυμα «Διαμορφώνοντας το κοινό μας μέλλον» το ινστιτούτο του Αλέξη Τσίπρα ξεκινά τη διαδρομή του με τη Διεθνή Διάσκεψη για την ειρήνη και την βιώσιμη ανάπτυξη» λέει το ρεπορτάζ της ιστοσελίδας του. Επιπλέον γίνεται μεγάλη κουβέντα για τους συμβολισμούς και τις αλληγορίες που εκπέμπει το λογότυπο του Ινστιτούτου, «ο κίονας ως σύμβολο δύναμης και αλλά και το σήμα «=» που συμβολίζει την ισότητα και τους αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη.»
Στις 17-18 Ιουνίου 2024, το Ινστιτούτο Τσίπρα ξεκινά τη διαδρομή του με τη Διεθνή Διάσκεψη για την ειρήνη και την βιώσιμη ανάπτυξη, με το μήνυμά του «Διαμορφώνοντας το κοινό μας μέλλον».
Ακολούθησαν πολλές και διάφορες παρουσιάσεις και ομιλίες του, σε μεγάλα ιδιωτικά Πανεπιστήμια του Εξωτερικού, στην Τουρκία κι έπειτα στις ΗΠΑ στο Χάρβαρντ όπου συναντήθηκε με εξέχουσες προσωπικότητες των επιστημών και της πολιτικής.
Στις 11/6/2025, το Ινστιτούτο οργανώνει την 2η Διεθνή Διάσκεψη με τίτλο «Δημοκρατία και Κοινωνική Δικαιοσύνη» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Στην ομιλία του ο Τσίπρας ανέφερε ότι «χρειάζεται ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό κύμα, ( έκφραση που είχε χρησιμοποιήσει και όταν παραιτήθηκε) που θα συνενώσει αποτελεσματικά τα πολύχρωμα κινήματα αντίστασης και με πυξίδα (μια λέξη που είχε χρησιμοποιήσει σε άλλη ομιλία του) τις ανάγκες της πατρίδας θα δώσει κίνητρο, έμπνευση, εναλλακτική στους κουρασμένους πολίτες. Ένας νέος πατριωτισμός ( έκφραση που συναντάμε πολύ συχνά στις ομιλίες του Στέφανου Κασσελάκη) απέναντι στην ολιγαρχία και τη κλεπτοκρατία. Από τη μια η πατρίδα μας από την άλλη τα πλούτη τους».
Σχετικό ρεπορτάζ αναφέρει: «Με τη νέα του εμφάνιση σε εκδήλωση του ινστιτούτου του ο Αλέξης Τσίπρας επιχείρησε να παρουσιάσει μια ανανεωμένη εικόνα ενός πιο ώριμου πολιτικού, την οποία προσπαθεί να χτίσει στο πλαίσιο της στρατηγικής του πολιτικού μάρκετινγκ που ακολουθεί, βάσει και των συμβουλών που δέχθηκε από διεθνείς εταιρείες επικοινωνίας.
Με την τελευταία ομιλία του επιχείρησε να πλασάρει ένα πατριωτικό προφίλ, πιθανόν λαμβάνοντας υπόψη του τις δημοσκοπήσεις και τις πολιτικές τάσεις.
Είναι προφανές ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει καμία διαφορετική πολιτική πρόταση να παρουσιάσει, πέρα απ’ όσες υπάρχουν ήδη και κυκλοφορούν. Μιλάει για ένα «όραμα» που αδυνατεί να περιγράψει και περιορίζεται για άλλη μια φορά απλώς στο «να φύγουν οι άλλοι για να (ξανά)έρθουμε εμείς». (LIFO Βασιλική Σιούτη11/6/2025)
Ένας φίλος μου είχε πει πριν έρθει στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, «ξέρω τι δεν πάει καλά, έχω διαπιστώσει τα στραβά, δεν με ενδιαφέρει να μου τα λένε, αλλά θέλω να μου πουν τι θα κάνουν για να τα διορθώσουν».
Πραγματικά ο Τσίπρας είναι ένας εξαιρετικός ρήτορας. Και χαρισματικός λαοπλάνος. Όμως, εκτός από αυτές τις ακαδημαϊκές αφ’ υψηλού ομιλίες, δεν λέει τίποτα για το δια ταύτα, δηλαδή για το τι να κάνουμε, τι πρέπει να γίνει για να μην συμβαίνει αυτό που συμβαίνει. Δηλαδή, με ποιο κυβερνητικό πρόγραμμα, με ποια στρατηγική και τακτική, με ποιες αλλαγές μπορεί η χώρα να αντιμετωπίσει την παρακμή, την κατάπτωση και τη διαφθορά της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Οι ομιλίες του θυμίζουν τους παλιούς Ιεροφάντεις ή τους σαμάνους, που προσπαθούσαν να μαγέψουν το λαό που τους ακολουθούσε …
Εντωμεταξύ, η Ελλάδα παντού αναστενάζει κάθε μέρα. Ο Τσίπρας μοιάζει με τους παλιούς βασιλιάδες που αφού έδιναν τις εντολές τους στο στρατό τους για τον πόλεμο, κάθονταν πάνω στον ψηλότερο λόφο και ατένιζαν το πεδίο της μάχης, μακριά από αυτό… Στο πεδίο της μάχης πολεμάει σήμερα ο έκπτωτος πρίγκηπας, ο «αναλώσιμος» πρόεδρος Στέφανος Κασσελάκης, μαζί με όσους τον ακολουθούν στο «νέο κύμα» Κίνημα Δημοκρατίας. Με πατριωτισμό και χωρίς να περιμένει ανταμοιβές και προσωπικά οφέλη.
Είδα ένα σχόλιο στο φμπ, για τον Τσίπρα, κάτω από μια σχετική ανάρτηση. «Τον ετοιμάζουν». Λες και είναι νύφη που πάει στην εκκλησία. Είδα φωτογραφίες του με τον Γιωργάκη αριστερά του, την Ντόρα Μπακογιάννη δεξιά του, και στη μέση αυτός… Ήταν σαν να έλεγε, βλέπετε, έγινα κι εγώ σαν κι αυτούς. Ανέβηκα στην πυραμίδα, στην ελίτ της εξουσίας.
Και βέβαια με όλα αυτά που είπε περί νέου πατριωτισμού, με τις αρχαίες κολώνες και τα σύμβολα, μοιάζει σαν να μας λέει, βλέπετε, δεν είμαι πια αριστερός. Είμαι ένας δημοκράτης φιλελεύθερος αστός πολιτικός.
Οι θαυμαστές και όσοι ακόμα πιστεύουν σε αυτόν, μοιάζουν με τους πιστούς που πίστευαν στα μάγια και περίμεναν έναν μεσσία για να τους σώσει… κι αυτή είναι η χειρότερη κατάντια ενός λαού.
*Η Αλκμήνη Ψιλοπούλου είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας
Διαβάστε επίσης
Ανάπτυξη με φοροαφαίμαξη και δανεικά
5ο Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ: Ζυμώσεις και προαναγγελία αποχωρήσεων…υπό προϋποθέσεις
Πλημμύρισε η αγορά με προϊόντα «βαφτισμένα» ελληνικά
Αφήνουν ευρωπαϊκά κονδύλια γιατί δεν έχουν… μίζα και αναθέσεις – Την Κυριακή στο Documento
