New Entries | Γνωρίζουμε τον Δημήτρη Τσιγκριμάνη

Στη στήλη New Entries αναζητούμε καθετί νέο που παίζει στις πόλεις μας. Ανακαλύπτουμε τα μικρά καλλιτεχνικά διαμάντια και τους αφήνουμε να μας αυτοσυστηθούν. Μαθαίνουμε ποιοι είναι, πώς ξεκίνησαν, τι αγαπούν και τι αγαπούν να μισούν…

Είμαι ο… Δημήτρης Τσιγκριμάνης

Η μέρα που σκέφτηκα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός… ήταν όταν με την παρέα μου κάναμε μια υπαρξιακή μεταμεσονύκτια συζήτηση σχετικά με το μέλλον που θα θέλαμε να έχουμε.

Η πρώτη μου (ερασιτεχνική) παράσταση … δεν υπήρξε. Ντρεπόμουν πολύ την έκθεση μέχρι να μπω στην δραματική σχολή.

Η πρώτη μου (επαγγελματική) παράσταση… ήταν στο Φεστιβάλ Αθηνών το 2015 με το έργο «Θέλω μια χώρα» σε κείμενο Ανδρέα Φλουράκη και σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη.

Δημήτρης Λάλος: «Πρέπει να οραματιζόμαστε κάτι φωτεινό, εκεί που κοιτάμε πάμε» | Συνέντευξη στο Docville

Ο/η δάσκαλος/α (υποκριτικής) που ευγνωμονώ… είναι όλοι οι δάσκαλοι που είχα μέχρι τώρα γιατί από το καθένα παίρνεις κάτι.

Αγαπημένοι ηθοποιοί… είναι ο Kevin Spacey και η Emma Stone.

Ανεπανάληπτη ατάκα «Happiness only real when shared» από την ταινία «Into the wild». Να τη δεις αν δεν την έχεις δει. Με κάποιον που αγαπάς, αγκαλιά σε έναν καναπέ, τυλιγμένοι με μια κουβέρτα.

Αλησμόνητη θεατρική παράσταση/ταινία… ήταν οι «Ψευδαισθήσεις» του Ivan Vyrypaev σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Ευαγγελάτου που είχα δει όσο ήμουν ακόμα φοιτητής στη δραματική. Συνδέθηκα πολύ με αυτό το κείμενο. Επίσης όσες φορές κι αν δω την ταινία «Interstellar» περνάω υπέροχα.

Σινεμά ή θέατρο;… Να βλέπω σινεμά. Να παίζω θέατρο. Όταν υποδύομαι ένα ρόλο… προσπαθώ να διηγηθώ την ιστορία του όσο πιο απλά γίνεται.

Εάν δεν ήμουν ηθοποιός… θα είχα ασχοληθεί με τη διαφήμιση και το μάρκετινγκ. Πολλές φορές αναρωτιέμαι ποια θα ήταν η πορεία μου αν είχα ακολουθήσει αυτό το σενάριο ζωής.

Χρύσα Ρώπα: «Τι λένε κυβέρνηση και ∆ικαιοσύνη; “Μη φοβάστε, Χριστοφοράκοι αυτού του κόσµου, εδώ είµαστε εµείς”».

Αγαπώ… ένα όμορφο τραγούδι στα ακουστικά με ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα μπροστά μου σε ένα μικρό νησί των Κυκλάδων το καλοκαίρι.

Σιχαίνομαι… ένα μέτριο τραγούδι από το ράδιο του αυτοκινήτου μου εν μέσω

μποτιλιαρίσματος σε ένα φθινοπωρινό αστικό τοπίο.

Ονειρεύομαι να… εξαφανιστούν οι φασίστες. Να σταματήσουν οι γυναικοκτονίες. Να μην κακοποιούνται ζώα και άνθρωποι. Να είναι καλά όσοι αγαπώ. Και αυτοί που δεν αγαπώ. Να είχαμε πάντα καλοκαίρι. Μέσα έξω.

Η πολιτική… δε γίνεται σωστά.

Η θρησκεία… μοιάζει με την πολιτική.

INFO

Αυτή την περίοδο συναντάμε τον Δημήτρη Τσιγκριμάνη στις παραστάσεις «Μπλου» σε σκηνοθεσία Ηρούς Κισσανδράκη, «Να ακούς το χιόνι να πέφτει» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καταλειφού και στην παιδική παράσταση «Το μαγικό πινέλο της Νουρ» της ομάδας Βι.Δα. καθώς και στη σειρά «Κόκκινο Ποτάμι: Η Συνέχεια» του Μανούσου Μανουσάκη.

Ο Πάνος Βλάχος μιλάει στο Docville για τον «Τυχαίο θάνατο ενός αναρχικού» του Ντάριο Φο