Ακούσαμε τον δεύτερο δίσκο του Γιώργου Κωστογιώργη με τίτλο τα «Ανανθα χρόνια μου».
Ο δεύτερος προσωπικός δίσκος του Γιώργου Κωστογιώργη ηχογραφήθηκε στη Θεσσαλονίκη και περιέχει δεκατέσσερα τραγούδια, μελοποιήσεις του κυρίως ποιητών του μεσοπολέμου (Παπανικολάου, Θεοτόκης, Φιλύρας, Χατζόπουλος, Γκόλφης αλλά και Εμιλι Ντίκινσον στην απόδοση του Κ. Κουτσουρέλη). Τέσσερα κομμάτια αποδίδει η Κατερίνα Σισσίνι, δύο ο Φοίβος Δεληβοριάς, ένα ο Αργύρης Μπακιρτζής και όλα τα άλλα ο Κωστογιώργης. Ο συνθέτης είναι ο γιος του Αργύρη Μπακιρτζή και δεν είναι κακό να το αναφέρουμε, ειδικά όταν η μουσική του φανερώνει πως πρόκειται για έναν αυτόφωτο δημιουργό με δικό του μουσικό σύμπαν. Εχω την εντύπωση πως με τον τίτλο που διάλεξε ο Κωστογιώργης για την εργασία του αποδίδει στην εντέλεια όλο το νοσηρό συντηρητικό κλίμα της πόλης του, διότι, κακά τα ψέματα, η Θεσσαλονίκη του 2024 δεν έχει καμία σχέση ακόμη και με το πολύ κοντινό παρελθόν της. Στα «Ανανθα χρόνια μου», λοιπόν, δηλαδή τα «άνανθα χρόνια της Θεσσαλονίκης», που τον φάκελό τους κοσμούν stills από το κινηματογραφικό «Βαμπίρ» του Καρλ Ντράγερ, δεν θα συναντήσουμε στοιχεία παραδοσιακά ή τουλάχιστον συγγενή με την καθ’ ημάς Ανατολή.
Κάποια τραγούδια του Κωστογιώργη κινούνται σ’ ένα τζάζι ύφος και διαθέτουν ένα λυρισμό που προκύπτει από την ερμηνεία του ίδιου στο πιάνο, το όργανο-στυλοβάτη του δίσκου. Ενώ η «Χαμένη αγάπη», το εναρκτήριο κομμάτι, παραπέμπει έως και στην indie pop σκηνή που κυριάρχησε για μεγάλο διάστημα, έρχεται λίγο παρακάτω το «Παιγνίδι» με τις πλούσιες αρμονίες, όπως και το αμέσως επόμενο «Πώς τραγουδάς παθητικά» με το σαξόφωνο του Κωστή Βαζούρα, ένα καθαρόαιμο μπλουζ ασυνήθιστο στη σύγχρονη δισκογραφία. Κι όσο προχωράει η ακρόαση φτάνεις στο «Πέρασες» με την τρομπέτα του Γιάννη Καραγιαννάκη, του πιο στενού συνεργάτη του Λουκιανού Κηλαηδόνη, και στο «Δεν είν’ εδώ», όπου αντιλαμβάνεσαι πόσο ομογάλακτος συνθέτης είναι ο Κωστογιώργης με τους Κερκυραίους Κόρε Υδρο.
Η δεύτερη πλευρά του δίσκου ξεκινάει με πιο πειραματική διάθεση («Σκάλες ΙΙ»), αλλά όταν μπαίνουν οι άλλες αντρικές φωνές –του Δεληβοριά στις «Αγριες νύχτες» της Ντίκινσον και στο «Madona mia» του Φιλύρα, όπως και του Μπακιρτζή στο εξόδιο «Σ’ αγαπώ» του Γκόλφη, ντουέτο με τον Κωστογιώργη– ο δίσκος αποκτά μινιμαλιστικό ακουστικό ύφος παρά κάποιες ηλεκτρικές εξάρσεις (το ωραίο σόλο στην ηλεκτρική κιθάρα στον «Υπνο» του Παπανικολάου) και γίνεται ένα έργο που μας συνδέει με την πιο αγνή εποχή των εν Ελλάδι τροβαδούρων, όχι αποκλειστικά αυτών που η κιθάρα έμοιαζε προέκταση των χεριών τους. Τα «Ανανθα χρόνια μου» θα είναι δίσκος αναφοράς για το μελλοντικό πολιτιστικό γίγνεσθαι της Θεσσαλονίκης.
INF0
Τα «Ανανθα χρόνια μου» του Γιώργου Κωστογιώργη κυκλοφορούν σε CD και βινύλιο από το δισκοπωλείο Music Corner (Πανεπιστημίου 56, Αθήνα)
