Ο Άσιμος είχε ανοίξει με το «έτσι θέλω» το πρόγραμμα με την κιθάρα του και δεν ήθελε να κατέβει από τη σκηνή.
Τριάντα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, 14 Ιουνίου, από τον θάνατο του Ιρλανδού κιθαρίστα, τραγουδοποιού και τραγουδιστή Ρόρι Γκάλαχερ σε ηλικία μόλις 47 ετών. Επρόκειτο για έναν σπουδαίο μουσικό, ιδιαίτερα δημοφιλή στη χώρα μας, με τους δίσκους του «Calling card» (1976) και «Top priority» (1979) να θεωρούνται ακόμη «προπαίδεια» του ροκ για κάθε φαν της συγκεκριμένης μουσικής. Αν και ο Γκάλαχερ είχε σημαντική θητεία στην ψυχεδελική και μπλουζ σκηνή του τέλους της δεκαετίας του 1960 και αυτή των αρχών του 1970, στην Ελλάδα –όπως και σ’ άλλες ευρωπαϊκές χώρες– έγινε κανονικό είδωλο για τους σκληρούς ροκάδες και τους μεταλάδες της δεκαετίας του 1980.
Η πρώτη του εμφάνιση επί ελληνικού εδάφους έγινε στις 12 Σεπτεμβρίου 1981 στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας και έμεινε στην ιστορία για τα σοβαρά επεισόδια μεταξύ του πλήθους και των αστυνομικών δυνάμεων, που ξεκίνησαν από τη Νέα Φιλαδέλφεια και επεκτάθηκαν στον Περισσό. Την επομένη της συναυλίας οι βαρύγδουποι τίτλοι στις ελληνικές εφημερίδας μιλούσαν για τους «ροκάδες που έκαψαν τη Νέα Φιλαδέλφεια», αλλά και ο ίδιος ο Ρόρι Γκάλαχερ δήλωσε το εξής φοβερό: «Η συναυλία από μόνη της ήταν καταπληκτική, απλά δεν ήθελα να πεθάνω σ’ ένα γήπεδο ποδοσφαίρου στην Ελλάδα χωρίς να ξέρω καν τι συνέβαινε»…
Στην όλη φάση ενεπλάκη και ο τραγουδοποιός Νικόλας Άσιμος, στην αρχή της επεισοδιακής συναυλίας του Γκάλαχερ, αφού εμφανίστηκε και με το «έτσι θέλω» ανέβηκε στη σκηνή και άνοιξε το πρόγραμμα με την κιθάρα του. Σύμφωνα με τον Ιωσήφ Αβράμογλου, τον άνθρωπο πίσω από το δισκοπωλείο Happening με τις θρυλικές δράσεις στον τομέα των μουσικών events και συναυλιών στην Ελλάδα, ο Άσιμος δεν έμεινε στο ένα τραγούδι και από κάτω ο κόσμος άρχισε να διαμαρτύρεται εν αναμονή του ερχομού του Γκάλαχερ στη σκηνή. Αναγκάστηκε να βγει και να ανακοινώσει από την κονσόλα ότι «ήρθε η ώρα για να υποδεχτούμε τον Ρόρι Γκάλαχερ» ώστε να πειστεί ο Άσιμος να αποχωρήσει. Λογικό βέβαια κάπου να μην κατέβαινε ο Άσιμος , όπως θα έκανε και οποιοσδήποτε άλλος αν βρισκόταν στη θέση του. Πότε θα είχε την ευκαιρία να παίξει μπροστά σε ένα κοινό 40.000 ατόμων που παραληρούσαν για την ηλεκτρισμένη συναυλία του ινδάλματός τους;
