Σε ηλικία 72 ετών έφυγε από τη ζωή ο ιστορικός Tέχνης, Χάρης Καμπουρίδης. Στερνή του επιθυμία ήταν η σωρός του να αποτεφρωθεί και να σκορπιστούν οι στάχτες στη γέφυρα του Ιάσμου, στο σημείο που ενώνονται οι όχθες Ροδόπης – Κομοτηνής. Ήθελε για μια τελευταία φορά να επιστρέψει στις παιδικές του αναμνήσεις. Όπως κι ο ίδιος έλεγε «Πριν φύγει το καλοκαίρι ένα τελευταίο μπάνιο στα ρέοντα νερά των παιδικών κολυμβητικών αναμνήσεων και ψαρέματος, κάτω από τη λιθόκτιστη γέφυρα 17ου αιώνα του Ίασμου και εκεί ανάμεσα στα παλαιοχριστιανικά ερείπια προσδοκώ ένα νέο βάπτισμα ως μήνυμα αναγέννησης αλλά και μία συναρπαστική αντάμωση με τους ήρωες των παιδικών μου αναμνήσεων, τον Χάκλμπερι Φιν και τον Τομ Σογιερ ».
Αυτός ήταν ο Χάρης Καμπουρίδης. Αγαπούσε οτιδήποτε είχε να κάνει με τη φύση και την τέχνη. Είχε σπουδάσει στις Φιλοσοφικές Σχολές του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, καθώς και στο Πανεπιστήμιο του Άαχεν. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του άρχισε να γράφει δοκίμια και μελέτες σε περιοδικά του ελληνικού και ξένου Τύπου. Ήταν διευθυντής από το 1975 έως το 1982 του διεθνούς περιοδικού για τη Σημειωτική «Κώδικας/Code» και σειράς συναφών τομών που εκδόθηκαν στη Γερμανία.
Διατέλεσε τεχνοκρίτης στον αθηναϊκό ημερήσιο και περιοδικό Τύπο (με πιο πρόσφατη την εφημερίδα «Τα Νέα»), μέλος ερευνητικών ομάδων, επιστημονικών και καλλιτεχνικών επιτροπών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, διοικητικών συμβουλίων της Διεθνούς Ενώσεως Σημειωτικών Σπουδών, της Εταιρείας Ελλήνων Τεχνοκριτών, της Τέχνης Θεσσαλονίκης, κ.ά. Έλαβε μέρος σε επιστημονικά συμπόσια, όπως στο Άαχεν, στη Βιέννη, στο Βερολίνο, στη Βουδαπέστη, στη Γάνδη, στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στο Ηράκλειο. Το 1983 εξελέγη εθνικός επίτροπος ζωγραφικής για την Μπιενάλε Σάο Πάολο. Δραστηριοποιήθηκε ιδιαιτέρως με την ίδρυση εταιρείας μελέτης της νεοελληνικής τέχνης. Υπήρξε, επίσης, καλλιτεχνικός διευθυντής του Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης (Ρόδος), σύμβουλος της Εθνικής Πινακοθήκης (1990-94), επίκουρος καθηγητής Επικοινωνιολογίας (1992-95) στο ΑΠΘ, μέλος της Academia Europaea, υποψήφιος διδάκτωρ Ιστορίας της Τέχνης στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν από κοντά έκαναν λόγο για έναν άνθρωπο ευγενή με ανεπτυγμένη αίσθηση του χιούμορ που λάτρευε τη φωτογραφία. Τη μάχη του με την επάρατο νόσο την έδινε σιωπηλά. Λίγοι γνώριζαν την κατάσταση της υγείας του. Η ανακοίνωση του θανάτου του έγινε μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο Facebook.
