Η μοναδική ταινία επιστημονικής φαντασίας που γύρισε στην καριέρα του ο Ζακ Λικ Γκοντάρ γίνεται 60 ετών και ξαναπροβάλλεται στις αίθουσες.
Το 1965 ο Ζαν Λικ Γκοντάρ έχει καταφέρει μέσα σε μόλις 5 χρόνια να θεωρείται ένας από τους πιο επιδραστικούς σκηνοθέτες του ευρωπαϊκού αλλά και του παγκόσμιου κινηματογράφου. Το 1960 με το φιλμ «Με κομμένη την ανάσα», την πρώτη του μόλις ταινία, ο πρώην κινηματογραφικός κριτικός των Cahiers du Cinema έβαλε τα θεμέλια της Νουβέλ Βαγκ και ανανέωσε την κινηματογραφική γλώσσα με μια αφήγηση παιχνιδιάρικη, ζωντανή και μεταμοντέρνας αισθητικής.
Ουσιαστικά ο γεννημένος στην Ελβετία σκηνοθέτης σε όλη την καριέρα του δεν έπαψε ούτε στιγμή να πειραματίζεται με το κινηματογραφικό μέσο και τις πολλαπλές εφαρμογές της κινούμενης εικόνας. Μετά τη σαρωτική εμφάνιση του νουάρ αναρχικού ποιήματος του «Με κομμένη την ανάσα» που αμφισβήτησε ανοιχτά την αδιάλειπτη ως τότε σχέση του σινεμά με το θέατρο, οριστικοποίησε την απελευθερωτική δύναμη της κινηματογραφικής αφήγησης με τα «Ζούσε τη ζωή της» (που έπεφτε όμως στην παγίδα της σαγήνης που ασκούσε η μούσα του σκηνοθέτη Ανα Καρίνα) και «Περιφρόνηση» που αποτελούσε μια ξεχωριστή σπουδή πάνω στην εμπορευματοποίηση της τέχνης με όχημα ένα έργο του Αλμπέρτο Μοράβια.
Το «Alphaville» που ακολούθησε το 1965 (μαζί με τον «Τρελό Πιερό» που στην ουσία ήταν μια δεύτερη αλλά σαφώς κατώτερη εκδοχή του «Με κομμένη την ανάσα») ήταν ίσως το πιο τολμηρό έργο του Γκοντάρ στην πρώτη και πλέον γόνιμη περίοδο της καριέρας του.
«Zούμε ήδη στο μέλλον» ακούμε σε μια σκηνή του «Alphaville» το οποίο επιστρέφει στα θερινά σινεμά αποκατεστημένο σε ψηφιακή κόπια 4K από την Summer Classics. Σε μια απειλητική μελλοντική πόλη όπου δεν υπάρχει χώρος για συναισθήματα, ο ντετέκτιβ Λέμι Κόσιον συγκρούεται με τον Alpha 60 – έναν υπερ-υπολογιστή που ελέγχει τα πάντα: σκέψεις, σχέσεις, λέξεις.
Ο Γκοντάρ συνδυάζει φιλμ νουάρ, επιστημονική φαντασία, ποίηση και πολιτική, φτιάχνοντας μια μοναδική κινηματογραφική εμπειρία που μοιάζει ταυτόχρονα ρετρό και φουτουριστική, μια σκοτεινή αλληγορία για την εποχή της τεχνολογικής παράνοιας.
Η ταινία απέσπασε τη Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου και έγινε κλασικό σημείο αναφοράς για κάθε σινεφίλ. Η δύναμη και οι κινήσεις της κάμερας αρκούν (δεν υπάρχει κανένα εφέ στο φιλμ) για να χτιστεί ένας διαφορετικός κόσμος. Μέσα από ασπρόμαυρα κάδρα, πειραγμένες φωτοσκιάσεις και πρωτότυπες γωνίες λήψης, το Παρίσι μεταμορφώνεται στην Alphaville, τη ψυχρή μητρόπολη του μέλλοντος, ενώ η υποβλητική μουσική οδηγεί προς την αποπροσανατολιστική αίσθηση της ταινίας. Ο Γκοντάρ εξετάζει με διεισδυτικότητα, χιούμορ αλλά και φιλοσοφική διάθεση την ανθρώπινη φύση και τις σχέσεις εξουσίας που οδηγούν στα αδιέξοδα της αποξένωσης και της τυραννίας της τεχνολογίας.
Το πρωτότυπο σενάριο υπογράφει φυσικά ο ίδιος ο σκηνοθέτης ενώ πρωταγωνιστούν οι Εντί Κονσταντίν, Άννα Καρίνα και Ακίμ Ταμίροφ.
Διαβάστε επίσης:
Δωρεάν Εκδηλώσεις στην Αθήνα από 23 έως 29 Ιουνίου
Ο Έρικ Μπαζίλιαν των Hooters στο Documento: «Θέλουμε κάθε τραγούδι μας να έχει λόγο ύπαρξης»
Επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών ο Τίτος Πατρίκιος
Χάρις Αλεξίου: Συγκλονιστική παρέμβαση για την Παλαιστίνη – Το ποίημα που απήγγειλε (Video)
