Ξενοφών Φύτρος: «Η αληθινή φιλία είναι σπάνια και πολύτιμη»

Μετά τον «Θεό του πολέμου», με τον οποίο τάραξε τα νερά της crime λογοτεχνίας, ο Ξενοφών Φύτρος επιστρέφει με το δεύτερο βιβλίο του, το «Αγαπημένο μου ημερολόγιο», ένα σκοτεινό, δυστοπικό αστυνομικό θρίλερ, που διαδραματίζεται στην Αθήνα του 2031, η οποία βρίσκεται σε παρακμή. Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του μυθιστορήματος, ο συγγραφέας απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Docville.

 Πού γεννηθήκατε και πού μεγαλώσατε; 

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Σαντορίνη. Με σημάδεψαν όμως τα καλοκαίρια της παιδικής ανεμελιάς στην Ανάφη.

Όταν ακούτε τη λέξη σπίτι τι σας έρχεται στο μυαλό;

Άσυλο για το σώμα και την ψυχή.

Μια ανάμνηση από τα παιδικά σας χρόνια.

Η οικογένεια, γονείς, αδέλφια, παππούδες, στο στρωμένο τραπέζι, όπου τα πάντα παράχθηκαν με τον μόχθο όλων. Εποχές που πέρασαν ανεπιστρεπτί.


Πότε ήταν η πρώτη φορά που βυθιστήκατε σε ένα βιβλίο;

Όταν σε ηλικία 10-11 χρονών διάβασα το «Ταξίδια και περιπέτειες του πλοιάρχου Χατεράς». Ευτυχώς το πλοίο του παρέμεινε αβύθιστο.

Ποιος ήταν ο άνθρωπος που σας μύησε στο διάβασμα;

Αυτός -ο άγνωστος- που δημιούργησε τη μικρή βιβλιοθήκη του δημοτικού σχολείου του χωριού μου, του Πύργου Σαντορίνης.

Τι σας ώθησε στη συγγραφή; 

Η περιέργεια να διαπιστώσω αν μπορώ να γράψω κάτι της προκοπής, κι αν κάποιος θα κάνει τον κόπο να διαβάσει αυτό που έγραψα.


Η συγγραφή είναι τρόπος ζωής;

Όχι στην πραγματικότητα, εκτός αν είσαι ο Στάινμπεκ. Αλλά κι αυτός δούλευε σε ιχθυοτροφείο πριν γνωρίσει την επιτυχία -και δεν είσαι ο Στάινμπεκ.

Η ζωή του συγγραφέα είναι μοναχική;

Όχι, του κάνουν παρέα οι ήρωες των βιβλίων του· και –σχεδόν– κανείς άλλος.

Υπάρχουν ιδανικές συνθήκες για τη συγγραφή ενός βιβλίου;

Όταν βιώνεις ο ίδιος αυτό που θέλεις να γράψεις· εκτός αν είσαι το θύμα ενός δολοφόνου.

Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σκεφτήκατε όταν βάλατε την τελευταία τελεία στο νέο βιβλίο σας;

Ουφ, επιτέλους· και τώρα, ας αρχίσω τις διορθώσεις.

Νιώσατε ποτέ φόβο έκθεσης;

Ναι, στους κοντινούς μου ανθρώπους που εκπλήσσονται με όσα κατεβάζει το μυαλό μου. Για όσους δεν με ξέρουν, είμαι tabula rasa έτσι κι αλλιώς.


Συγγραφικό μπλοκάρισμα. Σας έχει τύχει;

Πέρασαν τριάμισι χρόνια μεταξύ της έκδοσης των δύο μυθιστορημάτων μου. Ενδιάμεσα έγραφα εδώ κι εκεί, αλλά όχι κάτι ολοκληρωμένο. Το λες και μπλοκάρισμα.

Ποιοι συγγραφείς έχουν «γράψει» μέσα σας;

Ο Βερν, η Κρίστι, ο Καζαντζάκης, ο Στάινμπεκ, ο Έκο, η Ταρτ, ο Βιάν, η Κολύμβα, κι ο επόμενος που θα κλείσω το βιβλίο του και θα ζηλεύω που δεν το έγραψα εγώ.

Το ποτήρι είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο;

Μισογεμάτο στην πραγματικότητα, μισοάδειο για να βρω θέμα για μυθιστόρημα.

Αύριο ξημερώνει μια καλύτερη μέρα;

Ναι, εκτός αν διαβάζετε το νέο μου μυθιστόρημα, όπου το κάθε χθες είναι καλύτερο από το κάθε σήμερα.

Βασίζεστε στην καλοσύνη των ξένων;

Όχι, και δυστυχώς ούτε οι ξένοι πρέπει να βασίζονται στη δική μου.

Η κόλαση είναι οι άλλοι; 

Ναι, αν σκεφτείς ότι για κάποιους, οι άλλοι είμαστε εμείς.

Ποιο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης εκτιμάτε ιδιαιτέρως;

Την αυτογνωσία.

Ποιο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης σας απωθεί; 

Η ημιμάθεια και ο φανατισμός, δίδυμο που σκοτώνει– κυριολεκτικά και μεταφορικά.

 

Τι ρόλο παίζει η φιλία στη ζωή σας;

Αυτόν της όασης στην έρημο. Η αληθινή είναι σπάνια και πολύτιμη.


Είναι σημαντικός για εσάς ο έρωτας;

Αχ, ο έρωτας. Το ομορφότερο ψέμα στη ζωή, πέρα από την ίδια τη ζωή. Ακούγεται σημαντικός, ψέματα να πω;

Τι είναι ευτυχία για εσάς;

Όταν νιώθω χαρά για τα μικρά κι ασήμαντα, αδιαφορώντας για τα μεγάλα που είναι ακόμα πιο ασήμαντα.


Η ομορφιά μπορεί να σώσει τον κόσμο;

Τον κόσμο όχι, τον καθέναν από εμάς ίσως ναι.

Πώς σκέφτεστε τον εαυτό σας σε δέκα χρόνια;

Θα απαντήσω πώς τον σκέφτομαι σε δέκα λεπτά: Δεν έχω την παραμικρή ιδέα.


Είστε ικανοποιημένος με όσα έχετε καταφέρει μέχρι σήμερα;

Με τις απαντήσεις μου στις ερωτήσεις σας, πάντως ναι. Με όλα τα υπόλοιπα, ρωτήστε με ξανά σε δέκα χρόνια – ή έστω λεπτά.

Info

Το βιβλίο «Αγαπημένο μου ημερολόγιο» του Ξενοφώντα Φύτρου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bell.

Ετικέτες