Το ξύπνημα των αισθήσεων είναι πάντα το καλύτερο μέσο για κάθε ταξίδι… Όταν το προκαλεί η μαγειρική, ο προορισμός είναι πάντα αυτός που επιθυμεί και ονειρεύεται ο καθένας από εμάς.
Αυτές τις μέρες της καραντίνας, υπήρχε χρόνος για σκέψη και δημιουργία. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που στην προσπάθειά τους να βρουν έναν τρόπο έκφρασης κατέφυγαν στη μαγειρική και κυρίως στη παραδοσιακή, του τόπου τους.
Τα live των επωνύμων σεφ είχαν τη τιμητική τους και οι αναρτήσεις συνταγών και πιάτων στα social media ξεπέρασαν κατά πολύ τις καθιερωμένες.
Μήπως τελικά αυτή η ανάγκη για δημιουργική και παραδοσιακή μαγειρική δεν ήταν μόνο η ανάγκη για διέξοδο; Μήπως υπήρχε κάτι βαθύτερο πίσω από όλο αυτό το γαστρονομικό πάρτι σε περίοδο εγκλεισμού;
Παρατηρώντας όλο αυτό με τη ματιά ενός ανθρώπου που τα τελευταία 2 χρόνια ζει στο Βέλγιο, μου δημιουργήθηκε μια συσχέτιση με τη μαγειρική των Ελλήνων της διασποράς. Εμείς εδώ οι «ξενιτεμένοι» μαγειρεύουμε παραδοσιακά ελληνικά στην καθημερινότητά μας. Μιλώντας με Έλληνες που ζουν εδώ, σχεδόν όλοι μου είπαν το ίδιο… Πώς η μαγειρική είναι ένα κομμάτι που μας συνδέει με την πατρίδα. Είναι η δίψα μας για σύνδεση με την Ελλάδα που κάπως έτσι ηρεμεί…
Η μαγειρική κουβαλά αναμνήσεις και συναισθήματα.
Ο Μαρσέλ Μπρούστ στο βιβλίο του “Αναζήτηση του χαμένου χρόνου ” περιγράφει την όσφρηση και τη γεύση ως τις πιο μακρόβιες, πιο άυλες, πιο επίμονες, πιο πιστές αισθήσεις από ένα μακρινό παρελθόν όπου τίποτε άλλο δεν επιζεί, εκείνες που βαστούν χωρίς να λυγίζουν πάνω στη μικρή, σχεδόν άυλη σταγόνα τους, το τεράστιο οικοδόμημα της ανάμνησης.
Μήπως γι αυτό και τα περισσότερα νοικοκυριά την περίοδο της καραντίνας μαγείρευαν πολύ και παραδοσιακά ελληνικά; Αν και ζήσαμε ένα Πάσχα διαφορετικό από τα προηγούμενα, όλοι φτιάξαμε την καθιερωμένη μαγειρίτσα. «Πώς θα καταλάβουμε Πάσχα χωρίς μαγειρίτσα» είπαμε όλοι μας. Γιατί αυτή είναι η δύναμη της γεύσης θα έφερνε (όπως και έφερε) στο μυαλό όλων μας στιγμές από το χωριό, από το νησί, παρέα με τους αγαπημένους μας. Στιγμές που όλοι είχαμε ανάγκη.
Ζυμώσαμε όλοι παραπάνω από το καθιερωμένο… Η μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού ξυπνά αναμνήσεις από το παρελθόν. Αναμνήσεις που είχαμε ανάγκη την περίοδο του εγκλεισμού και ακόμα πιο συχνά εμείς που ζούμε μακριά από την πατρίδα. Για όποιον λόγο και αν είναι κάποιος μακριά από τον τόπο του και τους αγαπημένους του, ένα καλομαγειρεμένο, αγαπησιάρικο, σπιτικό φαγητό του τόπου του, μπορεί να τον φέρει πιο κοντά.
Αυτή είναι η μαγεία της μαγειρικής!
Η Ευγενία Δήμου είναι χημικός και σύμβουλος ελληνικής κουζίνας
Το Doc Food and Drink σας περιμένει στην ομάδα στο Facebook, με τις δικές σας ιδέες, προτάσεις και κυρίως δημιουργίες!
