Η πολλαπλή κρίση στη δίνη της οποίας βρίσκεται η χώρα οδηγεί συχνά σε κωμικοτραγικές καταστάσεις όπως αυτή του διευθυντή της εφημερίδας «To Βήμα» Αντώνη Καρακούση που ένιωσε υποχρεωμένος να μας πληροφορήσει ότι «Ο αστικός Τύπος είναι υποχρεωμένος να αποδίδει την πραγματικότητα, να περιγράφει χωρίς φόβο και πάθος τις συνθήκες, να προειδοποιεί για τις συνέπειες συγκεκριμένων επιλογών και βεβαίως να τοποθετείται ευθέως, ερχόμενος ακόμη και σε σύγκρουση με το αναγνωστικό του κοινό».
Όσοι αναγνώστες όμως δεν έχουν παρωπίδες γνωρίζουν εδώ και καιρό ότι ο «αστικός Τύπος» στην Ελλάδα δεν κάνει ούτε κατά διάνοια αυτό που σύμφωνα με τον κ. Καρακούση οφείλει να κάνει. Οπότε το ερώτημα είναι γιατί δεν το κάνει και γιατί τα συμφέροντα που βρίσκονται πίσω από αυτή τη στάση θεωρούν ότι ο Τύπος «τους» μπορεί να σιωπά για διάφορα γεγονότα και καταστάσεις, να διαστρέφει την αλήθεια για άλλες –και το παράδειγμα του NovartisGate είναι πρόσφατο και διδακτικό- και να μένει παρόλα αυτά στο απυρόβλητο.
Δεν υπάρχει τετραγωνισμός του κύκλου. Και αυτό θα έπρεπε να το κατανοεί ο διευθυντής του «Βήματος» που δεν του είναι άγνωστες αυτές οι καταστάσεις. Περιέργως όμως αυτός προτιμάει το ρόλο της… Σίβυλλας αντί να τοποθετηθεί ευθέως.
Κάπως έτσι, με έναν αφόρητο λαϊκισμό που υποτίθεται ότι απεχθάνεται, τσουβαλιάζει όσους ασκούν κριτική στον φιλοκυβερνητικό Τύπο με τους… θρησκόληπτους ακροδεξιούς της δεκαετίας του ’80 και τους «αυριανιστές» για να εμφανίσει αυτόν και την εφημερίδα που διευθύνει στη… σωστή πλευρά της ιστορίας.
Ο ένας στόχος του είναι σαφής και δεν τον κρύβει: όλοι όσοι προσπάθησαν να υπάρξει μια διαφορετική πορεία της χώρας μετά το 2010 και τη χρεοκοπία του συστήματός τους, πέρα από τον μνημονιακό δρόμο που υποδείκνυε το «Βήμα».
Ο άλλος εσκεμμένα μένει θολός αλλά δεν είναι δύσκολο να εντοπιστεί: είναι το κοινό των συστημικών εφημερίδων που έχει αντιληφθεί πού οδηγούν τα «πετσώματα» και έχει αρχίσει να μιλά και να ζητά να ακουστεί η αγωνία του για το αύριο και η διαφωνία του με τις πολιτικές Μητσοτάκη.
Αυτό το κοινό προσπαθεί να κρατήσει στη σωστή πλευρά του… τοίχου ο κ. Καρακούσης αλλά παρά την εμφανή στο κείμενο του αγωνία και αυτός γνωρίζει –έστω και κατά βάθος- ότι δεν θα τα καταφέρει. Γιαυτό λέει τόσα πολλά γενικώς αλλά τίποτε για την ταμπακιέρα, τον Μητσοτάκη και τις επιλογές του.
