Με μία τοποθέτηση επικεντρωμένη στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και την συνεχή επίκλησή της ως αιτία της ανεπάρκειας της κυβέρνησής του να αντιμετωπίσει τον αντίκτυπο της αυξανόμενης ακρίβειας και της σοβούσας ενεργειακής κρίσης εμφανίστηκε ο πρωθυπουργός στο υπουργικό συμβούλιο, κρατώντας μόνο για το τέλος μία αναφορά στην Τουρκία, με την πεποίθηση πως απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα βρίσκεται «ολόκληρη η Ευρώπη και οι σύμμαχοί μας στο ΝΑΤΟ».
Μέσα σε κλίμα κατήφειας των μελών του υπουργικού συμβουλίου και χωρίς το ανάλαφρο κλίμα που εξέπεμπαν οι φωτογραφίες των προηγούμενων συνεδριάσεών του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναλώθηκε την Τρίτη σε πολλαπλές αναφορές «χαμηλώματος του πήχη» των προσδοκιών των πολιτών για επιπλέον στήριξη, την ώρα που η ακρίβεια επελαύνει σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις.
Πιάνοντας το νήμα από τις τελευταίες δημόσιες τοποθετήσεις του, όπου εμφανίστηκε βασιλικότερος του βασιλέως κατά της Ρωσίας και της εισβολής στην Ουκρανία, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεκίνησε και σήμερα την τοποθέτησή του από εκεί, για να συνδέσει τον πόλεμο με το κύμα ακρίβειας, το οποίο διαπερνά τα σύνορα και «κανείς εθνικός προϋπολογισμός, σε καμία χώρα» δεν είναι σε θέση να το καλύψει, όπως επανέλαβε.
Αμέσως μετά, επιβεβαιώνοντας την απόφαση της κυβέρνησης να μην προχωρήσει σε πρόσφατες παρεμβάσεις πλην όσων περιορισμένων ανακοινώθηκαν από βήματος της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, υπογράμμισε πως «νοικοκυριά και επιχειρήσεις χρειάζονται στήριξη σημαντική, αλλά τόση όση να μην υπονομεύεται η οικονομία συνολικά». Εξήρε την «μεγάλη ωριμότητα» που έχει επιδείξει η ελληνική κοινωνία, υποστηρίζοντας πως οι πολίτες αντιλαμβάνονται «τις συνέπειες των εισαγόμενων κρίσεων», και προδιαγράφοντας την αποδοχή της παθητικότητας της κυβέρνησης με τη σημείωση πως «πιστεύω ότι εκτιμά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να διατηρήσει τη συνοχή και την ενότητα της ελληνικής κοινωνίας».
Έπειτα από μία σύντομη αναφορά σε κάποια από τα μέτρα που εξήγγειλε από τη Θεσσαλονίκη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέμεινε την επιχείρηση δικαιολόγησης της κυβέρνησης, τονίζοντας και για τα ενεργειακά πως λύση «δεν μπορεί να υπάρξει εάν αυτή δεν είναι ευρωπαϊκή, πολυεπίπεδη και τολμηρή». Επανήλθε δε λίγα δευτερόλεπτα μετά, πως «οι κυβερνήσεις, συνεπώς, έχουν χρέος να σταθούν δίπλα στους πολίτες, στο πλευρό τους, αλλά να μην κρύψουν τις δυσκολίες, καθώς όλα τα δημοσιονομικά περιθώρια έχουν τα όριά τους», σε μία ακόμα παραλλαγή της ομολογίας αδυναμίας ουσιαστικών παρεμβάσεων.
Μάλιστα, ανάμεσα στην ηττοπαθή περιγραφή των μειωμένων δυνατοτήτων της κυβέρνησής του να απαντήσει στις προκλήσεις των πολλαπλών κρίσεων, βρήκε χώρο να αναφερθεί σε ένα θετικό άρθρο στον διεθνή Τύπο -μεταξύ των δεκάδων επικριτικών για μία σειρά κυβερνητικά σκάνδαλα και ανεπάρκειες- επικαλούμενος δημοσίευμα των Financial Times «που μιλάει για οικονομικό θαύμα ως προς τις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας, κόντρα στις τάσεις που παρατηρούνται στις περισσότερες οικονομίες του κόσμο». Το άρθρο στο οποίο αναφέρεται ο πρωθυπουργός χαιρετίζει χώρες με «κάποιο συνδυασμό σχετικά ισχυρής ανάπτυξης, μέτριου πληθωρισμού ή ισχυρών αποδόσεων στο χρηματιστήριο – σε σύγκριση με άλλες χώρες», κατατάσσοντας την Ελλάδα μεταξύ του Βιετνάμ, της Ινδονησίας, της Ινδίας, της Σαουδικής Αραβίας, της Ιαπωνίας και της Πορτογαλίας. Οι χώρες αυτές, κατά το δημοσίευμα, «κατά συναρπαστική σύμπτωση, αψηφούν τις βαθιές προκαταλήψεις για αναμενόμενες αμυδρές προοπτικές».
Παρά την περιγραφή της ζοφερής πραγματικότητας ακόμα και από τον ίδιο, ο Κυρ. Μητσοτάκης επικαλέστηκε την «πολύ πιο γρήγορη» ανάπτυξη και την «στήριξη του μέσου εισοδήματος όσο καλύτερα μπορούμε», για να υποστηρίξει πως «αυτό είναι κάτι που οι Έλληνες το αντιλαμβάνονται, το συμμερίζονται και αυτό είναι κάτι το οποίο καταγράφεται και σε όλες τις έρευνες της κοινής γνώμης».
Για το κλείσιμο της τοποθέτησής του, ο πρωθυπουργός κράτησε μία αναφορά στην Τουρκία και στην ομιλία του από βήματος ΟΗΕ την περασμένη Παρασκευή, κατά την οποία κάλεσε τους γείτονες «αντί για τις πύρινες λέξεις να επιλέξουν επιτέλους τις δημιουργικές πράξεις και τον δρόμο του ουσιαστικού διαλόγου». Κατέληξε δε πως οι Τούρκοι δεν έχουν απέναντί τους μόνο την Ελλάδα αλλά «ολόκληρη την Ευρώπη, αλλά και τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ», προκαλώντας ερωτήματα για τα πειστήρια που να τεκμηριώνουν αυτή την εντυπωσιακή αυτοπεποίθηση, αφού μέχρι σήμερα ούτε κυρώσεις έχουν ληφθεί από τους διεθνείς οργανισμούς, ούτε και η θέση της Τουρκίας προκύπτει απομονωμένη, όπως αναγνώρισε και ο ίδιος από τη Νέα Υόρκη για τον ρόλο της στην επισιτιστική κρίση.
