Οσοι παρομοιάζουν την επανεμφάνιση του Γιώργου Καρατζαφέρη με τη νεκρανάσταση του Λαζάρου κάνουν μεγάλο λάθος. Καταρχάς ο Καρατζαφέρης δεν πέθανε ποτέ πολιτικά, αντιθέτως ζει και ανασαίνει στην πολιτική έχοντας στείλει σώγαμπρους στη ΝΔ να μάθουν στον Κυριάκο ότι η ακροδεξιά είναι η πολύφερνη νύφη στη δεξιά πολυκατοικία και όχι οι κορασίδες του κολεγίου. Η ΛΑΟπρόβλητη δεξιά του κ. Γιώργου γίνεται αναγκαία – κυρίως την εποχή που κάτι τύποι σαν τον Κυριάκο βρίσκονται σε κρίση πανικού. Ουδεμία ανάσταση Καρατζαφέρη έχουμε, παρά μόνο επαναφόρτιση. Και επειδή όπως είναι γνωστό πρέπει να αδειάζει καλά η μπαταρία για να έχει απόδοση μετά τη φόρτιση, ο Καρατζαφέρης είναι έτοιμος για όλα. Οχι απαραίτητα όμως γι’ αυτά που θέλει ο Μητσοτάκης. Πρόσωπο που συνδέεται με τον Μητσοτάκη ήταν αυτό που ανέλαβε να ενεργοποιήσει τον τρανσφόρμερ Καρατζαφέρη προκειμένου να ανακόψει ψήφους προς άλλες ακροδεξιές δυνάμεις. Του μετέφερε λοιπόν την αγάπη του Μητσοτάκη και αυτός ανταπέδωσε με τη δήλωση ότι ο Κυριάκος είναι ο καλύτερος πρωθυπουργός όλων των εποχών. Η δήλωση Καρατζαφέρη μεταβιβάστηκε αμέσως στον Μητσοτάκη που ήταν στο Τόκιο και τα… πολύμπριζα της φόρτισης Καρατζαφέρη άρχισαν να του κλείνουν συνεντεύξεις παντού. Ο Καρατζαφέρης όμως έχει καρατσεκαρισμένο ότι θα ακολουθήσει τον δικό του δρόμο. Δηλαδή θα κάνει δηλώσεις συμπαθείας προς τον Μητσοτάκη και ταυτόχρονα αναφορές στην κρίσιμη κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, αλλά θα αποφύγει να τα δώσει όλα. Θα περιμένει τον πιθανό δεύτερο γύρο των εκλογών για να γίνει από αναγκαίος απαραίτητος και τότε θα συμπράξει. Αφού διαπραγματευτεί φυσικά, τώρα που είναι καλά φορτισμένος.
Τικ-Τακ
Τι έφερε στις αποσκευές του ο πρωθυπουργός κατά την επιστροφή του από το Τόκιο; Προφανώς δεν έφερε κάποιο σετ από τα περίφημα ιαπωνικά μαχαίρια κουζίνας, γιατί δεν είναι κατάλληλη η εποχή για τέτοια αξεσουάρ στο σπίτι.
Και επειδή δεν θα το βρείτε, να το πάρει η μαύρη ιαπωνική θάλασσα. Εφερε σε μεγάλες ποσότητες τη σπάνια ποικιλία τσαγιού macha. Σε τέτοιες ποσότητες που τρόμαξαν ακόμη και στο Μαξίμου. Ή το ρίχνει στο τσάι και συμπάθεια ή έχει καταλάβει ότι θα χρειαστεί χαλαρωτικό τσάι.
Στέλεχος του Νίκου Ανδρουλάκη ονόματι Σπύρος Καρανικόλας προσχώρησε στη ΝΔ. Από τα ενδιαφέροντα για τη δράση του συγκεκριμένου νεαρού που διάβασα αυτές τις μέρες είναι ότι ως πιστό μέλος του ΚΙΝΑΛ είχε κάνει στο χέρι τατουάζ «kinima allagis».
Και ενώ είχα την απορία πώς θα πορευτεί τώρα στη ΝΔ με τέτοιο τατού και μήπως πρέπει να μετατρέψει το «allagis» σε «apallagis», έκανε σχετική δήλωση που με απογοήτευσε. Το τατού δεν ήταν κανονικό, ήταν χένα. Με ένα πλύσιμο έφυγε. Καθαρός δίπλα στον Κυριάκο.
Δεν πάνε καλά τα πράγματα στα ειδικά δικαστήρια σύμφωνα με την κυβέρνηση. Η εισαγγελέας πρότεινε την απαλλαγή Παππά (ακόμη και αν υπάρξει καταδίκη, θα έχει καταγραφεί η εισαγγελική πρόταση), ενώ στο άλλο ειδικό θεωρούν βέβαιες τις αθωώσεις Παπαγγελόπουλου και Τουλουπάκης.
Τι θα κάνει λοιπόν ο Μητσοτάκης; Προς το παρόν κάνει κάποιος αρεοπαγίτης που καλεί τα μέλη των ειδικών δικαστηρίων και προσπαθεί «φιλικά» να τα μεταπείσει θυμίζοντας παλιές χάρες. Ξέρει κάτι γι’ αυτό η πρόεδρος του Αρείου Πάγου Μαρία Γεωργίου; Γιατί θα συνεχίσουμε.
Ο κομπάρσος Ανδρουλάκης
Ο ιστορικός του μέλλοντος δεν θα ασχοληθεί ιδιαίτερα, αλλά για κάποιον που προσπαθεί να κατανοήσει την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα το ερώτημα «τι τρέχει με τον Ανδρουλάκη;» δεν είναι χωρίς αντικείμενο. Πού το πάει ο αρχηγός του ΚΙΝΑΛ είναι ένα λογικό ερώτημα, αλλά το πιο αντιπροσωπευτικό είναι αν ξέρει πού πάει. Ο Ανδρουλάκης εκλέχτηκε αρχηγός και δοξάστηκε κρυπτόμενος μέχρι που τον έφερε στην επιφάνεια η παρακολούθησή του. Ως θύμα των πιο αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων είχε κάθε δυνατότητα να υπάρξει έστω ετεροκαθοριζόμενος από τους κακούς θύτες του.
Αλλά ακόμη και όσα σχετίζονταν με την υπεράσπιση της προσωπικότητάς του και της δημοκρατίας –η οποία υπήρξε θύμα μαζί με αυτόν– τα έκαναν καλύτερα ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Ο Νίκος Ανδρουλάκης περιορίστηκε στον φτωχό και παρεξηγήσιμο πολιτικό ρόλο να συγγράφει ανακοινώσεις όπου προσέχει να συνυπάρχουν ως υπαίτιοι όλων των προβλημάτων η ΝΔ και ο Τσίπρας. Με τι λοιπόν ν’ απασχολεί σήμερα την επικαιρότητα ο Ανδρουλάκης; Με όσα στελέχη αναχωρούν από το ΚΙΝΑΛ για να ενταχθούν στη ΝΔ. Με τον Ανδρέα Λοβέρδο που έχει ανοίξει την πόρτα και προφασίζεται ότι παίρνει αέρα. Με την Καϊλή για την οποία θυμήθηκε πως δεν ήταν δικιά του, αλλά τελικώς ήταν. Και με όσα του καταλογίζουν οι συνάδελφοί του στις Βρυξέλλες ότι δεν ήταν και πολύ ένθερμος υποστηρικτής τού να «σηκωθεί» το θέμα των υποκλοπών στην Ευρώπη. Αυτή ειδικά η είδηση τον έκανε να επιτεθεί στο Documento, μιλώντας δήθεν για ευρωπαϊκή διάψευση που δεν υπήρξε ποτέ. Οσο περνάει ο καιρός ο Ανδρουλάκης μετασχηματίζεται από πιθανό πρωταγωνιστή πολιτικών εξελίξεων σε κομπάρσο που αναζητά πότε βγαίνει στη σκηνή. Οταν σε σπρώξει ο Κυριάκος, χρυσό μου.
Από την Alpha στο ωμέγα
Αν ήταν να ξεκινήσουμε από το άλφα, θα λέγαμε απλώς ότι στην τράπεζα Alpha o μεγάλος πλέον μέτοχος, το ολλανδικό fund Reggeborgh που είναι και μεγαλομέτοχος της ΕΛΛΑΚΤΩΡ, έχει το προβάδισμα στις εξελίξεις, αν και δεν είναι βέβαιο τι θα κάνει το fund του Πόλσον που κατέχει μετοχές και στην Πειραιώς. Αλλά στην Ελλάδα μέχρι να φτάσει κάποιος στο ωμέγα πρέπει να περάσει από «συμπληγάδες» πολιτικών συσχετισμών. Ετσι το πεδίο μάχης δεν είναι μόνο επιχειρηματικό. Το Μαξίμου θέλει να ελέγξει πλήρως το επιχειρηματικό παιχνίδι. Ετσι ο Κυριάκος Μητσοτάκης φιλοδοξεί όπως λένε μέσω του παλιού του συμμαθητή Ηλιάδη –καθοριστικού παράγοντα για τα τραπεζικά– να οριοθετήσει (sic) τις εξελίξεις. Δεν γνωρίζω με ποιον τρόπο. Προς το παρόν ζητά να καταδείξουν ένα βασικό συνεργάτη των Ολλανδών ως προβληματικό πρόσωπο για να πάρουν την τράπεζα με το επιχείρημα ότι ανήκει στην άλλη πλευρά. Μέχρι στιγμής το μόνο που καταφέρνει είναι να κάνει τους πάντες να αναρωτιούνται αν μπορούν να συνεχίσουν με τέτοιες μαφιόζικες μεθόδους.
