Ο Υπανάπτυξης Aδωνης Γεωργιάδης έχει τρέλα με τον Λεωνίδα. Λατρεύει καταρχάς τον αρχαίο Σπαρτιάτη βασιλιά. «Λεωνίδας» βαφτίστηκε και ο Τούρκος καταζητούμενος Γιασάμ Αγιαβέφε τον οποίο ελληνοποίησε με συστατική επιστολή του. «Λεωνίδας» λέγεται και η μασκαρεμένη ομάδα με περικεφαλαίες και ασπίδες η οποία επισκέφτηκε την Ελληνική Αγωγή της αρχαιολάγνας υπουργικής οικογένειας φέροντας τον βαρύγδουπο τίτλο «Εκπαιδευτικόν Αρχαιοπρεπές Οπλιτικόν Aγημα». Επικεφαλής του αγήματος και του βεστιαρίου της περικεφαλαίας ήταν κάποιος Διονύσιος Βαρδίκος ο οποίος σε παλιές φωτογραφίες καμαρώνει με τον Γερμενή της Χρυσής Αυγής. Αλλά αυτά για έναν υπουργό που έχει αυτόγραφα του Στέλιου Παττακού είναι λεπτομέρειες. Μια χαρά εν πάση περιπτώσει τα πάει ο Αδωνης με τα «μολών λαβέ», τα αγήματα και τα αρχαιολάγνα θύματα, αλλά ζορίζεται με τις λαβές από το καλάθι για τα ψώνια. Δεν έχει πρόχειρη καμιά ιστορία για το πώς οι Σπαρτιάτες άντεξαν και δεν τίναξαν τα πέταλα ενώ είχαν βασιλιά κάποιον σαν τον Μητσοτάκη. Αν ζορίσει κι άλλο το πράγμα, τον βλέπω με χλαμύδα στο Σύνταγμα. Οχι όποια κι όποια. Μια χλαμύδα Zeus+Dione.
Τικ-Τακ
Ηταν στραβό το κλήμα, το δάγκωσε και ο Γρηγόρης Δημητριάδης. Η αποχώρηση του ανιψιού αποδιοργάνωσε πλήρως το Μαξίμου.
Καταρχάς δεν υπάρχει κάποιος που να φταίει για όλα στους υπόλοιπους ενοίκους του Μεγάρου.
Το χειρότερο, δεν υπάρχει κάποιος να κρατήσει τα ζύγια και τα γκέμια. Ετσι, ο κάθε υπουργός που απελευθερώθηκε από τον «τύραννο του Μαξίμου» (ναι, έτσι τον αποκαλούν) προσπαθεί να κάνει παιχνίδι, αλλά όπως είναι φυσικό πέφτει σε άλλον υπουργό.
Φυσικά δεν τους ενδιαφέρει το πολιτικό έργο αλλά το επιχειρηματικό. Αυτό που βαφτίζουν επιχειρηματικό λέγοντας «πόσα και ποιοι». Φοβάμαι να υποθέσω τι είναι αυτό το «πόσα και ποιοι».
Απουσία του Δημητριάδη, τον ρόλο του ισχυρού θέλει να παίζει ο άσπονδος φίλος του Γιώργος Μυλωνάκης.
Για τον οποίο ισχύει αυτό που έλεγε ο Μπρεχτ στις ιστορίες του κ. Κόινερ: «Είμαι πολύ απασχολημένος, ετοιμάζω το επόμενο λάθος μου».
Το κύριο λάθος του είναι ότι στην προσπάθεια να δείξει ότι είναι χαλίφης στη θέση του χαλίφη (ή έστω Δημητριάδης) μιλάει πολύ. Και λέει για παρακολουθήσεις. Οχι πάντως αυτές που ξέρουμε.
Και μια που είπαμε για παρακολουθήσεις έχει ενδιαφέρον αυτό που είπε ο Αλέξης Παπαχελάς σε εκδήλωση του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, ότι δεν άρεσαν στο Μαξίμου όσα έγραφε η «Καθημερινή».
Είπε όμως και κάτι ακόμη πιο ενδιαφέρον. Οτι είναι γελοιότητα να αποκλείει η κυβέρνηση ένα μέσο ενημέρωσης από τη διαφήμιση γιατί δεν το συμπαθεί. Οχι, τη λέξη Documento δεν την είπε, αλλά τα μαντάτα έφτασαν στον Κυριάκο.
Στον αντίποδα του Παπαχελά ο Νίκος Χατζηνικολάου. Η εφημερίδα του «Real News» απέκλεισε από τη σελίδα της στο Twitter τον Κώστα Βαξεβάνη. Oταν ο Βαξεβάνης το επισήμανε η δημόσια δικαιολογία ήταν ότι το έκανε κάποιος που είχε φύγει από την ομάδα digital της εφημερίδας αλλά είχε τους κωδικούς.
Σε παλιότερη δικαιολογία για απρεπές tweet που είχε κάνει ο Χατζηνικολάου για τον Βαξεβάνη είχε πει ότι το έκανε «το παιδί που χειριζόταν το Twitter».
Κόπος όλα αυτά. Θα μπορούσαν να πουν ότι φταίει ένα ρακούν. Το screenshot με τον αποκλεισμό του Βαξεβάνη, σύμφωνα με πληροφορίες, απεστάλη ως τρόπαιο στη Μαρέβα.
Βάστα, Κυριάκο
Η 31η Αυγούστου 2022 είναι αποφράδα ημέρα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το βράδυ εκείνης της Τετάρτης ο Κώστας Καραμανλής, από τα Ανώγεια όπου μιλούσε σε εκδήλωση στη μνήμη του Γιάννη Κεφαλογιάννη, απέδρασε από τη γενικολογία των τοποθετήσεών του και κατέκρινε τον Μητσοτάκη για τις υποκλοπές. Λίγες μέρες μετά, στη ΔΕΘ, ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς αποφάσισαν να δειπνήσουν στο ίδιο τραπέζι, εγκαταλείποντας τις παράτες του Μητσοτάκη και τα επινίκια της εμφάνισής του. Στο δείπνο αυτό κύριο πιάτο ήταν φυσικά ο Κυριάκος. Η συνεύρεση Καραμανλή – Σαμαρά, σε ό,τι αφορά όχι το δείπνο αλλά τη διάθεσή τους να διαχωρίσουν τη θέση τους από τον Μητσοτάκη, έκανε χάλια τον πρωθυπουργό, ο οποίος ήδη έχει τα προβλήματά του αλλά θεωρούσε πως θα λήξει ο συναγερμός και θα ξαναπάνε στις ντάτσες τους. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από την ελπίδα που δεν σε συμμερίζεται. Στις 3 Οκτωβρίου Σαμαράς και Καραμανλής εμφανίστηκαν από κοινού (πράγμα που δεν συνήθιζαν) στο Ηρώδειο, στην εκδήλωση του Σταμάτη Σπανουδάκη «Για τη Σμύρνη». Το χειρότερο δεν ήταν αυτό. Την επόμενη μέρα, στη διοργάνωση γενεθλίων της ΝΔ, όπου ο Μητσοτάκης έδωσε πανηγυρικό πολιτικό τόνο και διαμόρφωσε όπως πίστευε το νέο πολιτικό μανιφέστο (λέμε τώρα), οι δύο πρώην πρωθυπουργοί ήταν επιδεικτικά απόντες. Εν ολίγοις ο Σπανουδάκης είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Και επειδή λυπάμαι μεν τον Κυριάκο, πρέπει όμως να μάθει κάποια στιγμή να αντιμετωπίζει την πραγματικότητα χωρίς σφουγγοκωλάριους στρογγυλοποιητές, να του πω και τα άλλα μαντάτα. Εθεάθη στο καφενείο της Βουλής η Ντόρα Μπακογιάννη σε χαριτωμένη και διαχυτική συνεύρεση με τον Παύλο Πολάκη. Πάνω από 20 λεπτά τα έλεγαν και γελούσαν. Ο άνθρωπός μου ήταν μακριά για να μάθω τι έλεγαν, ακούστηκε όμως η Ντόρα να λέει: «Παύλο, θα σου κάνω το τραπέζι».
Ο ταλαντούχος κύριος Εξάρχου
Οχι να το παινευτούμε, αλλά η στήλη ήταν από τις πρώτες που είχαν ενημερώσει ότι επίκειται επενδυτικό σοκ και δέος από το επιχειρηματικό δίδυμο των Δ. Μπάκου και Γ. Καϋμενάκη. Το δίδυμο έκανε ρεσάλτο από τον Ελλάκτωρ, τον οποίο εγκατέλειψε προς όφελος της οικογένειας Βαρδινογιάννη, σε όλα τα επίπεδα της οικονομικής και μάλλον και πολιτικής ζωής. Απέκτησε την Ιntrakat συμφερόντων Σωκράτη Κόκκαλη και Πέτρου Σουρέτη, κουβεντιάζει για την απόκτηση μετοχών της Παγκρήτιας Τράπεζας, λοξοκοιτά (σε περίπτωση που αποτύχει η διαπραγμάτευση με Σάλλα) τη Συνεταιριστική Τράπεζα Σερρών και φυσικά, επειδή θέλει να μείνει και να αντέξει όπως λένε οι φίλοι τους, αποκτά και μέσα ενημέρωσης. Διότι η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα θέλει συχνότητες για να εκπέμπει ισχύ και απειλή. Σας λέγαμε ότι στόχος του διδύμου ήταν τρία κανάλια. Αφού συνομίλησαν ανεπιτυχώς με τον Ανδρέα Κουρή για το Κontra, κατέληξαν να αγοράσουν το βενιζελικής χροιάς Action 24. Στα σχέδια των επιχειρηματιών είναι να αγοράσουν και το Flash.gr του Κωνσταντίνου Κόκκαλη, ενώ διάφοροι μνηστήρες εμφανίζονται για να τους προτείνουν να αγοράσουν ό,τι εκδίδεται (αυτό πάρτε το όπως θέλετε) στο διαδίκτυο.
Hρθε όμως η ώρα να πούμε ότι το δίδυμο είναι τρίδυμο. Αγία Τριάς σίγουρα δεν είναι, αλλά ο τρίτος της υπόθεσης, Αλέξανδρος Εξάρχου, εμφανίζεται ως ο θεός των επεκτατικών κινήσεων. Ο Εξάρχου είναι δικηγόρος στο επάγγελμα και πρώην διευθύνων σύμβουλος της ΑΚΤΩΡ. Πού συνίσταται η περιγραφόμενη από πολλούς επιτυχία; Μα στην περιγραφή της επιτυχίας από διάφορα φιλικά ΜΜΕ. Αν και πολλοί αμφισβητούν τις επιχειρηματικές του ικανότητες, όλοι συμφωνούν ότι είναι ταλαντούχος. Κομψότατος, φροντίζει να ταξιδεύει στις σκανδιναβικές χώρες πότε για ψάρεμα άγριου σολομού και πότε για κυνήγι και στη συνέχεια να εμφανίζει το πακέτο των δραστηριοτήτων του ως το ταλέντο ενός διαφορετικού τύπου επιχειρηματία. Δεν αναφέρει συχνά, λένε, την επαγγελματική ιδιότητα του δικηγόρου γιατί σε πολλούς θυμίζει τον Ανδρέα Βγενόπουλο που από δικηγόρος έγινε μεγαλοεπιχειρηματίας. Δεν είναι καιρός για ερωτήματα περί της δικηγορίας που έγινε επιχειρηματικότητα. Ο νέος όμιλος οφείλει να είναι απλώς αποφασιστικός. Και μέχρι στιγμής φαίνεται να είναι. «Θαύμα» το αποκαλούν μερικοί. Δεν ξέρω όμως τι διάσταση δίνουν στο θαύμα, γιατί όπως λέμε στην Ελλάδα (δεν ξέρω αν το γνωρίζουν στο Κατάρ) το θαύμα διαρκεί τρεις μέρες.
