Πέρασε στα ψιλά από την ημεδαπή μιντιακή καθημερινότητα αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο κατά πολλούς κεντρώος και μεταρρυθμιστής, είναι ο μοναδικός πολιτικός (αν εξαιρέσεις φυσικά τη Χρυσή Αυγή και τον Βασίλη Λεβέντη) και πολιτειακός παράγοντας (αφού μέχρι και οι σκληροί της Εκκλησίας κράτησαν αποστάσεις) που δεν αποκήρυξε τα συλλαλητήρια για το «Σκοπιανό».
Όχι μόνο δεν τα αποκήρυξε αλλά έδωσε ελευθέρας σε όσους βουλευτές της ΝΔ το επιθυμούν να δώσουν το «παρών» στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης για παράδειγμα την ερχόμενη Κυριακή (το ρεπορτάζ λέει ότι οι περισσότεροι αν όχι όλοι δεν θα αποφύγουν τον πειρασμό)! Και μετά να στηρίξουν τη θέση του κόμματος που δεν είναι άλλη από την απόφαση του Βουκουρεστίου (που δεν είναι ούτε λύση, ούτε απόφαση, αλλά παρότρυνση) η οποία φυσικά ουδόλως αποκλείει τον όρο «Μακεδονία».
Σχιζοφρενικό; Φυσικά, αλλά και απολύτως ενδεικτικό για το αγαπημένο θέμα κάθε λαϊκιστή, οπορτουνιστή και χρησιμοθήρα στην ημεδαπή. Το πιο εξοργιστικό βέβαια με το πρόβλημα της ονοματοδοσίας της πΓΔΜ είναι ότι οι αντιφάσεις και τα λάθη δεκαετιών υποβαθμίζουν εκ των πραγμάτων και τις εύλογες ανησυχίες για τον Συνταγματικό αλυτρωτισμό της γειτονικής χώρας. Και σιγά σιγά βάζουν από την κύρια πόρτα αυτό που θέλουμε να αποφύγουμε.
Επανερχόμενος στη σχιζοφρενική στάση του κ. Μητσοτάκη, προκαλεί εντύπωση ότι ο σημερινός πρόεδρος της ΝΔ μάλλον δικαιώνει τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά στη διαμάχη του με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη που ξεκίνησε το 1991 και κορυφώθηκε το 1992. Η υπόθεση εκείνη είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους, να μην την επαναλάβω, αρκεί μόνο η υπενθύμιση ότι, μεταξύ άλλων θεμάτων φυσικά, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πτώση της τότε κυβέρνησης. Να θυμίσω επίσης ότι τότε ο κ. Σαμαράς είχε ταχθεί κατά της διπλής ονομασίας με χρησιμοποίηση του όρου «Μακεδονία». Είχε μιλήσει για «κλοπή» ονόματος.
Τι κάνει σήμερα ο πρόεδρος της ΝΔ; Επιχειρεί έναν ακραία χρησιμοθηρικό συγκερασμό μεταξύ της απόφασης του Βουκουρεστίου (δηλαδή του Κώστα Καραμανλή) που δεν αποκλείει τον όρο «Μακεδονία» και των «Μακεδονομάχων» του Αντώνη Σαμαρά (η αφωνία του οποίου για το θέμα είναι λαλίστατη).
Και η θέση του ποια είναι θα αναρωτηθεί κανείς; Καμία. Δεν έχει θέση, επειδή κατά τον ίδιο δεν υπάρχει συμφωνία για το θέμα μεταξύ των δύο κυβερνητικών εταίρων! Γι αυτό και δεν θα πάει στο Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών (αν χρειαστεί) όπου οι πάντες θα αναγκαστούν να λάβουν θέση. Σχιζοφρενικό κι αυτό; Απολύτως.
Τι συμβαίνει όμως στο μυαλό του Κυριάκου Μητσοτάκη; Προφανώς κανοναρχείτε από την προοπτική της εξουσίας. Όταν και αν πετύχει τον στόχο του μπορεί να θυμηθεί αυτό που έλεγε ο πατέρας του για τη στάση τότε στο θέμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή και καταγράφει στο βιβλίο του «Η κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας και οι ελληνικές φαντασιώσεις» ο συνάδελφος Σταύρος Τζίμας:
«Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ξεκίνησε 100% σύμφωνος μαζί μου. Ο Καραμανλής είχε μυαλό και ήξερε από εξωτερική πολιτική. Κουράγιο δεν είχε, δεν άντεχε στα δύσκολα. Ήταν σύμφωνος ότι πρέπει να πάμε σε μεικτό όνομα. Την εποχή που γίνονταν τα συλλαλητήρια, ο Καραμανλής μ’ έπαιρνε στο τηλέφωνο απεγνωσμένα και μου έλεγε: “Κοίτα να δεις τι μπορείς να κάνεις να εμποδίσεις τα συλλαλητήρια, να τα μειώσουν τα συλλαλητήρια”».
