Αν γκουγκλάρεις τη λέξη αποστάτης, η μηχανή αναζήτησης θα σε οδηγήσει πιθανότατα σε δύο ονόματα. Το ένα είναι του ανθρώπου που έτρωγε από τρία συσσίτια στην Κατοχή, μάζευε αρχαία από οικόπεδα και βυθούς όπως εμείς μαζεύουμε κοχύλια από τις παραλίες, υπέκλεπτε συνομιλίες κομματικών «φίλων» και εχθρών, έριχνε εκλεγμένες κυβερνήσεις, έσερνε με ψευδομάρτυρες τον πολιτικό του αντίπαλο σε ειδικά δικαστήρια. Γνωστός και ως Εφιάλτης.
Το άλλο αφορά το πρόσωπο με το οποίο θα ασχοληθούμε στο παρόν σύντομο κείμενο και είναι αυτό του γεννημένου στην Κωνσταντινούπολη Ρωμαίου Ιουλιανού, γνωστού και ως Παραβάτη. Ο Ιουλιανός (331-363) υπήρξε αυτοκράτορας κατά την πρωτοβυζαντινή περίοδο και πολύ αξιόλογος φιλόσοφος και συγγραφέας στην ελληνική γλώσσα, ενώ ήταν ο τελευταίος αυτοκράτορας της δυναστείας του Κωνσταντίνου και ο μοναδικός παγανιστής μετά τον Μέγα Κωνσταντίνο. Ως παγανιστής και πολέμιος του χριστιανισμού, ο Ιουλιανός προσπάθησε να επαναφέρει την παλιά θρησκεία, τα ήθη και τα έθιμα των αρχαίων Ελλήνων αλλά και την αίγλη του Μαντείου των Δελφών, το οποίο είχε περιέλθει σε άθλια κατάσταση.
Σύμφωνα με την ιστορία που διδασκόμαστε στα σχολικά εγχειρίδια, ο αυτοκράτορας έστειλε στους Δελφούς τον έμπιστο φίλο του Ορειβάσιο, γιατρό στο επάγγελμα, προκειμένου να διαπιστώσει αν ήταν ορθή η κίνηση της αναβίωσης του μαντείου. Ομως παρά την εύνοια και τα δώρα του αυτοκράτορα, η Πυθία δεν μάσησε…
Ο τελευταίος χρησμός τής πιο διάσημης αρχιέρειας στην Ιστορία (η Πυθία δεν ήταν ένα πρόσωπο αλλά η εκάστοτε πρωθιέρεια του Ναού του Απόλλωνα) υπήρξε απογοητευτικός, καταστρέφοντας τα μεγαλεπήβολα σχέδια του αυτοκράτορα:
«Είπατε τω βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά, ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην, ουδέ παγάν λαλέουσαν. Απέσβετο και το λάλον ύδωρ». «Πείτε στον βασιλιά πως έπεσε κατάχαμα το περίτεχνο οίκημα κι ούτε ο Φοίβος Απόλλων έχει πια κατοικία ούτε δάφνη μαντική ούτε πηγή ομιλούσα και το ομιλών νερό στέρεψε».
Η Πυθία στέλνοντας το μήνυμα αυτό προανήγγειλε όχι μόνο το δικό της τέλος αλλά και το τέλος της παλιάς θρησκείας και τη ματαιότητα των όποιων προσπαθειών. Πριν συμπληρωθούν 20 μήνες από τον χρησμό ο Ιουλιανός πέφτει νεκρός στη μάχη, χτυπημένος πισώπλατα από Πέρση στρατιώτη. Αυτήν τη ματαιότητα των προσπαθειών του Ιουλιανού μού θυμίζει η κυβέρνηση του απερχόμενου πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, η οποία είτε με την εύνοια μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων είτε με τα δώρα Πέτσα και τα κουπόνια επαιτείας προσπαθεί να αποφύγει το μοιραίο, γαντζωμένη μέχρι τέλους στην εξουσία. Μια κυβέρνηση αστυνομικής βίας, παράνομων παρακολουθήσεων, ρεμούλας, παραπληροφόρησης και στρουθοκαμηλισμού, που όσο πλησιάζει η ώρα της κρίσης των εκλογών θα γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη και αδηφάγα. Σε αντίθεση όμως με τον Ιουλιανό, την απάντηση δεν θα την πάρει από την Πυθία αλλά από τον ελληνικό λαό. Και σύντομα.
*Ο Αντυ Βρόσγος είναι οικονομολόγος, συγγραφέας
