Στη μουσική των Polaroid Buffalo Club συνυπάρχουν οι Love, οι Animals, ο Donovan και οι Beach Boys
Το «B-Movie Sundown» είναι το δεύτερο άλμπουμ των Polaroid Buffalo Club, μιας πολύ ιδιαίτερης ελληνικής αγγλόφωνης μπάντας. Κυκλοφορεί από την B-Οtherside Records σε βινύλιο και έχει σημασία αυτό καθώς πρόκειται για άλμπουμ που μπαίνει κάλλιστα στη δισκοθήκη μαζί με τα ξένα ψυχεδελοπόπ garage συγκροτήματα των 60s. Δέκα κομμάτια σε μουσική και στίχους του Κώστα Μηλιαρά, του αρχηγού της μπάντας, που τραγουδάει και παίζει δωδεκάχορδες ακουστικές και ηλεκτρικές κιθάρες, φυσαρμόνικα, mellotron και κρουστά. Οι υπόλοιποι Polaroid Buffalo Club είναι ο Γιώργος Παπακώστας στο όργανο και το ηλεκτρικό πιάνο, ο Βασίλης Γάκης στο μπάσο και ο Νικόλας Μαμάσης στα τύμπανα. Ομολογουμένως δεν υπάρχουν πολλά ελληνικά συγκροτήματα που θα χαρακτηρίζονταν «νεοχίπικα». Μπορώ να θυμηθώ από το εγγύς παρελθόν τους θρυλικούς Purple Overdose, των οποίων όμως η μουσική είχε μεγαλύτερη σχέση με το progressive rock και λιγότερο με τα «παρακλάδια» της μουσικής που μας κληροδότησε η δεκαετία του 1960 – δηλαδή με τα ρεύματα psych/folk, blues rock, baroque pop και όλα αυτά που είναι η χαρά του εκάστοτε μουσικογράφου να τα παραθέτει και να τα αναλύει. Διότι στη μουσική των Polaroid Buffalo Club συνυπάρχουν οι Love και οι Animals, ο Donovan και οι Beach Boys και γενικώς τα μεγάλα συγκροτήματα, πάνω στον ήχο των οποίων βασίστηκαν όλες οι μεταγενέστερες μπάντες, φτάνοντας μέχρι και την ελληνική αγγλόφωνη indie σκηνή. Μην ξεχνάμε πως για μία δεκαετία, από το 2005 έως το 2015, οι αγγλόφωνες μπάντες ξεφύτρωναν σαν τα μανιτάρια μέχρι το λεγόμενο «έντεχνο» ν’ αρχίσει να ξανακερδίζει το χαμένο έδαφος. Ισως γι’ αυτό τον λόγο οι Polaroid Buffalo Club ξεχωρίζουν μες στην τρέχουσα δισκογραφική παραγωγή, προτείνοντας κάτι που διαθέτει την αύρα του vintage χωρίς να είναι παλιακό (στην καλύτερη) ή να αναμασά απλώς το παρελθόν (στη χειρότερη). Με μια παραγωγή υψηλού επιπέδου, με όμορφες αρμονίες, με τη σωστή αγγλική άρθρωση του τραγουδιστή Μηλιαρά και με ωραίους στίχους που δεν γίνονται πομπώδεις, τα τραγούδια τους ακούγονται σαν ένας φόρος τιμής στο swinging London και στη σκηνή του Frisco στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, βγάζοντας προς τα έξω πάνω απ’ όλα το κέφι των ίδιων των μουσικών γι’ αυτό που κάνουν. Μα γίνεται να υπάρξει swinging Athens εν έτει 2023; Γιατί όχι; Το φανερώνουν κομμάτια όπως το «Cheesy romance» με την αλά Shadows κιθαριστική εισαγωγή, τα «Echo in my head» και «Sun tribe ritual» με τις υπνωτιστικές μελωδίες, το ψυχεδελικά «Patterns and shapes» και το «Venus flytrap» με το εκπληκτικό σόλο του Παπακώστα στο όργανο και το κάντρι αποχρώσεων «Postsummer depression».
