Πρόσφατα κυκλοφόρησε στα ελληνικά η «Γυναίκα από την Ανδρο»
Στα μέσα της θορυβώδους δεκαετίας του 1920 (τα λεγόμενα roaring twenties) και συγκεκριμένα το 1926 εκδόθηκε το πρώτο μυθιστόρημα του Θόρντον Ουάιλντερ, «Καμπάλα», με θέμα την παρακμή της ελίτ της Ρώμης την εποχή εκείνη. Δύο χρόνια μετά ο συγγραφέας κέρδισε το Πούλιτζερ με το δεύτερό του, το «Μυστικό της γέφυρας», το οποίο εκτυλίσσεται στο Περού. Η φήμη που απέκτησε τόσο σύντομα ο Ουάιλντερ έκανε αμέσως best seller το επόμενο βιβλίο, τη «Γυναίκα από την Aνδρο» (1930), μια νουβέλα που βασίζεται στην «Ανδρια» του Λατίνου κωμικού ποιητή Τερέντιου (και αυτή με τη σειρά της σε δύο κωμωδίες του Μενάνδρου).
Η ιστορία, η οποία ξεκινάει με μια εντυπωσιακή αφήγηση που θυμίζει κινηματογραφικό τράβελινγκ, τοποθετείται τον 2ο π.Χ. αιώνα στη φανταστική νήσο Βρύνο στο Αιγαίο. Η Χρυσίς, μια εταίρα με καταγωγή από την Ανδρο, αντιμετωπίζεται με καχυποψία από την τοπική κοινωνία, καθώς στα συμπόσια που οργανώνει και στα οποία παρευρίσκονται όλοι οι σπουδαίοι νέοι του νησιού τολμά να εκφράζει την άποψή της για θέματα που η εποχή δεν επιτρέπει στις γυναίκες. Η Χρυσίς νιώθει ερωτευμένη με τον Πάμφιλο, έναν από τους συχνούς επισκέπτες των συμποσίων της, ο οποίος όμως έχει κρυφή σχέση με τη μικρή αδερφή της. Οταν εκείνη μείνει έγκυος θα χρειαστεί να ληφθούν αποφάσεις μεταξύ «νόμιμου» και «ηθικού».
Με την κυκλοφορία του βιβλίου, τον Φεβρουάριο του 1930, γράφτηκαν διθυραμβικές κριτικές στους «New York Times», τους «Times του Λονδίνου» και στο «Time Magazine». Υπήρξαν όμως και κριτικοί όπως ο μαρξιστής Μάικλ Γκολντ, ο οποίος υποστήριζε ότι ο Ουάιλντερ αντλούσε υλικό από τα παλιατζίδικα της ιστορίας αντί να ασχολείται με φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα (το βιβλίο κυκλοφόρησε ένα χρόνο μετά το μεγάλο κραχ του 1929). Ο συγγραφέας δεν σχολίασε δημόσια, όμως τρία χρόνια μετά σε συνέντευξή του είπε προς απάντηση των αυστηρών κριτικών ότι στη ζωή δεν ερμηνεύονται τα πάντα μέσω της οικονομικής προσέγγισης και ότι θεμελιώδη συναισθήματα όπως η αγάπη, το μίσος, ο φόβος, ο θυμός, η έκπληξη είναι κοινά σε όλη την ανθρωπότητα, σε οποιοδήποτε περιβάλλον, σε οποιαδήποτε εποχή. Υπάρχει ωστόσο και μια άλλη εξίσου ενδιαφέρουσα διάσταση στη νουβέλα. Εκείνη που αφορά το ζήτημα του χρόνου και της ανθρώπινης φθοράς, της διαρκούς συνομιλίας μεταξύ ζωής και θανάτου καθώς και του ενδιάμεσου σταδίου, δηλαδή μιας ζωής που αναμένει να βιωθεί αλλά δεν θα της δοθεί ποτέ η ευκαιρία.
