Μπλιώνας (1986), Παναγιώτου (1991), Λιάκας – Ντόλιας (1991), Καρνέζης (1993), Φιλόπουλος (2007), Ρουσάκης (2011), Κατσούλης (2014), Κωνσταντίνου (2017), Μποζατζίσκι (2020), Καμπανός (2022). Ο θανάσιμος κύκλος της οπαδικής βίας συνεχίζεται και είναι βέβαιο ότι δεν θα σπάσει από τη στιγμή που κανείς εμπλεκόμενος αρμόδιος φορέας δεν έχει πραγματικά τη βούληση να δώσει τέλος, για δικούς του λόγους ο καθένας. Η πολιτεία και επειδή είναι ανίκανη αλλά και επειδή υπάρχουν περιπτώσεις που τη… βολεύουν τα επεισόδια στα γήπεδα προκειμένου να στρέφονται εκεί τα φώτα της δημοσιότητας. Οι παράγοντες των ΠΑΕ είτε επειδή βολεύονται με τον «ένδοξο λαό» που τρομοκρατεί τους αντιπάλους και ενίοτε τον χρησιμοποιούν σε ειδικές περιπτώσεις είτε επειδή φοβούνται πως αν επιχειρήσουν να εξυγιάνουν τις θύρες των οργανωμένων, για 10, 100, 200 κατακάθια θα βρεθούν αντιμέτωποι με μεγάλη μερίδα οπαδών τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται (προσχεδιασμένα επεισόδια για εκδίκηση κ.λπ.).
Στους συνδέσμους οπαδών, αρκετοί εκ των οποίων έχουν μετατραπεί σε γιάφκες πυρομαχικών, έχουν παρεισφρήσει κάθε καρυδιάς καρύδια είτε ως μέλη είτε ως «εξωτερικοί συνεργάτες» που αναλαμβάνουν τις πιο επικίνδυνες αποστολές.
Από το 1986, με τον πρώτο νεκρό, ακούμε μόνο λόγια. Ολοι πέφτουν από τα σύννεφα και σοκάρονται. Αλλά από πράξεις ούτε για δείγμα. Και φτάσαμε στη στυγνή δολοφονία του 19χρονου Αλκιβιάδη Καμπανού για να ακούσουμε και να διαβάσουμε πάλι ανακοινώσεις και δηλώσεις με σύνθημα «ποτέ ξανά», λες και δεν γνωρίζουν όλοι ότι αργά ή γρήγορα θα έχουμε το επόμενο θύμα.
Για να καταλάβετε το μέγεθος της υποκρισίας αρκεί το σχόλιο του υφυπουργού Λευτέρη Αυγενάκη. «Καμία ανοχή, καμία πράξη βίας ατιμώρητη: σύλληψη, δίκη, τιμωρία!» έγραψε μετά τη δολοφονία του 19χρονου. Είναι ο ίδιος άνθρωπος ο οποίος το 2014 έδωσε ανένδοτο αγώνα για την αθώωση του Ηροδότου, χούλιγκαν του οποίου δολοφόνησαν τον Κώστα Κατσούλη, οπαδό του Εθνικού, στην εξέδρα του γηπέδου της Αλικαρνασσού, στην εκλογική περιφέρεια του Αυγενάκη. Είναι ο ίδιος που έβγαζε φωτογραφίες παρέα με παράγοντες του Ηροδότου όταν είχε έρθει μαζί τους ως μάρτυρας υπεράσπισης στην εκδίκαση της υπόθεσης στην ΕΠΟ για να τις δουν όλοι στο Ηράκλειο και να μην τον ξεχάσουν στις επερχόμενες εκλογές και τις ανέβαζε στα social media. Αυτός ο υφυπουργός λοιπόν απαιτεί σήμερα «σύλληψη, δίκη, τιμωρία».
Ας απαντήσει πρώτα όμως ο Λ. Αυγενάκης τι ρόλο παίζουν οι τρεις επιτροπές καταπολέμησης της οπαδικής βίας που έχει συστήσει και μετά ας ζητήσει τιμωρίες. Ποια η αποστολή τους εκτός από το να βολεύονται εκεί δικοί του άνθρωποι; Απλώς να καταγράφουν τα γεγονότα; Οι χούλιγκαν αλωνίζουν εντός κι εκτός γηπέδων, αλλά δεν υπάρχουν ούτε λύσεις ούτε καν προτάσεις.
Η δολοφονία του 19χρονου Αλκη είναι η τρίτη οπαδού στη Θεσσαλονίκη τα τελευταία πέντε χρόνια, ενώ έχουν καταγραφεί και δεκάδες περιστατικά με συμπλοκές, μαχαιρώματα, πυροβολισμούς και τραυματισμούς οπαδών. Μάλιστα λίγες ώρες μετά τη δολοφονία ομάδα δέκα ατόμων επιτέθηκε σε δύο αδέρφια 14 και 15 χρόνων στην παραλία της Θεσσαλονίκης, έπιασαν τον μικρό και τον χτύπησαν άσχημα, ενώ τον ρωτούσαν να τους πει τι ομάδα είναι.
Στην Αθήνα τα επεισόδια και τα ραντεβού θανάτου δίνουν και παίρνουν και μόνο από τύχη δεν υπήρξε νεκρός τις τελευταίες ημέρες. Μόνο την τελευταία εβδομάδα είχαμε: ραντεβού οπαδών Ιωνικού και Προοδευτικής στη Νίκαια, ντου οπαδών της ΑΕΚ σε σύνδεσμο του Ολυμπιακού στο Πέραμα όπου ξέσπασε πόλεμος με καταστροφές και φωτιές σε βιτρίνες και αυτοκίνητα. Στη Ραφήνα οπαδοί ξυλοφόρτωσαν διαιτητή και βοηθό μετά τη λήξη του αγώνα Θύελλα – Εθνικός και τους έστειλαν στο νοσοκομείο, ενώ πριν από περίπου 20 μέρες η αστυνομία συνέλαβε οπαδούς του Αρη που είχαν έρθει για τον αγώνα της ομάδας τους με τον Απόλλωνα στη Ριζούπολη κουβαλώντας ολόκληρο οπλοστάσιο στα αυτοκίνητά τους. Σε όλα αυτά τα περιστατικά η πολιτεία αλλά και οι ΠΑΕ είναι απούσες. Προς τι λοιπόν τα κροκοδείλια δάκρυα;
