Αν δεν τον ξέραμε πια και από την καλή και από την ανάποδη, αν δεν είχαμε αντιληφθεί όλοι μας, ακόμα και οι ψηφοφόροι του, ότι ο Μητσοτάκης δεν κάνει τίποτε πέρα από αυτά που τον συμφέρουν, θα μπορούσαμε να πούμε ότι σε πολλά σημεία της χτεσινής του δήλωσης για τη δολοφονία του Αντώνη είχε δίκιο.
Ή, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, οι λογογράφοι του Μητσοτάκη έγραψαν και αρκετά σωστά πράγματα χτες. Η εξήγηση είναι βέβαια ότι, με εξαίρεση τον γνωστό και μη εξαιρετέο υπουργό Ναυτιλίας Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, οι περισσότεροι δεν διανοήθηκαν να προσπαθήσουν να «ισιώσουν» τα στραβά που αναδείχτηκαν από το φρικιαστικό γεγονός που δια των βίντεο τα οποία δημοσιοποιήθηκαν είδαμε όλοι μας.
Παρά τα σωστά βέβαια της τοποθέτησης του πρωθυπουργού όπως ότι «Το χθεσινό γεγονός της ντροπής δεν εκφράζει τη χώρα που θέλουμε. Και πιστεύω ότι καμιά Ελληνίδα και κανένας Έλληνας δεν θα ήθελε να το δει ως εικόνα του στον καθρέφτη της πραγματικότητας» υπάρχουν και πολλά στραβά και απαράδεκτα που οφείλουμε να στιγματίσουμε εμείς γιατί ακριβώς δεν είμαστε σαν κι αυτούς και δεν μπορούμε να τους αφήνουμε να στήνουν όπως γουστάρουν τα επικοινωνιακά τους παιχνίδια.
Κρατούμενο 1ον λοιπόν: Δεν πρόκειται απλά για «απώλεια», ούτε μόνο για «αδιανόητο τέλος» ενός συνανθρώπου μας αλλά για δολοφονία, ή έστω όπως το αποκάλεσε η Δικαιοσύνη ασκώντας δίωξη στους φυσικούς αυτουργούς για «ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο».
Κρατούμενο 2ον: Να μη μιλάμε μόνο με γενικότητες για «συλλογικό αναστοχασμό» αλλά να σταθούμε στο τι ακριβώς αναστοχάζεται αυτή τη στιγμή η ηγεσία του Λιμενικού που τα στελέχη της δεν ήταν εκεί την ώρα του θανάτου του Αντώνη αν και θα έπρεπε και η ανακοίνωσή τους.
Κρατούμενο 3ον: Μιας και ο Μητσοτάκης αναφέρει σωστά ότι «Το χθεσινό γεγονός της ντροπής δεν εκφράζει τη χώρα που θέλουμε» καλό θα ήταν να μη σταματήσει σε αυτή την πολυχρησιμοποιημένη από τους λογογράφους φράση και να μιλήσει για τους εφοπλιστές του Attica Group, ιδιοκτήτες του Blue Orizon που δεν εκφράζουν παρά την τσέπη τους και άρχισαν να ψευτολένε διάφορες παρλαπίπες για ΕΔΕ αφού δημοσιοποιήθηκαν τα βίντεο και κατάλαβαν ότι δεν ξεμπλέκουν με τον γνωστό τρόπο, της «απουσίας» των λιμενικών δηλαδή και της έντεχνης στήριξης από τον Βαρβιτσιώτη.
Κρατούμενο 5ον: Δεν μπορεί κανείς πολιτικός και πολύ περισσότερο ένας πρωθυπουργός να δηλώνει ότι πρέπει «ο καθένας να υπηρετήσει υπεύθυνα τον ρόλο που του αναλογεί, αλληλέγγυος για τους γύρω του» και να μην λέει λέξη για τον θρασύτατο Βαρβιτσιώτη. Και το γεγονός ότι ο λεγάμενος ζήτησε κατόπιν κατακραυγής συγνώμη δεν διορθώνει το παραμικρό αντίθετα καταδεικνύει την υποκρισία κάποιων με όψιμη ευαισθησία σαν τον Μητσοτάκη.
Κρατούμενο 6ον: Εάν δεν βλέπαμε τα βίντεο είναι πολύ πιθανό ότι ο Αντώνης θα είχε θαφτεί στη σιωπή μαζί με τις ευθύνες των τραμπούκων, του καπετάνιου, των εφοπλιστών, των λιμενικών και των υπουργών τύπου Βαρβιτσιώτη. Και αυτό μας θυμίζει άλλη μια φορά αυτό που έμαθε ο Μάγερ ήδη από τον 19ο αιώνα: «Η δημοσίευσις είναι η ψυχή της Δικαιοσύνης». Πόσοι άλλοι «Αντώνηδες» όμως έχουν χαθεί χωρίς να το μάθουμε επειδή αυτοί που μπορούσαν αντί να τα δημοσιοποιήσουν έθαψαν φωτογραφίες, βίντεο και όποια άλλα στοιχεία είχαν στη διάθεσή τους;
Πόσο δόλιο είναι τελικά να χύνει κροκοδείλια δάκρυα ο Μητσοτάκης της πετσωμένης δημοσιογραφίας;
