Σε ηλικία 63 ετών έφυγε από τη ζωή ο ποιητής και πεζογράφος Κωστής Γκιμοσούλης. Η είδηση έγινε γνωστή μέσω ανακοίνωσης της Εταιρείας Συγγραφέων. «Ο θάνατος του ποιητή, πεζογράφου και αγαπημένου μέλους της Εταιρείας μας, Κωστή Γκιμοσούλη, μάς γεμίζει θλίψη. Ιδιαίτερη ποιητική μορφή στον χώρο των γραμμάτων, εμφύσησε στα κείμενά του την ελευθερία πνεύματος και την αέναη καλλιτεχνική περιπλάνηση που ταξίδευαν πάντα και τον ίδιο. Στους οικείους του εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια» αναφέρεται στην ανακοίνωση.
Ο Κωστής Γκιμοσούλης ήταν Έλληνας ποιητής και πεζογράφος. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Απόφοιτος της Νομικής Σχολής Αθηνών, εργάστηκε για πολλά χρόνια ως συμβολαιογράφος. Είχε στο ενεργητικό του ποιητικές συλλογές (Επικίνδυνα παιδιά, O ξυλοκόπος πυρετός, H αγία μελάνη, Το στόμα κλέφτης, Αγάπη από ζήλια), διηγήματα, μυθιστορήματα (Μια νύχτα με την Κόκκινη, Ανατολή, Χέρι στη φωτιά, Βρέχει φως, Το θηρίο είναι παντού, Στάχτη στα μάτια, Ο άγγελος της μηχανής, Το φάντασμά της, Το αηδόνι στο πόδι της, Όλες μία, Μεταξοχώρι). Το βιβλίο του Μαύρος χρυσός περιείχε ποιήματα, διηγήματα και ζωγραφιές με νερομπογιές, ενώ στο Για να μάθεις να πετάς, η εικονογράφηση ήταν του Γιάννη Ψυχοπαίδη.
Το 1997 συμμετείχε ως ηθοποιός, υποδυόμενος έναν ήρωά του, στη μικρού μήκους ταινία Δεύτερο κράνος της Αθηνάς Σακελλαρίου, που προβλήθηκε στο φεστιβάλ Δράμας. Έργα του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Είχε βραβευτεί με το βραβείο Μαρίας Ράλλη για την ποιητική του συλλογή Ο ξυλοκόπος πυρετός.
«Η τέχνη είναι ένα βήμα στο κενό, ένα όμορφο βήμα στο κενό –το όμορφο το κάνει η επικινδυνότητά του. Δηλαδή δεν υπάρχει προστατευτικό δίχτυ. Αυτό μπορεί να κάνει το κακό καλό. Δεν χρειάζεται να μιλάμε για την αγάπη. Τα λόγια βλάπτουν. Χρειάζεται να την αποδεικνύουμε» είχε πει σε συνέντευξή του στην Ελένη Γκίκα για το fractalart.gr τον Ιανουάριο του 2015.
Στη συζήτηση που είχε τον Ιούνιο του 2018 με τον Γιάννη Καφάτο για το viewtag.gr ο Κωστής Γκιμοσούλης είχε δηλώσει: «Γράφω βιβλία που μου αρέσει να διαβάζω. Μου αρέσει το βιβλίο – τουρλού. Μ’ αρέσουν τα σκιτσάκια με τα ζώα που λένε τις δικές τους ιστορίες. Έτσι κι αλλιώς τα ζώα λένε ιστορίες και δεν υποκρίνονται, και δεν ασχολούνται με ανθρώπινες βλακείες. Από όλα τα ζώα μόνο ο άνθρωπος υποκρίνεται. Τα ζώα θέλουν χάδι, το ζητάνε, θέλουν φαγητό, ή αν δε σε θέλουν φεύγουν».
Στην ίδια συνέντευξη είχε μιλήσει και για την άποψή του περί εξουσίας: «Με ενοχλεί η εξουσία, με ενοχλούν αυτοί που έχουν την εξουσία. Είτε είναι εκδότες, είτε είναι λεφτάδες. Με ενοχλούν μερικές φορές οι άνθρωπος που είναι “γαμάω” και τα κάνουν όλα; Είναι μια ενόχληση καθαρά πρακτικής φύσεως σε πρώτη ανάγνωση και μετά γίνεται αισθητικής και πολιτικής φύσης».
Τρία ποιήματα του Κωστή Γκιμοσούλη
Πνίγομαι απ’ αυτό πνίγομαι από τ’ άλλο
ποθώ κάτι πιο μικρό ή κάτι πιο μεγάλο
ας το πάρω πια απόφαση
για όλα πάντα θ’ αμφιβάλλω.
———
Αράχνη αράχνη αράχνη
που όλο φέρνεις γύρες
στου θανάτου το στεφάνι
ένα σπίτι με στροφές
κι ένας ιστός με άχνη
είναι αυτό που θες
πας ψάχνοντας αράχνη
πρόσεξε όμως μη με φας
που όλο φέρνεις γύρες
τα όνειρα χτίζονται για μας.
———–
Το ψάρι έγινε πουλί
και το πουλί ταξίδι
το χελιδόνι που ξεχνάς
μα έχει φτάσει ήδη.
