Το τελευταίο λουτρό αίματος στο Αφγανιστάν υπενθυμίζει ότι σήμερα οι ένοπλοι ισλαμιστές ελέγχουν τις περισσότερες περιοχές από την ήττα τους πριν από 17 χρόνια.
«Εχουν σκοτωθεί πολύ περισσότεροι. Η κυβέρνηση κρύβει τον αριθμό των θυμάτων για να μην αποθαρρύνει ακόμη περισσότερο τις αφγανικές δυνάμεις. Η έκρηξη ήταν πολύ ισχυρή. Ολόκληρο το κτίριο κατέρρευσε» δήλωσε σε ξένους δημοσιογράφους ο Σαρίφ Χοτάκ, μέλος επαρχιακού συμβουλίου στο Αφγανιστάν. Στις αρχές της εβδομάδας στην περιοχή του οι Ταλιμπάν σκότωσαν περισσότερα από 100 μέλη των αφγανικών δυνάμεων ασφαλείας σε επιχείρηση αυτοκτονίας σε στρατιωτικό συγκρότημα.
Οι περιοχές με όπιο
Πρόκειται για ένα ακόμη περιστατικό –απ’ αυτά που δεν είναι πια στην πρώτη θέση της ειδησεογραφίας– το οποίο μαρτυρά ότι σήμε- ρα οι Ταλιμπάν ελέγχουν τις περισσότερες περιοχές από την ήττα τους, πριν από 17 χρόνια, παζαρεύουν φανερά και μυστικά με την ανίσχυρη κυβέρνηση της Καμπούλ και ταπεινώνουν το ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς, που δρουν με εντολή του Συμβουλίου Ασφαλείας. Πέραν αυτών ελέγχουν τεράστιες περιοχές καλλιέργειας οπίου, που ήταν και ένας από τους τυπικούς λόγους της επέμβασης των Αμερικανών το 2001 και της συστράτευσης των συμμάχων τους.
Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν έχει γίνει ήδη ο μακροβιότερος στην ιστορία των ΗΠΑ. Οσο περνάει ο καιρός οι συγκρούσεις γίνονται πολύ πιο έντονες, είναι πιο συχνές, έχουν μεγαλύτερη διάρκεια και προκαλούν όλο και περισσότερα θύματα.
Σε αρκετές περιπτώσεις η τακτική των ανταρτών Ταλιμπάν είναι πολύ πιο αποτελεσματική από αυτήν του τακτικού στρατού και των επαγγελματιών των νατοϊκών δυνάμεων, οι οποίες δυσκολεύονται να πολεμήσουν στις ερημικές, ορεινές περιοχές του Αφγανιστάν. Ακόμη και αν ηττηθούν σε κάποιες μάχες, οι αντάρτες δεν εγκαταλείπουν την περιοχή. Τη θέτουν υπό ισχυρή πίεση με αποτέλεσμα οι κυβερνητικές δυνάμεις να εξαντλούνται από τη συνεχή επιφυλακή. Παράλληλα οι ηγέτες των Ταλιμπάν χρησιμοποιούν την ήττα ως προπαγανδιστικό όπλο για την ανύψωση του ηθικού των ανταρτών τους και τη στράτευση νέων μελών.
Οι αποτυχίες του Τραμπ
Πριν από δύο χρόνια, λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ παρουσίασε μια νέα στρατηγική για το Αφγανιστάν υποσχόμενος ότι οι ΗΠΑ θα «αγωνιστούν και θα κερδίσουν». Ανακοίνωσε τέσσερις τρόπους πίεσης προς τους Ταλιμπάν για να τους αναγκάσει να συνθηκολογήσουν: μέγιστη στρατιωτική πίεση, διάλυση των οικονομικών πηγών τους, αμφισβήτηση της νομιμότητας του πολέμου τους μέσω της διάσπασης των θρησκευτικοϊδεολογικών φατριών και πιέσεις στην κυβέρνηση του Πακιστάν για να μη δίνει καταφύγιο στους ηγέτες των Ταλιμπάν. Απέτυχε σε όλους. Με τον έλεγχο των περιοχών καλλιέργειας οπίου τα οικονομικά των Ταλιμπάν αυξήθηκαν, με άμεση συνέπεια τον καλύτερο εξοπλισμό τους, ενώ οι συνεχείς αποτυχίες κλονίζουν τις δυνάμεις που συγκροτούν την κυβέρνηση της Καμπούλ. «Η λογική της συναίνεσης κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος και διερευνάται η δυνατότητα να αρχίσουν συνομιλίες για διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων» εκτιμά ο αναλυτής του BBC Ντάουντ Αζάμι.
«Η λογική της συναίνεσης κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος και διερευνάται η δυνατότητα να αρχίσουν συνομιλίες για διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων» σύμφωνα με αναλυτή του BBC.
