Με το Κυπριακό να βρίσκεται ίσως στην πιο κρίσιμη καμπή των τελευταίων δεκαετιών ο Έλληνας πρωθυπουργός και ο Τούρκος ομόλογός του είχαν πολλά να συζητήσουν στο Μαξίμου κυρίως πίσω από τις κλειστές πόρτες.
Πρωτίστως να αποφασίσουν αν η νέα σύνοδος στη Γενεύη στα τέλη Ιουνίου μπορεί να οδηγήσει σε μία πρόταση λύσης του Κυπριακού ή θα «ναυαγήσει» και αυτή, όπως και η προηγούμενη, στον σκόπελο της ασφάλειας και των εγγυήσεων.
Υπ αυτήν την έννοια η αναφορά του Έλληνα πρωθυπουργού στις Τουρκικές παραβιάσεις των Ελληνικών εθνικών χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου και στον κίνδυνο ενός ατυχήματος στο Αιγαίο, και η απάντηση του κ. Γιλντιρίμ ότι οι παραβιάσεις «γίνονται εκατέρωθεν», πέρα από την επισήμανση του αυτονόητου από τον κ. Τσίπρα, επιβεβαίωσε απλά και τα μεγάλα αγκάθια στις διμερείς σχέσεις των δύο χωρών που αυτή τη στιγμή και εκ των πραγμάτων ομολογούνται πάνω στον καμβά του Κυπριακού.
Το σημαντικό είναι ότι ο Τούρκος Πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ, φέρετε στη συνάντησή του με τον κ. Τσίπρα να ενέπλεξε ευθέως την Ε.Ε. στο κεφάλαιο της Ασφάλειας λέγοντας ότι στο Κυπριακό η Ε.Ε. θα πρέπει να παρέχει τις αναγκαίες εγγυήσεις για να καταστεί βιώσιμη η λύση. Θέση που τουλάχιστον προς ώρας το Ελληνικό ΥΠΕΞ δεν επιβεβαιώνει.
Από την πλευρά του ο Αλέξης Τσίπρας επανέλαβε την ελληνική θέση για λύση βασισμένη στις αποφάσεις του ΟΗΕ, σύμφωνα με τις οποίες πρέπει να διασφαλίζει σταθερότητα και ασφάλεια τόσο για Ε/κ, όσο και για Τ/κ χωρίς την ύπαρξη εγγυήσεων από τρίτες χώρες.
Το σίγουρο είναι ότι η Τουρκία δεν θέλει να χάσει το ενεργειακό μομέντουμ στην περιοχή και πιέζεται λόγω της τριμερούς συνεργασίας Ελλάδος-Κύπρου-Ισραήλ. Το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει στο θέμα της αποχώρησης των τουρκικών στρατευμάτων από το νησί και της αξίωσής της να παραμείνει εγγυήτρια δύναμη μένει να φανεί τις επόμενες ημέρες.
Όπως μένει να φανεί και αν ο ειδικός διαμεσολαβητής του ΟΗΕ Έσπεν Μπαρθ Άιντα, που πολύ θα ήθελε να πάει στις εκλογές στη Νορβηγία με μια λύση στο Κυπριακό, θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων με δεδομένο ότι μόλις τον περασμένο Απρίλιο ο Έλληνας ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς τον είχε κατηγορήσει ότι ενεργεί για την προώθηση του τουρκικού αιτήματος για την εφαρμογή για Τούρκους πολίτες στην Κύπρο των τεσσάρων ελευθεριών που ισχύουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σε κάθε περίπτωση πάντως τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο και ο Μπιναλί Γιλντιρίμ δείχνουν να μη συμμερίζονται τη θέση του κ. Άιντα ότι «η διάσκεψη στην Ελβετία είναι το τέλος του δρόμου» θέλοντας προφανώς να κρατήσουν μια πόρτα ανοιχτή στο πολύ υπαρκτό ενδεχόμενο να μη βγει λευκός καπνός από την Γενεύη.
Μόνο που λόγω των εξελίξεων στο ενεργειακό αυτή που «καίγεται» για μια γρήγορη λύση είναι η Τουρκία ενώ Ελλάδα και Κύπρος πρέπει να προσέξουν ώστε να μη βρεθούν μπροστά σε μια λύση που θα πατάει τις κόκκινες γραμμές τους.
Αν και εφόσον αυτές εφάπτονται διότι πολλά έχουν γραφτεί για τη σχέση του Νίκου Αναστασιάδη με τον Νίκο Κοτζιά και ειδικά για την επιμονή του τελευταίου στην αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και του τερματισμού του συστήματος εγγυήσεων.
Το σίγουρο είναι πως μια λύση στο Κυπριακό θα βοηθήσει και στην αποκλιμάκωση της έντασης στο Αιγαίο αφού το γενικότερο κλίμα θα ενισχύσει την προσπάθεια οι δύο πλευρές να κάνουν τα απαραίτητα εκείνα βήματα ώστε να μην παίζουμε συνέχεια με τη φωτιά. Μόνο που στη συγκεκριμένη δύσκολη και πολυπαραγοντική εξίσωση υπεισέρχεται και η κατάσταση στη Μέση Ανατολή και τα ανοιχτά μέτωπα στη Συρία και το Ιράκ.
