Τι είδους δώρα μπορεί να επιφυλάσσει η ορχηστρική μουσική; Σε αυτό το ερώτημα απαντά ο τελευταίος δίσκος του Γιώργου Καρρά, ιδρυτικού μέλους, συνθέτη και μπασίστα του θρυλικού συγκροτήματος Τρύπες, με τίτλο «Ασκήσεις απλότητας». Τα περί απλότητας εν τοιαύτη περιπτώσει συνιστούν αλήθεια και μεταφορά. Αλήθεια ως προς τη φιλοδοξία του δημιουργού να χρησιμοποιήσει το μπάσο ως τον ρυθμικό καμβά στον οποίο εισέρχονται όλα τα άλλα όργανα (κλαρινέτα, κιθάρες, τσέλα, πιάνα) ώστε να παραχθούν επιμέρους εικόνες και σύμβολα σε μια γραμμή επαναλαμβανόμενα και αντιθετικά ρυθμική.
Μεταφορά γιατί το επίτευγμα μόνο ρηχό δεν είναι, ειδικά ως προς το στοίχημα της μετάβασης από το κάθε κομμάτι στο επόμενο. Μιας μετάβασης που ορίζεται στη δημιουργική σύμφυση δύο κόσμων, εκεί όπου η ηλεκτρική ένταση διαδέχεται τον ξεχωριστό τόνο των ακουστικών οργάνων και τανάπαλιν, σε ένα παιγνιώδες τέμπο όπως αυτό του «Φαύλου κύκλου», του «Χορού» και της «Παιδικής χαράς». Ισως όμως το πλέον εύγλωττο σκέλος αυτής της γοητευτικής εμμονής που έχει σημείο επαναφοράς και άγκυρα το μπάσο του Καρρά να μην είναι τόσο διακριτό αλλού όσο στο «Χωρίς Ιθάκη», σημείο κατατεθέν ενός μουσικού ταξιδιού που διέπεται από αρχή, μέση και τέλος.
Πρόκειται για ένα ζωηρό παίγνιο στο οποίο τον Καρρά συνοδεύουν οι γνώριμοι συνεργάτες του από τις Τρύπες, Μπάμπης Παπαδόπουλος στις κιθάρες και Γιώργος Χριστιανάκης στο πιάνο. Επιπλέον συνοδοιπόροι του Γιώργου Καρρά για το εν λόγω εγχείρημα ο Θάνος Σιδέρης στο κλαρινέτο, η Λίλα Μανώλα στο τσέλο, ο Ηρακλής Ιωσηφίδης στο κοντραμπάσο, ο Βασίλης Μπαχαρίδης στα τύμπανα και ο Νίκος Χαρμπίλας στο μεταλλόφωνο, μαζί με την ηχοληψία και επεξεργασία του ήχου (παρέα με τον Τίτο Καργιωτάκη στο Royal Alzheimer Hall). Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει εκτός των άλλων στο μινιμαλιστικό ύφος του εξωφύλλου του άλμπουμ, όπου ένας κόκκινος ατελής κύκλος τέμνει έναν ιδεώδη μαύρο, σε μια οξυδερκή γραφιστική αποτύπωση του τελικού μουσικού νοήματος.
